علیرضا خمسه: اگر مصائب خودم را در فیلم کمدی نبینم احساس می‌کنم که مسخره‌بازی می‌کنند

علیرضا خمسه روز گذشته با حضور در تلویزیون و برنامه «هفت» درباره وضعیت آثار کمدی در سینما و تلویزیون به گفتگو پرداخت.

این بازیگر با اشاره به اظهارات اخیر رییس سازمان صداوسیما مبنی بر اینکه ۶۴ درصد مردم زندگی شخصی‌شان را در سریال‌های تلویزیونی ندیده‌اند، اظهار کرد: آقای جبلی گفته‌اند با پرسش و پاسخ با مردم متوجه شدم ۶۴ درصد مردم زندگی شخصی‌شان را در سریال‌های تلویزیونی ندیده‌اند. اگر من مصائب و مشکلات خودم را در فیلم کمدی نبینم احساس می‌کنم که مسخره‌بازی می‌کنند. سریال‌های موفق دهه ۷۰ این ویژگی را داشتند به همین دلیل مردم زیادی با آن‌ها همذات‌پنداری می‌کردند.

پیمان جبلی اخیرا در پاسخ به پرسشی درباره پایتخت‌زدایی از تولیدات سیما، این‌گونه پاسخ داده بود: «نظرسنجی مرکز تحقیقات صداوسیما نشان می‌دهد ۶۳ درصد از مخاطبان ما می‌گویند خودشان و محل زندگی‌شان را در رسانه ملی ندیده‌اند و نزدیک به ۷۰ درصدشان تمایل دارند خودشان را در قاب تلویزیون ببینند. تلاش کردیم این تعادل و توازن را برگردانیم. در موضوع تمرکز زدایی از تهران دغدغه داریم و معتقدیم باید به همه نقاط کشور توجه شود.»

علیرضا خمسه در برنامه «هفت» درباره سینمای صامت کمدی گفت: فکر می‌کنم که اگر ما بتوانیم فلسفه‌ای را از دل جهان خارج کنیم آن فلسفه شادمانی است. یعنی انسان زاده شده است برای زیستن شادمانه؛ بنابراین هر فعالیت انسانی در طول تاریخ در راستای همین امر بوده است. به همین دلیل من سینمای کمدی را ارجح می‌دانم. ما در رشته پانتومیم می‌گوییم که هر بازیگری پیش از اینکه بیان و صدا یاد بگیرد باید زبان بدن را بلد باشد. سینما نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وی افزود: من باستر کیتون را از چارلی چاپلین بیشتر دوست دارم، زیرا به تعریف ما در پانتومیم از کمدی نزدیک‌تر است. ولی چارلی چاپلین شعور بازار و مارکتینگ داشت و می‌دانست که در آن زمان باید چه محتوایی را ارائه کند، به همین دلیل از باستر کیتون جلوتر رفت و به عنوان بتی برای فیلمسازان قرار گرفت.

این هنرمند تصریح کرد: من عاشق مل بروکس بودم. او برای سینمای کمدی یک بت بود، زیرا تمام ژانر‌ها و گونه‌های قبل از خودش را به سخره گرفت. مثلا در ژانر وحشت فیلم «دراکولا» را ساخت. در ژانر کابوی «زین‌های شعله‌ور» را ساخت و …‌ای کاش در سینمای خودمان ما نیز کسی را تربیت می‌کردیم که چنین نگاهی داشت و فیلم‌های بازاری را با نگاه مل بروکس بازسازی می‌کرد.

خمسه درباره جری لوئیس گفت: من در یک خانواده مذهبی بزرگ شدم و سینما در خانواده ما خوشایند نبود. تنها ایام نوروز سینما برای ما امکان پذیر بود. در آن ایام یکی از سینما‌ها نورمن ویزدوم را نشان می‌داد و یکی از سینما‌ها جری لوئیس را نشان می‌داد. جری لوئیس بت سینمای کمدی من بود. بعدها، اما متوجه شدم که جری لوئیس آن‌طوری که من در ذهنم ساخته بودم، نیست.

وی درباره نقش دوبلور‌ها در شناخت مردم از سینمای جهان گفت: ما در ایران دوبلور‌هایی داشتیم که سینمای جهان را با آن‌ها شناختیم. ما سینمای جری لوئیس را بدون حمید قنبری نمی‌توانیم تصور کنیم. سینمای کمدی به امثال این آدم‌ها مدیون است.

