جوان آنلاین: نویسنده و فیلمساز دروغ را به شکلی میسازند که آن را باور میکنیم و برخی فیلمها ممکن است تا مدتها مخاطب خود را درگیر کنند.
محمود کلاری در کارگاه «انتقال تجربه فیلمبرداری» که با حضور این فیلمبردار برجسته سینمای ایران در سالن فردوس موزه سینمای ایران برگزار شد، گفت: سینما بدون تصویر معنایی ندارد. به عقیده من، سینما یعنی دوربین فیلمبرداری و بدون آن سینما شکل نمیگیرد. مابقی عناصر این هنر از دوران یونان باستان وجود داشتهاست و سینما از زمانی شکل گرفت که دوربین فیلمبرداری اختراع شد و با فیلم «ورود قطار به ایستگاه» ساخته برادران لومیر این شکل هنری پدید آمد. وی ادامه داد: بیش از صد سال از پیدایش سینما گذشته و هنوز در زبان عموم مردم گفته میشود در نقطهای گروهی در حال «فیلمبرداری» هستند و این موضوع اهمیت عنصر فیلمبرداری در سینما را نشان میدهد. کلاری ادامه داد: پیش از ساخت فیلم «تابستان همان سال» عدهای از عوامل گروه را به خانه پدر بزرگم که پدرم و من در آن به دنیا آمده بودیم بردم و همان اتاق را که در آن متولد شدیم، به آنها نشان دادم. با این وجود، مجموعه موزه سینما برای من بسیار خاطرهانگیزتر از آن ساختمان است. در حدود ۳۰ سال پیش ما در موزه سینمای فعلی فیلم «سلام سینما» را ساختیم.
موزه سینما برایم خاطرهانگیز است
کلاری با بیان اینکه سینما دارای گره عمیقی با زندگی است و هیچ پدیده دیگری دارای چنین ویژگی نیست، بیان داشت: سینما در واقع یک دوران و وقایع مختلفی را به وسیله متن برای مخاطب شرح میدهد و تماشاگر با توجه به نوع جهانبینی و زیست خود، در آن فضا قرار میگیرد. سینما تماشاگر را درگیر خود میکند و این موضوع یک اتفاق ویژه است. ویم وندرس سینما را بیست و چهار دروغ در ثانیه میداند و اتفاقاً، جذابیت و قدرت فریبندگی سینما در همین نکته است. نویسنده و فیلمساز دروغ را به شکلی میسازند که آن را باور میکنیم و برخی فیلمها ممکن است تا مدتها مخاطب خود را درگیر کنند. این فیلمبردار شناختهشده سینما گفت: من پس از ۳۰ سال دوباره در همین مکان حضور پیدا کردهام و در این مدت بیش از ۱۰۰ فیلم بلند سینمایی را فیلمبرداری کردم.
کلاری درباره نحوه ورود خود به سینمای حرفهای گفت: من هیچ پیشینهای در سینما نداشتم، اما به صورت حرفهای به عکاسی اشتغال داشتم و از ۲۱ سالگی عکاسی میکردم. فیلم «جادههای سرد» اولین اثری بود که من در سینما فیلمبرداری کردم. یک فیلم تجربی که همه عوامل آن نخستین حضور خود را در سینما تجربه میکردند. من و تورج منصوری در کنار یکدیگر در گروه فیلمبرداری این اثر بودیم. در آن فیلم، تنها علی نصیریان تجربه حضور در سینما را داشت. «جادههای سرد» از نظر بصری فیلم بسیار جذابی بوده و پیش از آن نیز فیلمی در آن حس و حال ساخته نشدهبود و به همین دلیل فضایی متفاوت داشت.
کلاری خاطر نشان کرد: فیلم «سرب» یکی از سختترین تجربههای کاری من به شمار میرود که با موشکباران تهران توسط عراق همزمان شدهبود و هر روز موشکهای زیادی به نقاط مختلف شهر برخورد میکرد. روزی در دادگستری کار میکردیم و موشکی در ۲۰۰ متری ما فرود آمد. نگهداری نگاتیوهای آن فیلم برعهده من بود و بسیار مراقب بودم تا در صورت موشکباران، فیلمها آسیبی نبینند. در آن دوران لابراتوار تعطیل بود و با این حال ما به کار فیلمبرداری ادامه میدادیم.
کیمیایی شمایل خاصی داشت
کارگردان «تابستان همان سال» ادامه داد: «جادههای سرد» به عنوان نخستین تجربه سینمایی، اثری بسیار دشوار برای عوامل بود و بعدها در چهارمین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین فیلمبرداری را برای ما به ارمغان آورد. دریافت این جایزه باعث شد مسیر من از عکاسی جدا شود و وارد حرفه فیلمبرداری شوم. دو سال بعد از آن، فیلم «سرب» را کار کردم، آن هم در شرایطی که از قدیم کیمیایی برایم شمایل خاصی داشت. در طول این سالها چند دستاورد و استنباط درباره چگونگی طی کردن مسیر در این حرفه به دست آوردم. عباراتی مانند اینکه برای علاقه خود تلاش کنیم گزارههای صحیحی هستند، اما علاوه بر آن، درک چگونگی ارتباط با کاری که میخواهیم صورت دهیم نیز اهمیت دارد. بخشی از این موضوع، به شانس بازمیگردد، اما تا حد زیادی وقایع به دست خود افراد است که رقم میخورد.
source