وقتی از تفاوت بازیگر و سلبریتی حرف می‌زنیم یکی از مصادیق این گزاره محسن قصابیان است که شهرت او آن قدر نیست که سویه سلبریتی بودن آن بیش از قدرت بازیگری باشد.
به گزارش عصرایران، خیلی‌ها او را نمی‌شناسند با اینکه پیشنیه طولانی در عرصه تئاتر دارد، حتی سابقه داوری در جشنواره‌های تئاتر. کارشناسی نمایش با گرایش بازیگری دارد و کارشناسی کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس. پژوهش‌گر و مدرس بازیگری است و در کارنامۀاو مجری گری را هم می‌بینیم. چندان که به عنوان مجری با صدا و سیما همکاری داشته و به همین سبب در سومین جشنواره سیما به عنوان «بهترین مجری» برای اجرای «مسابقه تلاش» مورد تقدیر قرار گرفت.
کمتر در سینما حضور یافته، اما بازی او در نقش شهید ستاری در فیلم «منصور» به قدری چشم گیر بود که حتی نظر مخالفان فیلم را هم به خود جلب کرد.
شاید به دلیل گریم او در فیلم منصور خیلی‌ها ندانند «بهرام» سریال داریوش که این روز‌ها همه را مبهوت بازی قدرت‌مند خود ساخته همان منصور فیلم منصور است. گرچه در منصور نقش اصلی را بازی می‌کرد و قهرمان قصه بود و اینجا نقش فرعی را و در شمایل یک ضدقهرمان ظاهر شده است.
با این حال آتچه کوتاه و بلند بودن یا قهرمان و ضدقهرمان بودن نقش هایش را به هم گره می‌زند وجه کاریزماتیک بازی اوست.
جالب اینکه او در نقش بهرام سریال داریوش در یک وضعیت مرزی میان قهرمان و شرور به سر می‌برد؛ هم ترس‌ناک و هم تکیه گاه و امن. در واقع بهرام شخصیتی چندلایه و پارادوکسیکال دارد؛ گاه هیولا می‌شود و گاه به پدری مهربان می‌ماند.
محسن قصایان با درک درست از نقش و تضاد‌ها و پیچیدگی‌های آن به خوبی از پس نقش برآمده چرا که می‌داند کجا سکوت کند و بازی درون گرایانه داشته باشد و کجا بازی پر اکت بیرونی و در آن خشم و پرخاش‌گری خود را در کنشی طغیان گرانه به نمایش بگذارد.
گاه به لاتی جوان‌مرد شبیه می‌شود و گاه به یاغی‌یی بی رحم که همه از او حساب می‌برند. آنچه این کاراکتر را به رغم منفی بودن آن که تا مرز منفور شدن هم پیش می‌برد جذاب و تماشایی می‌کند بازی خوب و قدرت‌مند محسن قصابیان است.
بازی با چشم‌ها او و استفاده دراماتیک از میمیک صورت به ویژه نگاه‌های نافذی که دارد به این کاراکتر کاریزما و اقتداری می‌بخشد که وقتی در صحنه حضور دارد در کانون قاب قرار گرفته و صاحب خود می‌کند. چنان که تمام حواس مخاطب به او و کلام و کنش‌های او جلب می‌شود و کاراکتر‌های قصه هم در حاشیه او که نقطه مرکزی صحنه است قرار می‌گیرند.
بهرام نه یک تیپ آشنای پدرخواندگی و مافیایی که شخصیت منفی چندلایه و مقتدری است که به میانجی بازی خوب محسن قضابیان هویت می‌یابد.
تبحر او در دیالوگ گویی و بالا و پایین بردن صدا و مکث و اکت‌هایی به هنگامی که دارد سبب شده بهرام به یک ضد قهرمان کاریزماتیک و اثرگذار تبدیل شود که گویی تمام شخصیت‌های قصه از او حساب می‌برند حتی آنها که مدعی گمده لاتی اند.
هر چقدر قصه پیش می‌رود و او در موقعیت‌های مخاطره آمیزتری می‌افتد و جولان می‌یابد بیشتر می‌توان به توانایی بازیگری محسن قصبایان پی برد که نشان می‌دهد نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد بلکه بازیگران کوچک و بزرگ وجود دارند.
به نظر می‌رسد بعد از این باید بیشتر شاهد حضور او در فیلم و سریال‌ها باشیم. سریال داریوش فارغ از بد و خوب بودن آن یک بازیگر خوب و توان‌مند را به مخاطب معرفی کرده است تا از تماشای بازی او لذت ببرد.
source