چگونه به این نقطه رسیدیم؟ روی پخش کلیک کنید، بنشینید و تماشا کنید! یک شبیه‌سازی رایانه‌ای از تکامل کیهان، بینشی درمورد چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌ها و چشم‌اندازی از جایگاه بشر در جهان ارائه می‌دهد.
پروژه ایلاستریس در سال 2014، 20 میلیون ساعت CPU را به دنبال 12 میلیارد عنصر تفکیک‌پذیر، 13 میلیون سال نوری را در یک مکعب با ضلع 35 میلیون سال نوری جا داد.
این شبیه‌سازی، تحولات ماده را در شکل‌گیری طیف گسترده‌ای از انواع کهکشان‌ها دنبال می‌کند. با تکامل جهان مجازی، برخی از مواد درحال انبساط با جهان به‌صورت گرانشی متراکم می‌شوند و رشته‌ها، کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی را تشکیل می‌دهند.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
ویدیوی نمایش داده شده چشم‌انداز یک دوربین مجازی درحال چرخش در بخشی از این جهان درحال تغییر است. ابتدا تکامل ماده تاریک، سپس گاز هیدروژن کدگذاری‌شده توسط دما (0:45) و بعد از آن عناصر سنگین مانند هلیوم و کربن (1:30) را نشان می‌دهد. سپس دوباره به ماده تاریک بازمی‌گردیم (2:07).
در پایین سمت چپ، گذر از زمان انفجار بزرگ ذکر شده است، درحالی‌که در سمت راست پایین، نوع ماده نشان داده شده فهرست شده است.
انفجارهای (0:50) سیاهچاله‌های کلان پرجرم مرکز کهکشان، حباب‌های داغ گازی را بیرون می‌کنند. اختلافات جالبی بین ایلاستریس و جهان واقعی موردمطالعه قرار گرفته است، ازجمله اینکه چرا این شبیه‌سازی باعث تولید بیش از حد ستاره‌های قدیمی شده است.