به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آشنایی با سیره و سبک زندگی علما و چهره‌های برجسته دینی و انقلابی می‌تواند درس مهمی برای زندگی ما باشد. اینکه افرادی در سطح جامعه موفق بوده‌اند و توفیق‌هایی را برای مردم کسب کرده‌اند، این پرسش را در ذهن ایجاد می‌کند که این افراد در زندگی فردی و خانوادگی خود چگونه منشی داشته‌اند. خبرگزاری تسنیم با مرور بخش‌هایی از زندگی آیت‌الله شهید مرتضی مطهری به بررسی منش و خوی ایشان در زندگی خانوادگی پرداخته است.
فرصت مغتنم تعطیلات برای مطالعه و پژوهش
آیت‌الله شهید مطهری علاقه بسیاری به مطالعه و کار علمی داشت. علاقه او به این کار بسیار شگفت‌انگیز بود، به طوری که هیچ وقت از این کار احساس خستگی به او دست نمی‌داد.
یکی از شاگردان ایشان در ضمن نقل خاطره‌ای تعریف کرده است: روزهای نزدیک به عید نوروز سال 57 بود. به آیت‌الله مطهری عرض کردم: «شما برای تعطیلات نوروز برنامه‌ای دارید؟» جواب دادند: «خسته‌ام و دلم می‌خواهد در گوشه خلوتی چند روزی استراحت کنم.»
به ایشان عرض کردم: «قرار است نوروز را به یکی از شهرهای شمالی سفر کنم. در آنجا محل مناسبی را برای رفع خستگی و استراحت سراغ دارم.» شهید استاد مطهری شماره تلفن را از من گرفتند و گفتند: «اگر توانستم تلفن می‌زنم و به شما اطلاع می‌دهم.»
چند روز از فروردین گذشته بود که استاد تلفن زدند و آمدند. در تمام یک هفته‌ای که ایشان تشریف آوردند، با وجود هوای مساعد و محیط مناسب برای قدم زدن و گردش، در داخل ساختمان ماندند. فقط مشغول نوشتن و مطالعه بودند.
روزی به ایشان عرض کردم: «شما که خسته بودید و برای رفع خستگی و استراحت مسافرت کرده‌اید، بهتر نیست قدری هم قدم بزنید و رفع خستگی کنید؟» گفتند: «اگر یک ماه هم در اتاق بنشینم و به وظایف علمی خود مشغول باشم، راحتم و احساس خستگی نمی‌کنم. خستگی من در اثر نداشتن فرصت مناسب برای انجام کارهای علمی خودم است. استراحت من این است که در فرصت مناسب، مطالبی را که لازم می‌دانم بنویسم و در اختیار علاقه‌مندان قرار بدهم.»
انتهای پیام/
source