به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شاد زیستن و شاد کردن مردم یکی از ارزش‌های اخلاقی است که آموزه های دین ما بسیار بر آن تأکید می‌کند. امام باقر علیه السلام فرمود «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَی ءٍ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَی الْمُؤْمِن»؛ یعنی نزد خدا عبادتی محبوب‌تر از شاد کردن مؤمن نیست. در این حدیث شریف، عبادت خدا به شاد کردن بندگانش از سوی ما گره خورده است، آن هم محبوب‌ترین عبادتی که فرد مؤمن می‌تواند انجام دهد.
در بعضی از روایات برای اینکه به شادکردن برادران ایمانی‌مان تشویق شویم، چنین آمده است: «مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ مَنْ سَرَّ رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَدْ سَرَّ اللَّهَ وَ مَنْ سَرَّ اللَّهَ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ.» یعنی کسی که مؤمنی را شاد کند، مرا شاد کرده و کسی که مرا شاد کند، رسول الله را شاد کرده و هرکه رسول الله را شاد کند، خداوند را شاد کرده است و هرکه خدا را شاد کند، وارد بهشت شود.1
.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز در بخشی از سخنان خویش خطاب به جناب کمیل، دربارۀ برخی از اثرات معنوی شاد کردن دل مردم اینگونه بیان فرمود: «سوگند به خدایى که تمام صداها را مى‌شنود، هر کس دلى را شاد کند، خداوند از آن شادى لطفى براى او قرار دهد که به هنگام مصیبت چون آب زلالى بر او باریدن گرفته و تلخى مصیبت را بزداید چنان که شتر غریبه را از چراگاه دور کنند؛ فَوَالَّذِی وَسِعَ سَمْعُهُ الْأَصْوَاتَ، مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِنْ ذَلِکَ السُّرُورِ لُطْفاً، فَإِذَا نَزَلَتْ بِهِ نَائِبَةٌ جَرَى إِلَیْهَا کَالْمَاءِ فِی انْحِدَارِهِ حَتَّى یَطْرُدَهَا عَنْهُ، کَمَا تُطْرَدُ غَرِیبَةُ الْإِبِلِ.»
تمام این دست احادیث ما را به این سمت رهنمون می‌کند که اولاً باید اهل خمودگی و ترشرویی نباشیم و دوم اینکه نسبت به محیط اطراف خود بی تفاوت نباشیم، سوم اینکه همواره سعی کنیم با شاد کردن مردم محیطی جذاب و دل انگیز را برای اطرافیان رقم بزنیم؛ البته شادی که همراه با رعایت حد و حدود باشد نه به قیمت ریختن آبروی فردی دیگر و نه با فحش دادن و زدن حرف‌های خارج از عرف و شرع.
———————-
پاورقی:
1. این حدیث در کتاب فقه المنسوب إلی الإمام الرضا علیه السلام از امام صادق علیه السلام نقل شده است.
انتهای پیام/
source