حسینیه تسنیم|حکمت زیارت کربلا توسط پیامبران

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کربلا، بهترین محمل برای اهل سلوک و نیز بهشت گمشده‌ی کسانی است که راه را در دنیا گم کرده‌ و دچار حیرت و سرگردانی شده‌اند. این شهر مقدس، محدوده‌ای جغرافیایی در جنوب عراق است که داستان آن وسعتی به اندازه تاریخ گذشتگان دارد و در روایات آمده که گذر تمام خوبان درگاه خداوند یعنی پیامبران به کربلا خورده است.

اولین استناد، مربوط به خطبه‌ی امام حسین علیه‌السلام در روز عاشوراست که خطاب به یارانشان فرمود: پیامبر(ص) به من گفت که تو به زودی به سوی عراق سوق داده می‌شوی و آن زمینی است که پیامبران و اوصیای آنها آنجا را ملاقات کرده‌اند که عمورا نام دارد؛ یَا بُنَیَّ إِنَّکَ سَتُسَاقُ إِلَى الْعِرَاقِ وَ هِیَ أَرْضٌ قَدِ الْتَقَى‏ بِهَا النَّبِیُّونَ وَ أَوْصِیَاءُ النَّبِیِّینَ وَ هِیَ أَرْضٌ تُدْعَى عَمُورا».

اما این نوع رفتار پیامبران از آنجایی که متصل به وحی الهی هستند، بی حکمت نیست و به طور قطع حکمتی در آن نهفته است. علاوه بر این، ما غیر از این روایت، اخباری مبنی بر جزئیات حضور برخی از پیامبران از جمله آدم، ابراهیم نبی، عیسی علیهم‌السلام و … در سرزمین مقدس کربلا داریم. با مروری در این روایات در می‌یابیم که حضور انبیاء در سرزمین مقدس کربلا و معرفت آنان نسبت به امام حسین علیه‌السلام برایشان خاصیت تربیتی داشته است و موجبات تسریع در رشد آنان را فراهم کرده است، همچنان که حیرت و سرگردانی آدم علیه‌السلام با ورود به سرزمین کربلا و گریه بر مصائب ایشان به پایان رسید و از این رهگذر، به همسرش حوا سلام‌الله علیها رسید و موسی علیه‌السلام وقتی به طور سینا رسید، از جانب کربلا به او عطاهای خاص شد. امام صادق علیه‌السلام ذیل آیه20 سوره قصص آنجا که خداوند می‌فرماید «فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْأَیْمَنِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ یَا مُوسَىٰ إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ»، فرمود منظور از «شاطِئِ الْوادِ الْأَیْمَنِ؛ از جانب راست وادى» فرات است و منظور از بقعه مبارک که از آن درخت ندا آمد، کربلاست؛ شاطِئِ الْوادِ الْأَیْمَنِ الَّذِی ذَکَرَهُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ هُوَ الْفُرَاتُ وَ الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ هِیَ کَرْبَلَاءُ وَ الشَّجَرَةِ هِیَ مُحَمَّدٌ». (بحار الأنوار، ج97، ص229)

اما ماجرای انبیاء با کربلای امام حسین علیه‌السلام به اینجا ختم نمی‌شود بلکه طبق حدیثی، زمانی هم که در برزخ حضور دارند، از خداوند اذن حضور در این سرزمین مقدس را دارند. امام صادق علیه‌السلام در این باره فرمود: «لَیْسَ نَبِىٌّ فِى السَّمواتِ وَاْلأرْضِ، إِلاّ یَسْـأَلوُنَ اللّه َ تَبارَکَ وَ تَعـالى أَنْ یُؤْذَنَ لَهُمْ فِى زِیارَةِ الْحُسَیْنِ علیه السلام، فَـفَـوْجٌ یَنْـزِلُ وَ فَـوْجٌ یَعْـرِجُ»؛ یعنی «هیچ پیامبرى در آسمان‌ها و زمین نیست مگر اینکه از خداوند مى‌خواهند به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه‌السلام مُشرّف شوند، چنین است که گروهى به کربلا فرود آیند و گروهى دیگر از آنجا عروج کنند»؛ (کامل الزیارات، ص111)

تمام این مسائل به ما می‌آموزد در هر موقعیتی از پست و مقام و منصب و علم و معنویت باشیم، به پای نخبگان بشر یعنی پیامبران نمی‌رسیم و پیامبران، خوبانی بودند که رشد خود را در گروی پیوستن به امام حسین علیه‌السلام می‌دانستند.

انتهای‌پیام/