۱۳:۰۰ – ۰۳ آذر ۱۴۰۳
شهرام گیل‌آبادی در برنامه «پردیس ملت» رادیو تهران به بررسی هنر تئاتر پس از پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت و گفت: «نگاه ما در این برنامه به هنر انقلاب، به‌ویژه هنر ایرانی تأثیرپذیرفته در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این است که ببینیم جریان هنری و خلق آثار هنری در شاخه‌های مختلف به چه سمتی حرکت کرده است. باید بررسی کنیم که در کدام بخش‌ها پیشرفت داشتیم، در کدام نقاط متوقف شدیم و در چه مواردی حرکت ما به عقب بوده است.»
وی در ادامه افزود: «اگر بخواهیم به تئاتر ایران در دهه‌های پس از انقلاب بپردازیم، طبیعی است که این هنر نسبت به قبل پیشرفت کرده باشد. چرا که فضای تئاتر در هر دوره‌ای تحت تأثیر زمان، مکان و تاریخ دچار دگرگونی‌هایی شده است. اما برای تحلیل دقیق این تغییرات باید به اثرات پارادایمی و فلسفی آن توجه کنیم؛ اثراتی که این تغییرات بر فرم و فضای تئاتر داشته‌اند. به‌طور مثال، چهار نوع فضای درونی، جنسی، هوایی و ذهنی که جای بحث جدی دارد.»
گیل‌آبادی با تأکید بر اینکه نگاه کلی نمی‌تواند پاسخ‌های دقیقی به ما بدهد، تصریح کرد: «برای درک بهتر باید نگاه خود را جزئی‌تر کنیم و با دقت بیشتری به سمت پرسش‌های عمیق‌تر برویم. اگر از نمایی دورتر به جریان هنری تئاتر کشور پس از انقلاب نگاه کنیم، به‌طور کلی می‌توان گفت پیشرفت کرده‌ایم، اما برای شناخت دقیق‌تر این پیشرفت‌ها و موانع، نیاز به بررسی جزئی‌تری داریم.»
وی در ادامه اظهار داشت: «تئاتر، هنری پویا و متأثر از اجتماع است. این هنر از دل جامعه و مردم الهام می‌گیرد و نیازها، اندیشه‌ها و خواست‌های جدید را بازتاب می‌دهد. چنین تعاملاتی می‌تواند تغییرات ماهوی در تولیدات هنری ایجاد کند، اما برای رسیدن به یک تحلیل دقیق‌تر، باید همه ابعاد این تغییرات مورد بررسی قرار گیرد.»
شهرام گیل‌آبادی در برنامه «پردیس ملت» رادیو تهران به بررسی وضعیت تئاتر پس از انقلاب اسلامی پرداخت و اظهار کرد: «به‌طور کلی می‌توان گفت که پسرفت‌ها و توقف‌ها در این مسیر کم بوده و پیشرفت‌های ما بر آنها غلبه داشته است. به‌طور طبیعی، طی چهل‌وپنج سال گذشته، تغییرات فکری و تحولات عمیقی رخ داده که نه‌تن‌ها تئاتر بلکه تمامی عرصه‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.»
وی افزود: «تئاتر به‌عنوان هنری که از اجتماع و مردم الهام می‌گیرد، همواره با خواسته‌ها، نیازها و اندیشه‌های جدید سازگار شده است. این الهام‌گیری، باعث ایجاد تغییرات ماهوی در این هنر شده و بر شیوه تولید، فرم، محتوا و حتی نحوه بیان آن تأثیر گذاشته است. چنین تحولاتی، نیازمند بررسی دقیق‌تر و جزئی‌تر است تا بتوان درک بهتری از مسیر طی‌شده به دست آورد.»
گیل‌آبادی با اشاره به ماهیت پویا و زمان‌مند تئاتر گفت: «تئاتر هنری است که همواره در تعامل با زمان و مخاطبان خود بوده است. نفس‌به‌نفس با مخاطب حرکت کردن و هم‌زمان بودن با لحظه، از ویژگی‌های برجسته این هنر است. اما باید در نظر داشت که تولید تئاتر در هر دوره‌ای با چالش‌های خاص خود مواجه بوده است؛ از جمله امروز که عدم حمایت‌های کافی، این هنر را از جایگاه فرهنگی‌اش به یک مسئله اقتصادی تقلیل داده است.»
او در پایان تأکید کرد: «تئاتر نیازمند توجه جدی‌تر و حمایت به‌عنوان یک کالای فرهنگی است. اگر این حمایت‌ها به‌درستی انجام شود، می‌توان به ارتقای جایگاه معرفتی و فکری این هنر امیدوار بود و زمینه‌های پیشرفت آن را در مسیر‌های مختلف فراهم کرد.»
source