نام سریال: مدار صفر درجه
ژانر: درام، تاریخی
کارگردان: حسن فتحی
سال انتشار: 1386
تعداد قسمت ها: 30
بازیگران:
سید‌شهاب حسینی در نقش حبیب پارسا،
ناتالی متی در نقش سارا آستروک،
رویا تیموریان در نقش مادر حبیب،
مسعود رایگان در نقش پدر حبیب،
پیر داغر، لعیا زنگنه در نقش زینت‌الملوک جهانبانی
و آتنه فقیه‌نصیری در نقش سعیده پارسا
خلاصه سریال
«مدار صفر درجه» به كارگردانی «حسن فتحی» داستان قبول شدن حبیب پارسا (شهاب حسینی) در بورسیه و سفر او برای تحصیل در رشته فلسفه به پاریس است. ماجرا بر بستر جنگ جهانی دوم و شكل گرفتن صهیونیزم و تسلط تدریجی بر فلسطین می گذرد كه طبیعتاً فضای داستان متأثر از این واقعه مهم تاریخی است…
درباره سریال
اینكه ما با یك داستان تازه (تأكید می كنم «تازه» ) مواجه می شویم، خیلی خوب است ولی بهتر از آن نحوه روایت داستان و تسلط كارگردان بر اجزای مجموعه ساخته شده و استفاده از عناصر سینمایی در آن است. (چیزی كه در سریالهای این روزها كمتر پیدا می شود) این موضوع موجب پیگیری ماجراها توسط تماشاگر شده و همین امر باعث اثرگذاری سریال و رسیدن به هدف از پیش تعیین شده آن است.
فتحی در این مجموعه باز هم به سراغ دوره ای تاریخی كه زمان وقوع اكثر كارهای پیشین اوست، رفته و این بار پخته تر از همیشه، راوی داستانی شده كه می توانست در دست یك كارگردان خام، به اثری كاتالوگ وار و متأثر از فیلمبرداری در شهری زیبا همچون پاریس و از سوی دیگر بیانیه ای سیاسی درباب صهیونیزم مبدل شود، منتها او با تسلط و استفاده از عوامل توانمند، ضمن بهره گیری از زیباییها و جذابیتهای پاریس به عنوان محل وقوع حوادث، مكان رویدادها را در خدمت اثر خود درآورده.
اصلاً دلیلی ندارد این موضوع را كتمان كنم كه به نظر من گرمی مجموعه برمی گردد به شكل گیری تدریجی و جذاب رابطه عاطفی بین یك دانشجوی ایرانی – مسلمان با دختری فرانسوی – یهودی و غرابت این رابطه و طبیعتاً كنجكاوی در تعقیب سرنوشت آنها با توجه به بروز فاجعه جنگ جهانی دوم و پیامدهای آن و احتمالاً پایان تراژیك قضیه.
راستش! در دوره ای كه اكثر كارگردانان ترجیح می دهند مستقیم و سر راست بروند سراغ اصل موضوع، چه شیرین است كه مثلاً حبیب پارسا، مكنونات قلبی اش را با شعری از حافظ یا قطعه ای از لامارتین به صورت سربسته به زبان می آورد و از آن طرف دانشجوی یهودی، مدام به او ایراد می گیرد و به خودخواهی مردان شرقی طعنه می زند و… به قول شاعر
اگر با من نبودش هیچ میلی
چرا ظرف مرا بشكست لیلی
source