مهر نوشت:این نمایش با تغییر بازیگر زن خود و حضور دیبا زاهدی در سالن سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه رفت.
حسین کارگر کارگردان نمایش «آگنیتاژ» درباره روند اجرای عمومی این نمایش در تهران به خبرنگار مهر گفت: تماشاخانه ایران‌شهر از ما دعوت کرد تا در این مجموعه تئاتری اثر خود را در خرداد سال ۱۴۰۲ روی صحنه ببریم که این امر میسر نشد. سپس در آبان سال ۱۴۰۲ به ما گفته شد که در فروردین ۱۴۰۳ یک نوبت اجرایی به ما تعلق گرفته است. البته در آبان ۱۴۰۲ «آگنیتاژ» را در بندر ماهشهر اجرا کردیم که بازخوردها بد نبود. در بندر ماهشهر نه تنها هنر و فرهنگ، بلکه همه چیز حول محور پتروشیمی می‌چرخد و اگر پتروشیمی از اتفاقی حمایت کند به سرانجام می‌رسد و اگر حمایت نکند اتفاق خوبی رخ نمی‌دهد. پتروشیمی برخی سانس‌های ما را خریداری کرد و باقی اجراها به لحاظ حضور مخاطبان در سالن چشمگیر نبود.
وی تاکید کرد: برای آمدن به تهران از نظر مالی و اسکان با مشکل مواجه شدیم و هیچ حمایتی از ما نشد. فردی تهیه‌کننده ما شد و گفت که باید یک چهره بازیگری در نمایش حضور داشته باشد و دیبا زاهدی را به کار ما اضافه کرد. مجبور شدیم بازیگر برگزیده دوم جشنواره تئارت فجر را که همسرم است از اجرا کنار بگذاریم.
کارگر درباره اینکه آیا تجربه اجرای عمومی در تهران برایش ارزشمند بوده است یا نه، یادآور شد: از نظر اینکه تجربه جدیدی داشته باشم و بتوانم افراد مختلفی را ببینم و با آن‌ها صحبت کنم و اثرم را ارایه دهم تا گپ‌وگفتی اتفاق بیافتد، تجربه بسیار بزرگ و خوبی بود. ولی از نظر اقتصادی باعث شد تا مقروض و بدهکار بشوم. فروش نمایش اصلا خوب نبود و یکی از دلایل این امر تغییر سایت فروش بلیت علیرغم میل گروه بود.
وی درباره دیگر مشکلاتی که برای اجرای «آگنیتاژ» در تهران با آن‌ها مواجه بود، گفت: به دلیل اینکه در بندر ماهشهر مشغول کار هستم و بچه‌ای سه‌ساله نیز دارم، مجبور بودم مدام از تهران به ماهشهر برگردم. یعنی باید ۴ روز در تهران می‌ماندم و ۴ روز در بندر ماهشهر و به همین دلیل مدام در رفت و آمد میان تهران و بندر ماهشهر بودم.
کارگردان نمایش «آگنیتاژ» درباره اینکه آیا تغییر بازیگر نمایش باعث بالا رفتن کیفیت اجرای عمومی نمایش شد یا نه، تاکید کرد: آنقدر روی بالارفتن کیفیت نمایش تاثیر نگذاشت. ضمن اینکه هماهنگ‌شدن بازیگران با بازیگر جدید نیز چالش‌برانگیز بود. ما از ۱ فروردین روزی ۱۰ ساعت تمرین کردیم اما این زمان برای جاافتادن نمایش با توجه به حضور بازیگری جدید در اثر، کم بود.
کارگر درباره شرایط حمایت از اجرای عمومی گروه‌های تئاتری مقیم شهرهای مختلف در تهران، تصریح کرد: به گروه‌های تئاتر شهرهای مختلف فقط یک نوبت اجرایی در تهران داده می‌شود و دیگر حمایتی از گروه‌ها نمی‌شود. فکر می‌کنم اجرا در تهران اتفاق بسیار خوبی است اما انجمن هنرهای نمایشی استان و اداره‌کل هنرهای نمایشی باید از گروه‌ها حمایت کنند. منظور از حمایت فقط بحث مالی نیست بلکه با معرفی یک روابط عمومی ویژه، مشاور ویژه، مجری طرح ویژه به گروه‌ها می‌توانند شرایطی را فراهم کنند که اثر نمایشی مورد نظر به شکل بهترین در تهران ارایه شود.
وی اظهار کرد: من وقتی در شهرستان پروانه اجرا می‌گیرم، طرح پوستر را ارایه می‌دهم و مجوز آن را می‌گیرم ولی نمی‌دانستم در تهران باید جزییات مختلف مجوز بگیرند و نمی‌دانستم مبحث روابط‌عمومی در تهران بسیار مهم است.
این هنرمند تئاتر تاکید کرد: مبحث پیش‌تولید در تئاتر تهران خیلی مهم است و ما با این مقوله آشنا نیستیم. دعوت برای اجرای عمومی در تهران اتفاق خوبی است ولی اداره‌کل هنرهای نمایشی و انجمن هنرهای نمایشی استان باید حمایتی برای پیش‌تولید از گروه‌ها داشته باشند تا اتفاق بهتری رقم بخورد.
کارگر در پایان درباره اینکه آیا به فکر تولید اثری جدید و اجرای آن در تهران است یا نه، گفت: خیلی دوست دارم که در تهران اجرا کنم ولی نمی‌دانم چگونه شرایط را فراهم کنم. ۲ سال است درگیر طرحی هستم که برگرفته از داستان «پیرمرد و دریا» اثر ارنست همینگوی است که قصد داریم در قالب فضای جنوب و شهر ماهشهر آن را اجرا کنیم.
۲۲۰۵۷
source