هوشنگ حریرچیان را که امروز از دنیا رفت، با لهجه اصفهانی غلیظش می‌شناسیم و کنایه زدن‌های تند و تیزش. او اهل اصفهان بود و برای یک اصفهانی با آن سابقه درخشان تئاتر کمدی، بسیار طبیعی بود که کارش را با نمایش‌های کمدی شروع کند. حریرچیان بازیگری را از دی ۱۳۲۶ در تئاتر اصفهان با مدیریت ناصر فرهمند شروع کرد و در شهریور ۱۳۳۲ به تئاتر سپاهان با مدیریت علی صمدی پیوست. او بعد از چند سال و از سال ۱۳۳۸ رسماً در رادیو اصفهان به عنوان هنرپیشه، گوینده، تهیه‌کننده، گزارشگر، کارگردان و مجری برنامه‌های تفریحی-هنری شروع به کار کرد و در سال ۴۸ برای اولین بار در سریال عکاس باشی به تلویزیون راه پیدا کرد. اولین تجربه سینمایی حریرچیان با فیلم جعفرخان از فرنگ برگشته به کارگردانی علی حاتمی بود و بعد از آن در فیلم‌ها و سریال‌های دیگری حضور داشت. هرچند اصولا بازیگر پرکاری نبود. اما بازی در دو فیلم فرش باد و گاهی به آسمان نگاه کن ساخته کمال تبریزی برایش شهرتی در میان سینمایی‌ها فراهم کرد. این‌ها مهم‌ترین نقش‌هایی است که حریرچیان را با آن‌ها به یاد می‌آوریم:
جعفرخان از فرنگ برگشته
جعفر خان از فرنگ برگشته یک نمایشنامه از حسن مقدم است که در سال ۱۳۰۱ در گراندهتل تهران روی صحنه رفت. نمایشنامه در باره جوانی است که پس از سال‌ها از فرنگ به ایران برگشته و حالا با خانواده‌اش دچار تضاد‌های فرهنگی شده است. این نمایشنامه در واقع نقد ایرانیان است. چه آن‌ها که به “فرنگ” می‌روند و چه آن‌ها که در رسوم قدیمی و خرافات غرق شده‌اند. در فیلم حاتمی البته شخصیت‌های مثبت و منفی عوض شده‌اند. بعضی منتقدان معتقدند جعفر خان فیلم ضعیفی است و حاتمی حتی موفق به تکمیل آن هم نشده و محمد متوسلانی این کار را انجام داده است. هوشنگ حریرچیان در این فیلم نقش مهمی ندارد، اما فیلم برای او فرصتی می‌شود تا راهش را برای فیلم‌های بعدی پیدا کند.
فرش باد
فیلم کمال تبریزی، داستان یک طراح زن ژاپنی است که بافت یک فرش را که قرار است در کارناوال شهر ناکایاما به نمایش در آید به بافندگان اصفهانی سفارش می‌دهد. اما مرگ او باعث ناتمام ماندن کار می‌شود. همسر و دختر او به ایران می‌آیند تا کار نیمه تمام را تمام کنند و مهمان خانواده اصفهانی می‌شوند. فرش باد در بیست و یکمین جشنواره فیلم فجر درسال ۱۳۸۱ به نمایش درآمد و بهترین فیلم از نظر تماشاگران شناخته شد و جایزه ویژه هیئت داوران را هم برای کمال تبریزی به دنبال داشت. حریرچیان در این فیلم نقش مرادخان، یک پیرمرد پولدار اصفهانی، را بازی می‌کند که بسیار بذله گو و دوست داشتنی است و قرار است در طراحی این فرش به مرد ژاپنی کمک کند.
ساختمان پزشکان
ساختمان پزشکان سریال موفق و پربیننده‌ای بود که باعث شد هوشنگ حریرچیان بین مردم شناخته شود. او در سریال سروش صحت نقش پدر دکتر نیما افشار را داشت که برادر خلافکارش را از او بیشتر دوست داشت. تکیه‌کلام‌ها و تکه انداختن‌هایش به نیما و بقیه برای تماشاگر جالب بود و لهجه اصفهانی‌اش هم به شیرینی نقش اضافه کرده بود.
پژمان
بعد از ساختمان پزشکان و بازی پژمان جمشیدی در نقش خودش در یک سکانس بسیار کوتاه، سروش صحت و گروه ساختمان پزشکان سریال بعدی‌شان را در باره پژمان جمشیدی یک فوتبالیست بازنده و با بازی خودش ساختند. سریال شاید حتی از ساختمان پزشکان هم بیشتر دیده شد و باعث شد پژمان جمشیدی به پولسازترین بازیگر سینمای ایران و پرکارترینشان تبدیل شود. هوشنگ حریرچیان در این سریال نقش پدر پژمان جمشیدی را داشت و باز هم بین او و برادر دیگرش که در خارج از ایران زندگی می‌کرد، تفاوت قائل می‌شد.
source