در دههء اول انقلاب فساد در وادی علم در حد پرداخت چند صد دلار و خرید عنوان «دانشمند سال» و «دانشمند قرن» بود. بوی گندش که بلند شد شورای انقلاب فرهنگی و وزارت علوم هنوز بلوغی داشتند که جلوی آن را بگیرند.
حالا اما مسئله شورای انقلاب فرهنگی شده پاک کردن نام «بهمن» از روی سیگار بهمن چون در «شأن انقلاب» نیست که در بهمن رخ‌داده. به‌همین سادگی! حالا اما در وادی علم نه تنها به قلهء جهل- شاید هم نفوذ- رسیده‌ایم بلکه از آن عبور کرده‌ایم. آن از فرهنگستان علوم‌مان- کافی است کتاب علوم انسانی و برنامه‌ریزی توسعه از داوری اردکانی را ورق بزنید- و این هم از دانشگاه مثلا اسلامی ما که تابلوی «دانشکده علوم پایه» را با این استدلال که «ما از قله عبورکرده‌ایم و حالا وقت فلان است» به «دانشکده علوم همگرا و کوانتم» تبدیل می‌کند. مثل این می‌ماند که آنچه قبلا مستراح گفته می‌شد حالا شیک شده و تبدیل شده به «توالت» تا بوی‌گندش زدوده‌شود. چندان آگاهی احتیاج نیست تا عمق فاجعه و فساد را دریابید. بوی پول می‌آید؟
فساد از حدی گذشته که اجتماع نحیف علمی ما بتواند سالم‌اش کند. از قوه قضائیه و دیوان عدالت اداری هم کاری برنمی‌آید. رسیده به حد وزارت اطلاعات که لازم است ورود کند- ورود می‌کند؟ نفوذ، فساد مالی؟ یا صرفا پدیده‌ای نامنظور در نظام علمی در نظام جمهوری اسلامی؟ هرچه هست من آن‌را مصداق بارز نسل‌سوزی می‌بینم. مردم- نه آن مردمی که بعضی جمعه‌گویان نام می‌برند و منظورشان امت است- آگاه باشند و از نسل کنونی و نسل‌های بعدی در حد توان و آگاهی خود حفاظت کنند. در وضعیت کنونی اگر وزارت اطلاعات ورود نکند نه به وزارت عتف امیدی هست و نه به هیچ یک از نهادهای دیگر نظام حکمرانی مستقر.
*فیزیکدان و استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی شریف
216216
source