این بازیگر تصریح کرد: حافظ می‌گوید کی شعر‌تر انگیزد خاطر که حزین باشد. نکته در اینجاست که اگر خاطر حزین نباشد قطعا کمدی هم پیشرفت می‌کند. بخشی از سرمایه‌های ایران زمین در اصفهان است به همین دلیل مردم آنجا روحیه شوخ‌طبعی بیشتری هم دارند. عجیب نیست که کمدین‌های خوبی هم داشته باشد. مرحوم ارهام صدر یکی از الگو‌های من در بازیگری بود، زیرا یک کمدی انتقادی ارائه می‌کرد. کار کمدی اگر انتقاد نداشته باشد به ابتذال می‌رسد. به نظر من هر چیزی که بیهوده باشد، مبتذل است. همچنین در استان‌های گیلان، آذربایجان، فارس و… هنرمندان زیادی داشتیم. می‌خواهم بگویم که کمدی ایران فقط به اصفهان خلاصه نشده بود و در هر گوشه‌ای از سرزمین که سرخوشی باشد کمدی متولد می‌شود.

وی تاکید کرد: در ایام جنگ، مقاومت و ایام عادی زندگی باید امید در دل ملت باشد. مردم اگر امید نداشته باشند کمدی خاکسترنشین می‌شود. یک روز به آقای مهرجویی گفتم شما که شاهکاری مانند «اجاره‌نشین‌ها» ساختید چرا دومی را هم نساختید؟ به من گفتند که خمسه دیگر دل و دماغ ندارم! کمدی ما اکنون زمین‌گیر شده است و نیاز به رنسانس و روح امید دارد.

خمسه در پاسخ به پرسش افخمی که کدام کمدین‌ها اکنون خوب هستند؟ گفت: من دوست دارم در محفل خصوصی‌تری درباره همکارانم صحبت کنم. اما باید بگویم که ما نیاز به فیلمسازان جوان‌تر داریم که هوای تازه‌ای به پیکر ناخوش سینما دمیده شود. من از مدیران سینمای امروز کمی شاکی هستم، زیرا سیاست‌ها به گونه‌ای ریل‌گذاری شده است که اکنون فیلم‌های کمدی ما اخلاقی نیستند. کمدی راستین کمدی است که مردم درون آن خودشان را می‌بینند. دوست دارم مدیران به گونه‌ای ریل‌گذاری کنند که من به جای اینکه در یک کمدی شلخته بازی کنم، در یک فیلمی بازی کنم که ۲۰ سال دیگر نیز قابل دیدن باشد.

او همچنین در پاسخ به اینکه آخرین کمدی خوبی که در سینمای ایران دید چه بود؟ گفت: باید به این سوال فکر کنم تا بتوانم جواب دهم. وی درباره‌ی اینکه فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» را دیده است؟ گفت: خیر، چون اخیرا مسافرت بودم، اما فکر می‌کنم فیلم خوبی باشد.

خمسه درباره معرفی استعداد‌ها نیز گفت: من از سال ۱۳۶۰ تا همین امروز به وظیفه تربیت بازیگر مشغول هستم. همچنین در سه جشنواره داور بوده‌ام و هرکجا که می‌روم با استعداد‌های جوان زیادی مواجه می‌شوم. این سینما باید به جایی برسد که مردم دیگر کمدی بزن و بکوب نگاه نکنند بلکه کمدی‌هایی از جنس «اجاره‌نشین‌ها» و کار‌های آقای تبریزی ساخته شود که پر از بازیگران جوان هستند. باید بگوییم که چرا آقای محمدرضا هنرمند و پرویز پرستویی دیگر کار نمی‌کنند؟ همه ما معنی بسم الله الرحمن الرحیم را می‌دانیم، اما از آن در رفتار‌های خود الگو نمی‌گیریم. بخشنده مهربان باید سرلوحه تولیدات سینما و تلویزیون ما باشد. اگر شخصی مانند خمسه یک جایی اشتباه کرد نباید عملکرد و عبادت‌های ۲۰ سال او را کنار بگذاریم.

علیرضا خمسه بیان کرد: اگر امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که جنگ یکی از ملزومات و درآمد‌های کشور‌های بزرگی مثل آمریکا و اروپایی‌هاست، وظیفه هنرمند این است که در چنین جهانی نویدبخش صلح باشد.

خمسه در پایان درباره فعالیت‌های اخیرش گفت: اکنون یک کار برای یک پلتفرم بازی می‌کنم. یک کار با ارزشی هم قرار است تولید شود که محصول مشترک ایران و چند کشور است و تلفیقی از بازی رئال و انیمیشن است.