«ملت ابراهیم»؛ آوای حماسی وطن برای شهید جمهور

ریحانه موسوی | شهرآرانیوز؛ آثار موسیقایی بسیاری را در حوزه‌های وطن دوستی و وطن پرستی، هنرمندان موسیقی کشورمان به ویژه در روز‌های گذشته که در بطن اتفاق مهمی قرار داشتیم، تولید کرده اند که می‌تواند فارغ از دل زدگی ها، دعوا‌های سیاسی، اختلاف‌های درون گروهی، منازعات اجتماعی و تقابل رویکرد‌های مختلف، روحیه وحدت طلبی و ایران دوستی ایجاد کند.

نماهنگ «ملت ابراهیم» که چندی پیش به آهنگ سازی و تنظیم کیوان علایی در باشگاه سرود حماسی سیمرغ حوزه هنری استان خراسان رضوی تولید شد، کاری حماسی در وصف کشور عزیزمان ایران است. در این نماهنگ به مضامینی همچون دستاورد‌های جمهوری اسلامی ایران، اتحاد، امید، دفاع مقدس، شهادت و حضور در مقاطع مهم و سرنوشت ساز کشور پرداخته شده است. راضیه رجایی و سیدمحمدامین موسوی، شاعران این اثر هستند. حسین صیادی، مدیرتولید آن است و ضبط آن را مهدی الداغی برعهده داشته است. 

میکس و مستر نماهنگ با روح ا… محجوب بوده است و تک خوانان نیز سیداحد ریحانی، سبحان حفار و مهدی جعفرزاده اند. گروه‌های سرود کریمان، موعود، شهیدفهمیده، ندای امید، ندای نور، خانه ایثار و شهادت، سربازان گمنام امام زمان (عج) و یاس کبود، از دیگر دست اندرکاران تهیه و تولید نماهنگ «ملت ابراهیم» هستند. به مناسبت پخش این نماهنگ، گفت وگوی ما را با کیوان علایی، آهنگ ساز و مدرس پیشکسوت موسیقی مشهد، بخوانید.

تلفیق خوب شعر و موسیقی در یک اثر حماسی

کیوان علایی درباره نحوه حضور خود در نماهنگ «ملت ابراهیم» می‌گوید: حسین صیادی، مدیرتولید این اثر، پیشنهاد آهنگ سازی آن را به من داد و باتوجه به اینکه بودجه کافی به آن اختصاص داده شده بود و می‌دانستم قطعه خوبی خواهد شد، آن را پذیرفتم.

وی ادامه می‌دهد: حدود یک ماه پیش تولید نماهنگ را شروع کردیم و ساخت ملودی و تنظیم آن نیز سه هفته طول کشید و ضبط شد. کار ضبط ساز‌های آن برعهده من و ضبط خوانندگی برعهده مدیرتولید بود. در ابتدا قرار بود این نماهنگ ترانه سرا نیز داشته باشد و ملودی آن نیز برعهده من بود. پس از گفتگو با سعید راه چمنی و حسین صیادی، کار تولید آن را شروع کردیم و راضیه رجایی شاعر خوب استان نیز سرودن شعر را برعهده گرفت.

این هنرمند که بیش از چهل سال در حوزه آهنگ سازی، آموزش و تألیف آثار موسیقی فعالیت کرده است، شعر خوب و روان را شعری می‌داند که پیام خود را درست منتقل کند. او در این باره می‌گوید: تلفیق خوب شعر و موسیقی که احساسات را خوب بیان می‌کند و استفاده از ارکستر بزرگ که شکل فاخری به موسیقی می‌دهد و باعث می‌شود با موضوع مطرح شده در موسیقی همراه باشد، از ویژگی‌های نماهنگ «ملت ابراهیم» است.

علایی بر این باور است که استفاده از ریتم‌های مختلف که به کار تنوع می‌دهد و قطعاتی که در ابتدای آن موسیقی، آزادانه ساخته می‌شود، می‌تواند در کنترل آهنگ ساز قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه این کار در مورد کشور، میهن و فعالیت‌های میهنی است، به استفاده از اشعار فردوسی مانند «چو ایران نباشد تن من مباد» در آن اشاره و یادآوری می‌کند: آهنگ ساز می‌تواند از قدرت آهنگ سازی خود استفاده کند، این گونه مفاهیم را ارائه دهد و به موسیقی تبدیل کند.

دست و پنجه نرم کردن هنرمندان با مسائل اقتصادی

علایی از تأثیر مسائل اقتصادی بر روی فعالیت هنرمندان ازجمله هنرمندان حوزه موسیقی می‌گوید و معتقد است: تأثیر مسائل اقتصادی بر هنرمندانی که از ابتدا کمتر به آن‌ها توجه شده است، بیشتر است. من هنرجویان زیادی دارم، اما مسائل اقتصادی بر کارم تأثیر گذاشته است. هنرمندانی که هنرجوی کمتری دارند، بیشتر تحت فشار هستند.

وی به نقش صداوسیما در حوزه آهنگ سازی اشاره و بیان می‌کند: به دلیل اینکه آثار خوبی از طرف صدا وسیما معرفی نشده اند و بیشتر بر روی کار‌های معمولی دست گذاشته اند، آهنگ سازان خوب اثری ندارند و موسیقی‌های سطحی کار می‌شود. دست اندرکاران صداوسیما تصور می‌کنند قشر جوان باید موسیقی سطحی گوش کند، درصورتی که می‌توان آثار عمیق‌تر و پربار تری را معرفی کرد تا فرهنگ موسیقی کشور پیشرفت کند.

این هنرمند در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره هنرجویان این رشته می‌گوید: اگر دوره آهنگ سازی که به هنرجویان ارائه می‌شود، مفید باشد و احساس کنند در حال یادگیری صحیح و اصولی آن هستند، مفاهیم سخت نباشد و مدرس با روش‌های جذاب تدریس کند، میزان گرایش هنرجویان افزایش می‌یابد.

علایی، نداشتن آینده مشخص را دلیل دلسرد شدن هنرمند از ادامه فعالیت خود بیان می‌کند و می‌گوید: کسی که تصمیم می‌گیرد وارد حوزه هنر و موسیقی شود، همیشه خانواده به او می‌گویند در رشته‌ای تحصیل کند که آینده اش تأمین باشد. اما آینده هنر در کشور ما تأمین نیست، هنرمندان بسیار سخت بیمه می‌شوند و پشتوانه قوی ندارند. تنها در صورتی می‌توانند به فعالیت بپردازند که عشق و علاقه زیادی به این کار داشته باشند و سایر مسائل برایشان مهم نباشد.