او را با «دختری با کفش‌های کتانی» به خاطر می‌آوریم. پگاه از اکتویست‌های غلیظ سال‌های اصلاحات است، کلی یادداشت در چلچراغ و نشریات اصلاح‌طلب نوشته، در تمام میتینگ‌های خاتمی و موسوی و… فعال بود، او از جایی به بعد، اما کمی مبهم‌تر موضع گرفت و همین هم برخی از کاربران را شاکی کرده و بعد البته در سال‌های اخیر به طور کلی از فضای ایران جدا شد و ازدواجش با علی عظیمی تنها بهانه‌ای شد که هر از چند گاهی عکس‌های از او در شبکه‌های اجتماعی منتشر شود.
او در سال‌های اخیر چند مستند ساخته که البته همه این مستند‌ها فضایی دارند که هیچوقت در فضای رسمی منتشر نخواهد شد! پگاه از نسل سال‌های اصلاحات بود، او در کنار ترانه علیدوستی و باران کوثری، سال‌ها پرچمدار جایگاه دختران جوان سینمای ایران بودند. جای خالی‌اش به چشم می‌آید، کاش تحولات سیاسی در ایران اینقدر غیرقابل پیش‌بینی نبود که ناگهان کسی مثل پگاه را از سینمای ایران جدا کرد و یا کاش اصلا ایران پذیرنده‌تر و بود آغوشش برای ایرانی‌های بیشتری باز بود.
فیلم در مورد دختری به نام یاسمین (با بازی پگاه آهنگرانی) است که سی سال در خارج از ایران زندگی می‌کند و خبری از پدرش که در ایران است ندارد. او در آلمان با مادرش زندگی می‌کند و در یک بیمارستان کار می‌کند. وکیل پدر (با بازی صابر ابر) به یاسمین زنگ زده و خبر از فوت پدرش می‌دهد. او می‌گوید پدرش وصیت کرده تا یاسمین به ایران نیاید در زیر خاک دفن شود و از همین رو یاسمین تصمیم می‌گیرد پس از سی سال همراه با پسرش به نام الکس به ایران برگردد.
برگشت یاسمین به ایران و رفتن او به تهران و مشهد و مواجه شدن او با برخی از اقوام قدیمی و از همه مهم‌تر، گذشته پدری ناشناخته و شناخت ایرانی که وطنش است، اما از آن اطلاعاتی ندارد، کلیت فیلم بدون قرار قبلی را تشکیل می‌دهند. وزنه ترازوی فیلمنامه به نمایش ایران و انس گرفتن کاراکتر اصلی با فرهنگ ایرانی است که داستان را پیش می‌برد.
نقش‌آفرینی پگاه آهنگرانی دراین فیلم با حواشی متفاوتی روبرو شد. به نظر می‌رسد انتخاب بازه زمانی خاص برای اکران فیلم بدون قرار قبلی بی‌مناسبت با مسائلی که حول «عنکبوت مقدس» در جشنواره کن ۲۰۲۲ شکل گرفت، نبود. «فراستی» عنکبوت مقدس را نقد کر، برخی البته معتقد بودند نباید ندیده فیلم را قضاوت کرد، عده بیشتری، اما کار علی عباسی را توهین‌آمیز می‌دانند.
دختری با کفش‌های کتانی
پگاه آهنگرانی در فیلم دختری با کفش‌های کتانی در نقش دختری به نام تداعی بازی می‌کند که در پارک به همراه پسری که با او آشنا شده دستگیر می‌شود و پس از آن ماجرا‌های تلخی را از سر می‌گذراند. جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم قاهره، جایزه بهترین بازیگر جشن دنیای تصویر، دیپلم افتخار جشنواره بین‌المللی فیلم اجتماعی آبادان و جایزه بهترین نقش‌آفرینی از جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان در سال ۱۳۷۸ ازجمله جوایزی است که پگاه آهنگرانی برای بازی در فیلم دختری با کفش‌های کتانی به دست آورد.
زندان زنان
زندان زنان فیلمی متفاوت است که به عنوان اولین فیلم بلند فیلمسازش نوید بخش طرحی نو در این عرصه است. بازی‌های بسیار خوب، دیالوگ‌های بدون اغراق و ساده، زبان پر از کنایه و تلخ و، اما صریح هر کدام به ارزش‌های فیلم می‌افزایند. بازی در فیلم زندان زنان، جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم لوکارنو را در سال ۱۳۸۰ برایش به ارمغان آورد. در سال ۱۳۸۴ برای کارگردانی فیلم مستند تماشاخانه درباره تئاتر شهر تهران جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم کوتاه اصفهان را گرفت.
زادبوم
زادبوم فیلمی است که بعد از توقیفی هشت نه ساله به اکران در آمد و آخرین فیلم عزت الله انتظامی بود که هیچ وقت خودش آن را ندید. داستان فیلم حکایت غریبی برای یک اثر سینمایی است. مخاطب عام شاید فکر کند که چطور می‌توان از فضای سیاسی زده انتخاباتی اوایل فیلم رسید به بحث زیست محیطی لاک پشت‌های جزیره قشم و ثابت کردن فرضیه بازگشت آن‌ها بعد از سی سال به زادگاه خود. او در سال ۱۳۸۷ در بیست و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر نامزد نقش دوم زن برای فیلم زادبوم به کارگردانی ابوالحسن داوودی شد.
دربند
“دربند” بیانگر رابطه‌ی فرد با دنیای اطرافش و محیطی به شدت خشن می‌باشد. محیطی که برای بقا در آن باید سادگی و بلاهت را کنار گذاشت. داستان نازنین نیز به همین شکل است. فضا و جغرافیای اثر به گونه‌ای ترسیم شده است که این دختر شهرستانی در محیط تازه و با افرادی تازه برخورد کرده است و واکنش اصلی او به چالش‌ها و مشکلات، گاه درست و هوشمندانه و بسیاری از مواقع غلط، غیرمنطقی و علل الخصوص بلاهت گونه است. آهنگرانی در سال ۱۳۹۱ برای فیلم دربند سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن سی و یکمین جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد.
source