Wp Header Logo 3261.png

محمدعلی بهمنی غزل خداحافظی را سرودبه گزارش ایکنا؛ عباس سجادی، سخنگوی ستاد پیگیری وضعیت حال استاد محمدعلی بهمنی دقایقی از جاودانه شدن این استاد بزرگ به ایسنا خبر داد.

به گفته این شاعر علی‌رغم اینکه در آخرین لحظات پزشکان تلاش کردند با احیای قلبی وضعیت حال استاد را به پایداری برسانند اما پس از دو بار احیای قلبی این مهم میسر نشد و استاد محمدعلی بهمنی حوالی ساعت ۲۳ امروز جمعه نهم شهریورماه آسمانی شد.

همچنین، زمان آیین تشییع این شاعر بزرگ معاصر در تهران و تدفین ایشان در بندرعباس طی اطلاعیه‌های بعدی به اطلاع عموم خواهد رسید.

استاد بهمنی درباره تولد خود می‌گوید: «دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد «متولد  دزفول»، چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامه‌ام را همان زمان می‌گیرد. البته زیاد آنجا نبودم، همان زمان ۱۰ روز یا یک‌ماه را در آنجا سپری کردیم، در اصل تهرانی هستیم. پدرم برای ده ونک و مادرم برای اوین است. در اصل ساکن خود بندرعباس بودیم. دوران کودکی را تهران، بخش شمیرانات، شهرری، کرج و… به‌صورت پراکنده بودیم، چون پدرم شاغل در راه‌آهن بود، مأموریت‌های ایستگاهی داشتند. از سال ۱۳۵۳ به بندرعباس رفتم.»

بهمنی یکی از چهره‌های شاخص و تأثیرگذار غزل در ایران است که از او طی 50 سال کوشش ادبی، مجموعه اشعار؛ باغ لال، گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود، غزل، عشق است، این خانه واژه‌های نسوزی دارد، من هنوز زنده‌ام و غزل فکر می‌کنم، غزل زندگی می‌کنم و… به یادگار باقی مانده است.

ایکنا درگذشت این استاد بزرگ را به جامعه فرهنگی کشور و خانواده استاد تسلیت می‌گوید.

source