وی افزود: اساساً هر نوع دعوتی دو رکن دارد: میزبان و مهمان؛ در این ماه ذو الاکرام میزبان و همه بندگان مهمان اویند و خداوند نیز با وجه ذو الإکرامی خود، با کرامت با بندگانش برخورد میکند. البته در این مهمانی، قواعدی خاص و ویژه برقرار است که در هیچ مهمانیِ دیگری مشابه آن دیده نمیشود؛ به عنوان نمونه دعوت به خوردن و نوشیدن از اولّیات هر میهمانی به شمار می رود، اما در این ضیافت، میزبان امر به نخوردن و نیاشامیدن فرموده و از برخی امور دیگر نیز دستور به اجتناب داده است. از همین تفاوت های ظاهری روشن است که خداوند در این میهمانی، بُعد جسمانی انسان را اراده نفرموده بلکه غرض اصلی، روح و جان آدمی است. «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَکُمْ مَرْهُونَةٌ بِأَعْمَالِکُمْ فَفُکُّوهَا بِاسْتِغْفَارِکُمْ وَ ظُهُورَکُمْ ثَقِیلَةٌ مِنْ أَوْزَارِکُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ أَقْسَمَ بِعِزَّتِهِ أَنْ لَا یُعَذِّبَ الْمُصَلِّینَ وَ السَّاجِدِینَ وَ أَنْ لَا یُرَوِّعَهُمْ بِالنَّارِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ»؛ مردم، روح شما آزاد نیست! گرفتار افکار و احساسها و رفتارهای نادرستی است که دارید؛ در این ماه، افکار و احساسها و رفتارهای خود را تغییر بدهید و به رضای خداوند متصل کنید تا روح خود را آزاد کنید.
معینیان ادامه داد: در هر مهمانی، میزبان همه سعی خود را برای خدمت به میهمان با برقراری ارتباط صمیمی و محبتآمیز با او مصروف می دارد و لذا خداوند متعال در این مهمانی بزرگ، ارتباط خود را با مهمانانش در بالاترین حد ممکن فراهم کرده و آن را در برقراری یک ارتباط مستقیم و دوسویه بین خود و بندگانش از طریق قرآن و دعا مهیا کرده است.
وی با اشاره به اینکه ماه مبارک رمضان، هم ماه نزول است و هم ماه صعود، افزود: چرا که قرآن، در لیلة القدر که در این ماه مبارک است، بر قلب مقدّس پیغمبراکرم نازل شد، لذا ماه نزول کلام الهی به سوی بندگانش است. از آن طرف ماه صعود هم است، یعنی ماهی است که ربّ به عبدش اجازه داده است که بدون حجاب با او سخن بگوید؛ قرآن کریم از ناحیه ربّ نزول پیدا میکند و دعا از ناحیهی عبد به سوی خداوند صعود پیدا میکند.
انتهایپیام/
source