۱۲:۴۹ – ۰۴ شهريور ۱۴۰۳
سیدبشیر حسینی، کارگردان برنامه حسینیه معلی در گفتگو با خبرنگاران درباره سختی‌های تولید این برنامه عنوان کرد: برای پیدا کردن سوژه‌های ناب باید از مرکز استان دور شویم و به عمق روستا برویم. چهار ساعت باید در جاده خاکی برویم و برگردیم. چند نفر حاضر هستند این طوری کار کنند؟ بعضی وقت‌ها می‌رویم و بی‌حاصل برمی‌گردیم.
وی با ذکر خاطره‌ای توضیح داد: در یکی از روستا‌ها بالامحله و پایین محله با هم دعوا داشتند.. نیرو‌های ما به خاطر این برنامه کتک خوردند و مصدوم شدند. در یکی از روستا‌ها بالامحله و پایین محله با هم دعوا داشتند و آشتی نمی‌کردند. اگر یک گروه را جلوی دوربین بیاوری دعوا می‌شود. فضای برنامه سازی ما متعارف نیست. برخی عوامل حرفه‌ای ما به خاطر سختی کار وسط سفر اول قطع همکاری می‌کردند.
حسینی درباره تولید ویژه‌برنامه شاد «حسینیه معلی» گفت: ما ۱۳ شب برای شعبان و ۱۳ شب برای محرم برنامه داریم. برای فصل آینده که ماه شعبان پخش می‌شود، از دو ماه پیش شروع کردیم. با رفقا یک قاعده داریم که وقتی کار تمام می‌شود یک نفر به نمایندگی از جمع به کربلا برود و برنامه را به امام حسین (ع) تقدیم کند. یک نفر از حرم امام حسین (ع) تماس گرفت و گفت من برای فصل بعدی اذن میدان گرفتم.
این تهیه‌کننده با مقایسه دو ویژه‌برنامه شاد و عزاداری «حسینیه معلی» ادامه داد: برنامه شادی که برای شعبان می‌سازیم خیلی سخت‌تر است. ما در غم و عزاداری هیچ محدودیتی نداریم و فقط قمه‌زنی را نمی‌توانیم نشان بدهیم. ولی در شادی‌ها تقریبا هیچ چیزی را نمی‌توانیم نشان بدهیم. متاسفانه شادی‌های ما خیلی تنوع ندارد. آیین‌های ما خیلی یکدست و مدرن شده است. خود مردم باید سنت‌های شان را دوست داشته باشند.
حسینی افزود: ما خارج از تهران چندین عروسی رفتیم که جنس عروسی بومی و محلی را مشاهده کنیم. برای ما بیست دقیقه شادی محلی اجرا می‌کردند و بقیه‌اش شبیه عروسی تهرانی‌ها بود. آن بیست دقیقه را به خاطر ما اجرا کردند. وگرنه آن مدل هم منسوخ شده است.
وی درباره پشت صحنه «حسینیه معلی» توضیح داد: ما در همه کارهای‌مان خیلی آرمان‌گرایانه جلو رفتیم. خیلی از کسانی که می‌خواهند با ما کار کنند، پشیمان می‌شوند. چون ما زیاد وقت می‌گذاریم و زیاد مشورت می‌کنیم. ما مهمانی از عراق داشتیم که مادر و دختر بودند. برای این سوژه من سفری به عراق رفتم. مفصل با او صحبت کردم. یک هفته او را به ایران آوردم که با حال و هوای کشور ما آشنا شود. برای دفعه سوم این دو نفر به ایران آمدند و برنامه را ضبط کردند. حدود ده بار اجرا کرد تا بالاخره به ضبط رسیدیم. برای این سوژه ده دقیقه‌ای ده روز زمان گذاشتیم.
حسینی با تاکید بر این که مشکل ما در برنامه‌سازی ادعا و کلی گویی است بیان کرد: مراکز پژوهشی می‌گفتند اگر آیین فلان استان را می‌خواهید ما یک واحد با ده نفر کارمند داریم. اما داده‌های آنها برای خودشان غیرقابل دفاع بود. آیین‌هایی داشتند که برای استان دیگری بود. محقق آنها سفر نرفته بود و اینترنتی تحقیق کرده بود.
این تهیه کننده ادامه داد: اوج کار ما در «حسینیه معلی» روز‌های تعطیل است که می‌توانیم سفر کنیم. کارمندان و کشاورزان را آخر هفته می‌توانستیم جمع کنیم. امسال در شب قدر من ۱۵ جا قرآن سر گرفتم. چون دائم در سفر بودم و به چندین مراسم مختلف می‌رفتم.
وی درباره بخش‌هایی از برنامه که در فضای مجازی وایرال (پربازدید) می‌شود گفت: بازخورد‌های منفی ما خیلی کمتر از بازخورد‌های مثبت است. ما می‌دانیم هر کانال و صفحه‌ای با چه رویکردی ویدئو‌های برنامه ما را منتشر می‌کند. برنامه بدون نقص وجود ندارد و اختلاف سلیقه را نمی‌توانیم کاری کنیم. مثلا گفته شد که چرا اشک‌ریختن مداح مصنوعی است. ما یک فرهنگ هیاتی داریم که می‌گوید مجلس باید گرم باشد. در اشک ریختن اگر اغراق کنید کار خوبی دارید می‌کنید. اگر اشک ندارید باید تباکی کنید. برای یک عده از مردم این فرهنگ شناخته شده نیست؛ لذا ما از فصل اول این جنس بازخورد‌ها را داشتیم و داریم با این سبک و سیاق پیش می‌رویم.
حسینی درباره بازخورد‌های حضور دو برادر دوقلوی روحانی در فصل شاد «حسینیه معلی» بیان رد: مرکز تحقیقات درباره آن دو روحانی پژوهش کرده و دیده ۹۰ درصد بازخورد‌ها مثبت و ۱۰ درصد منفی است. چون دو روحانی معمم هستند حساسیت روی آنها زیاد است. ما اصرار داشتیم سوژه‌ها خودشان را سانسور نکنند. روحانی که مثل آقای راستگو کار کودک انجام می‌دهد از قدیم مورد انتقاد بعضی‌ها بوده‌اند.
وی ادامه داد: من این قدر که در سه سال گذشته با معلی زندگی کردم با زن و بچه‌ام زندگی نکردم. همسر من می‌گفت هر شب خواستی به خانه بیا خبر بده. وقتی بی خبر به خانه می‌روم همسرم تعجب می‌کنم. من از ۵ استان مختلف نیروی مقیم در تهران دارم که در دفتر می‌خوابند. در این شرایط نیرو‌های تهران هم خجالت می‌کشند شب به خانه بروند.
حسینی افزود: هیچ برنامه‌ای در عمرم ندیدم که قدر حسینیه معلی برایش وقت گذاشته شود. برای برنامه بالغ بر ۳۰۰ بیت شعر سروده‌اند. ولی ما تیتراژ پایانی نداریم و عوامل را معرفی نمی‌کنیم. آخر شب که خسته می‌شدیم یک روضه ده دقیقه‌ای به همه انرژی می‌داد. وقتی خسته می‌شویم به امام حسین (ع) فکر می‌کنیم و دوباره انرژی می‌گیریم. در بین نیرو‌های برنامه ریزش داشتیم؛ ولی رویش ما کم بوده است. برای این برنامه باید عوامل حرفه‌ای بیاوریم.
منبع: ایرنا
source