جوان آنلاین: از هنگامی‌که ماه محرم، ماه عزای سید الشهدا، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) شروع میشود، اغلب خادمین هیئات، موکب داران و حتی عزادارهای حضرت، به فکر برگزاری مراسم عزای حسینی(ع) به نحو احسن هستند تا بعد از یک اربعین روضه و سوگواری خالصانه بر غمهای حضرت امام حسین(ع) و یاران باوفایش، پاداش دنیایی خود که به حق مشرّف شدن به سرزمین کربلاست را از صاحب واقعی عزای ماه محرم دریافت کنند. سرزمینی که خیرات و برکات زیادی برای زائرانش به همراه دارد که از کوچکترین خیر و رحمتش بخشوده شدن تمام گناهان زائرش است.
در همان هنگام که شعار اربعین اعلام میشود، دلها و ذهنهای زیادی از عاشقان حضرت امام حسین(ع) ناخود‌آگاه روانۀ مشایۀ اربعین میشود و سلامی مخلصانه و صادقانه محضر اباعبدالله(ع) می‌دهند و جان و دلشان را با زائرین و مجاورین حرم امام حسین(ع) همراه می‌کنند.
این سوگ پیمایی معظم و میلیونی که چندین سال است شور و اشتیاق خاصی به عاشقان بارگاه مطهر امام حسین(ع) داده، علاوه بر نمایش یک زیارت عظیم دستِ‌جمعی، در بردارندۀ مؤلفه و ویژگی هایی می باشد.
بزرگترین اجتماع اَبنای بشر در تاریخ بشریت از آغاز تا اکنون
اگر با دقت به تاریخ بشریت بنگریم و تحقیق و تفحص کنیم به ندرت می‌توانیم اجتماع و همایشی را یافت کنیم که چندین شبانه روز با این تعداد از عُشاق بی‌وقفه برگزار میشود و هریک از شرکت کنندگان خواهان خدمت‌رسانی به هر شیوه‌ای که در توان دارند هستند.
شاید اجتماعات در مقیاس محدودتر در جهان باشد اما شبانه روز بودن، تکریم و مرحمت بی وقفه، رعایت ادب و احترام، از خود گذشتگی، ایثار همه جانبه و دیگر ویژگی‌های نظیر این‌ها که ذکر شد، قطعا در اینگونه اجتماع ها وجود نداشته و ندارد.
اینگونه خصوصیات انسانی، وجه تمایز بین اجتماعات بزرگ تاریخ بشر از گذشته تاکنون با سوگ‌پیمایی اربعین که این همایش میلیونی و بزرگ را مانند دُرّی نایاب در لجنزار این دنیای بی ارزش است.
شرکت در سوگ‌پیمایی اربعین تمرینی برای طرز جدیدی از سبک زندگی انسانی – اسلامی
وقتی صحبت از سبک زندگی انسانی – اسلامی نوین در میان است، روشی از زندگی کردن مد نظر است که پایۀ آن رئیس و مرئوس، قرارداد، پول و مادیات و… نیست و این قبیل موارد، معنای مرکزی در آن ندارد و بنیادش هرچه هست بر پایۀ ساده زیستی، تولا و عشق به اهل بیت (ع) مخصوصا حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است.
در این سبک زندگی جدید که در سوگ‌پیمایی عظیم اربعین به وفور مشاهده میشود، ساده زیستن، ایثار و از خودگذشتگی و مقنع بودن از بارزترین ویژگی‌های آن است که بسیار به چشم می‌آید و این تجربه‌ای گرانبها است برای مردم تا خود را در سبک زندگی متفاوت و انسانی‌تری بیازمایند.
موتور محرک و انگیزۀ سوگ‌پیمایی اربعین
بی‌شک محبت و عشق به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) که سرور آزادگان جهان است تنها محرک و انگیزۀ این سوگ‌پیمایی است و نه موکب‌ها با سفره‌های رنگینش. مگر غیر از خستگی و سختی راه که گرما و بی امکاناتی این سختی‌ها را دوچندان می‌کند، سوگ‌پیمایی سودی دارد؟ پس همانطور که اشاره شد حلاوت و دلپذیر بودن مسیر طولانی سوگ‌پیمایی با دشواری‌های خاص خودش، بستگی به ارادت عاشق، نسبت به آن هدف والا که رسیدن به آزادگی است دارد.
همانطور که در احادیث داریم: « برای شهادت حسین (ع)، حرارت و گرمایی در دل‌های مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود » تا این حرارت در قلوب مؤمنین ساری و جاری است، قطعا سوگ‌پیمایی‌های اربعین‌های پیش رو با شور و شعور بیشتر و دربرگیرندۀ مذاهب و اقلیت‌های دینی دیگر کشورهای جهان برگزار خواهد شد (انشاالله).
قدر‌دان بودن نعمت سوگ‌پیمایی
هنگامی که صحبت از قدر‌دانی نعمت میشود، بی‌شک فرازهایی از دعای کمیل به ذهنمان می آید که حضرت امیر (ع) می‌فرمایند: « اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ * خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که نعمتها را دگرگون می‌سازند ». باید قدر‌دان این نعمت ارزشمند سوگ‌پیمایی باشیم که با خود برکات زیادی به همراه دارد که اگر شکرگزاریِ شایسته از خداوند متعال بعمل نیاوریم، چه بسا باعث تغییر نعمت، حبس دعا و بدتر از همه نازل شدن بلا، که همانا بالاترین بلا دوری از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و خارج شدن محبتشان از قلب و جانمان می باشد، میشویم.
در آخر باید قدر‌دان نظام مقدس جمهوری اسلامی، شهدای هشت سال دفاع مقدس و مدافعین حرم، مخصوصا سیدالشهدای محور مقاومت «حاج قاسم سلیمانی» و دیگر عزیزان بود که با تقدیم خون پاک و جسم مطهرشان زمینه ساز و پیشگامان برگزاری این اجتماع و این شور و حال بودند که جایشان در سوگ‌پیمایی عظیم اربعین بسیار خالی است.
source