به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، حسین امیرعبداللهیان اولین وزیر امور خارجه شهید کشورمان، در کتاب «صبح شام» خود که اولین روایت ایرانی از بحران سوریه است، نوشته بود: «کمک‌های انسان‌دوستانه جمهوری اسلامی به سوریه در طول بحران چند ساله این کشور شکل و کمیت یکسان نداشت و مطابق نیازهای میدانی تعریف می‌شد. در دوره تقریباً ۴۰ روزه که دمشق در معرض سقوط قرار گرفته بود، حجم قابل توجهی از کمک‌ها به سوریه ارسال شد.
این حجم از کمک‌رسانی مقطعی بود. این طور نبود که در طول ۶ یا ۷ سال بحران، روزانه بیش از هزار دستگاه کامیون بین ایران و سوریه تردد کنند. برخی از ارقام هم که تحت عنوان کمک بلاعوض ایران به سوریه ذکر می‌شود دور از واقعیت است. گاهی در فصل سرما سوری‌ها از ما درخواست سوخت و نفت داشتند، ما نفت دادیم؛ ولی در مقابل مابه‌ازایی تعریف می‌کردند. من در بخشی از مذاکرات محرمانه مربوط به این موضوع با دولت سوریه بودم. طبعاً همه کمک‌ها بلاعوض و رایگان نبود.»
جواد ترک‌آبادی سفیر سابق ایران در سوریه، در این باره می‌گوید: «در تدابیر روابط اقتصادی بین دو کشور، منافع هر دو طرف تأمین شده و منافع اقتصادی ایران همان‌قدر محقق است که منافع سوریه و این یک روند طبیعی در تعاملات بین کشورهاست. سرمایه‌گذاری ایران در سوریه یک نیاز است؛ همچنان که ما نیازمند سرمایه‌گذاری طرف‌های دارای تکنولوژی برتر هستیم.»
او در بخشی دیگر از سخنانش توضیح می‌دهد: «ما خودمان در صنعت سرمایه‌گذاری ظرفیت قوی و مهمی داریم که این ظرفیت می‌تواند در حوزه‌هایی مثل عراق و سوریه خود را نشان دهد و بازده مثبت برای اقتصاد داشته باشد. نباید این نگاه را داشت که ما کمک بلاعوض می‌کنیم؛ بلکه ظرفیت‌های خود را در کشورهای دیگر برآورده می‌کنیم. طوری که برای طرفین هم بهره‌هایی تعریف شود؛ مثلاً در سوریه کارخانجات زیادی وجود دارد که نیازمند بازسازی هستند و شرکت‌های مهندسی ما ظرفیت خوبی برای بازسازی این صنایع دارند. این یک فرصت است و این سرمایه‌گذاری بازده مثبت است و اگر چنین نکنیم، بخشی از ظرفیت خود را معطل نگاه داشته‌ایم.»
شهید امیرعبداللهیان در بخش دیگر کتاب «صبح شام» خود که به قلم محمدمحسن مصحفی نوشته شده، توضیح داده است: «بعید می‌دانم مجموع کمک‌های انسانی ما با احتساب نفت و سوختی که در زمستان به سوریه فرستادیم؛ رقم زیادی باشد. البته چون دولت سوریه نمی‌توانست مبلغ نفت ارسالی را به صورت نقد پرداخت کند، مابه‌ازاهایی را تعریف کرد. توافق آن هم بین دولت‌های دو کشور امضا شد. به هر حال ما نمی‌توانیم کمک‌های سوریه در دوران جنگ صدام علیه ایران را فراموش کنیم.»
در بخش دیگر این کتاب توضیح داده شده: «با شروع جنگ تحمیلی، سوریه به حمایت از جمهوری اسلامی ایران پرداخت. این موضع حمایتی حافظ اسد و حکومت سوریه باعث استحکام مناسبات و هم‌پیمانی استراتژیک جمهوری اسلامی ایران و جمهوری عربی سوریه شد.»
مرکز اسناد انقلاب اسلامی در سال ۱۳۹۴ پژهشی درباره نقش سوریه در جنگ تحمیلی انجام داده که در بخشی از متن گزارش آن آمده: «در طی جنگ تحمیلی، سوریه جزو معدود کشورهای حامی ایران بود و حمایت‌های نظامی و سیاسی گسترده‌ای از کشورمان کرد. همه این‌ها در حالی بود که بخشی از سوریه در اشغال اسرائیل بود و تعدادی از نیروهای مسلح سوریه در لبنان با اسرائیل در حال جنگ بودند و عملاً فشار سیاسی گسترده‌ای بر سوریه تحمیل می‌شد.»