آنچه می خوانید حاصل گفت و گوی خبرنگار فرهنگی تابناک با جبار آذین، کارشناس و منتقد سینماست که بررسی ویژگی‌های فیلم «در آغوش درخت» و مقایسه آن با آثار دیگر سینمای ایران و بین‌المللی می پردازد.
نقد و بررسی فیلم
فیلم “در آغوش درخت” به نمایندگی از ایران برای جشنواره اسکار معرفی شده است و به عنوان یک اثر خانوادگی با تم‌های ملودرام و روانشناختی توصیف می‌شود. داستان فیلم حول خانواده کیمیا و فرید می‌چرخد که با بحران ناشی از بیماری فوبیای کیمیا مواجه هستند و ممکن است به طلاق و فروپاشی خانواده منجر شود. فیلم تلاش می‌کند تا از طریق احساسات و عقلانیت، این خانواده را به دنیای محبت و دوستی هدایت کند.
اسکار به فیلم‌های حاوی فقر و فلاکت ایران توجه می‌کند
با وجود اینکه موضوع طلاق و فرزندان طلاق در سینما تکراری شده و به کلیشه تبدیل گشته، کارگردان سعی کرده این مسائل را از منظر فرهنگ ایرانی روایت کند و در این زمینه تا حدی موفق بوده است. “در آغوش درخت” به عنوان یک اثر خانواده محور، به نظر ایرانی پسند می‌آید، اما برای جشنواره اسکار مناسب نیست. این به دلیل نگاه سیاسی حاکم بر جوایز اسکار است که بیشتر به تولید فیلم‌هایی با مضامین فقر و بدبختی در ایران توجه دارد.
در آغوش درخت نماینده واقعی ایران در اسکار نیست
تنها جنبه‌ای که ممکن است توجه اسکار را به این فیلم جلب کند، موضوع بیماری کیمیا و تجاوزی است که به او صورت گرفته است. به طور کلی، “در آغوش درخت” به عنوان یک فیلم متوسط و نه یک اثر برجسته سینمایی معرفی می‌شود و نمی‌تواند نماینده واقعی سینما و فرهنگ ایران در اسکار باشد. انتخاب این فیلم نتیجه مشورت‌های غیرآکادمیک و تحت تأثیر انحصارگرایی در صنعت سینما است که به عدم وجود آثار بزرگ و درجه یک در سینمای ایران منجر شده است.
مخالفان آمریکا و اسرائیل، باید فلاکت‌بار نشان داده شوند
“در آغوش درخت” یک اثر احساسی و انسانی با مضامین خانوادگی است که به مسائل سیاسی و اجتماعی نمی‌پردازد. جوایز اسکار معمولاً به فیلم‌هایی تعلق می‌گیرد که یا به نمایش فلاکت‌ها و مشکلات کشورهای مخالف آمریکا و اسرائیل می‌پردازند یا دارای تکنیک‌های خلاقانه و بصری برجسته هستند. این فیلم نه تنها به تصویر کشیدن مشکلات ایران نمی‌پردازد، بلکه از نظر فرم و ساختار نیز کار خارق‌العاده‌ای ندارد. بنابراین، احتمال دریافت جایزه اسکار برای آن کم است، مگر اینکه موضوعاتی مانند تجاوز به کیمیا و بیماری او مورد توجه قرار گیرد و به نوعی برای تخریب تصویر ایران و ایرانیان استفاده شود.
تنها خودی‌ها اجازه فیلمسازی دارند
در سال‌های اخیر، سینمای ایران با مشکلاتی مواجه بوده و فیلم‌های استاندارد و با کیفیتی تولید نشده است. این وضعیت به دلیل محدودیت‌های موجود برای سینماگران متبحر و انحصارگرایی مدیران سینما به وجود آمده است، که تنها به فعالیت خودی‌ها اجازه داده‌اند. در نتیجه، هیئت انتصابی مجبور شده از میان فیلم‌های متوسط، «در آغوش درخت» را به عنوان نماینده ایران انتخاب کند.
تخریبگران سازمان سینمایی وضعیت سینما را وخیم کرده‌اند
در حال حاضر، فیلمی در سینمای ایران وجود ندارد که بتوان به معرفی آن برای نمایندگی ایران در اسکار پرداخت یا آن را با فیلم «در آغوش درخت» مقایسه کرد. اکثر فیلم‌ها در سطح متوسط یا پایین قرار دارند. این وضعیت به این معنا نیست که «در آغوش درخت» شایسته نمایندگی سینمای ایران در اسکار است. مشکلاتی نظیر غبارها، ناتوانی‌ها، اشتباهات مدیریتی، بازی‌های سیاسی و منافع‌گرایی، و تفرقه‌های موجود در سینما مانع از پیشرفت و تماشای آینده سینما شده است. بی‌تحرکی و عدم برنامه‌ریزی در سینما، به همراه وجود تخریبگران در سازمان سینمایی، وضعیت سینمای ایران را وخیم‌تر کرده است. با این حال، آرزوی همه‌ی ما احیای سینما و سربلندی سینماگران و هنرمندان ایرانی است.
source