نجاتی شاعر «هیهات مناالذله» است

به گزارش ایکنا؛ آیین رونمایی از مجموعه شعر «قدیس» سروده پروانه نجاتی در نشستی ادبی با همین نام؛ شامگاه جمعه، دوم آذر؛ با حضور جمعی از اهالی اندیشه و ادب کشورهای ایران، افغانستان، پاکستان و هندوستان با مدیریت علیرضا قزوه و اجرای سیدمسعود علوی‌تبار به میزبانی گروه بین‌المللی هندیران برگزار شد.

خدمات مشکور در ساحت شعر و فرهنگ

اسماعیل آذر؛ شاعر، نویسنده و استاد دانشگاه در ابتدای این نشست و طلیعه کلامش با بیان این ضرب‌المثل آشنا که «از هر چه بگذریم سخن شیراز و شاعران شیراز خوش‌تر است» گفت: ما نه می‌دانیم و نه می‌توانیم بدانیم در شهر شیراز چند شاعر داریم. چون خیلی‌ها شعر می‌سرایند، شاعر هستند ولی نام و نشانی از آنها وجود ندارد. اما شاعرانی که افتخار آشنایی با آنها داشته و دارم را هنرمندانی با ذوق، مستعد و گاه سحرآمیز می‌دانم.

وی ادامه داد: میان شاعران شیرازی مدت‌هاست سرکار خانم پروانه نجاتی را می‌شناسم و توفیق یافتم چندین غزل و اثر او را شنیده و مطالعه کنم. از ویژگی‌های این شاعر آشنایی با ادبیات مغرب زمین است. خانم نجاتی حدود 20 سال است که انواع قالب‌های شعر فارسی را تجربه کرده و در این زمینه راهی طولانی را با موفقیت طی کرده‌اند.

این شاعر و مترجم پیشکسوت خاطرنشان کرد: خانم نجاتی، در مقام معلم شاعران نوجوان را با آموزش به بلوغ نسبی رسانده و خدمات وی در ساحت شعر و فرهنگ مشکور است. دفاتر متعدد شعری که از بانوی شیرازی به جا مانده تأییدی بر سخن حقیر است.

آذر در پایان گفت: نشانه‌های شعر زنانه در مجموع آثار خانم نجاتی قابل ملاحظه و زمینه‌ای است برای شخصیت‌هایی که می‌خواهند پیرامون شعر بانوان شاعر، تحقیقی داشته باشند.

اثری با رویکردی اجتماعی و اندوهی پنهان

حسین اسرافیلی؛ شاعر پیشکسوت کشورمان در ادامه این نشست با بیان اینکه خانم پروانه نجاتی را با اشعار زیبا، دلنشین، ارزشی و متعهدانه می‌شناسم گفت: اشعار خانم نجاتی از دل برآمده و پُر از احساسات ارجمند در موضوعات دفاع مقدس، انقلاب، شهدا، اهداف و آرمان‌های ارزشمند است. مجموعه تازه انتشار یافته او با نام «قدیس» را تورقی کردم؛ مجموعه‌ای متفاوت با اشعار گذشته، با حس و حالی زنانه، رویکردی اجتماعی و با اندوهی پنهان در لایه‌های روح و ضمیر شاعر است.

اسرافیلی با بیان آنکه گاه ترکیب‌های زیبا، انتظارمان را از سراینده این دفتر، دوچندان می‌کند ادامه داد: ترکیب‌های ادبی مانند «عطر صدا»؛ «عطر خاطره»؛ «گلوی  وحشی باد» و نظایری از این دست که کم هم نیستند.

منطبق با تعریف و شناخت تاریخی از غزل

در ادامه مصطفی محدثی‌خراسانی؛ شاعر و پژوهشگر ادبیات؛ به عنوان سخنران بعدی نشست غزل «بُهت» با مصرع آغازین «بُهت در بُهت پریشان غمت خواهم شد» را از کتاب «قدیس» مورد تحلیل قرار داد و گفت: این غزل، روان؛ سرشار از عاطفه، خوش‌ساخت و موسیقایی است و از هر منظر و بُعد دارای ویژگی‌های غزلی است با تعریف و شناخت تاریخی که از آن داریم. البته بهره‌مند از پشتوانه‌های غزل با ذهن و زبانی معاصر نیز است. این نمونه از غزل‌های مجموعه «قدیس» سروده شاعر نام‌آشنای شیرازی خانم پروانه نجاتی، آیینه‌ای روشن از میزان توانمندی و مهارت  شاعر در به‌کارگیری ظرفیت و ظرافت واژگان و در آمیختن اندیشه و احساس با چنین مهارتی است.

محدثی‌خراسانی ادامه داد: این اتفاق در این غزل به خوبی رُخ داده و به تقریب همه ابیات بر مداری متعادل و هماهنگ حرکت می‌کنند؛ درست همان‌طور که از غزل‌های روان انتظار می‌رود در اکثر قریب به اتفاق ابیات، قافیه نقش کلیدی خود را ایفا کرده و با همه واژگان بیت در پیوند فرمی و محتوایی قرار دارد.

شاعری از نسل آفتاب

رضا اسماعیلی، شاعر و پژوهشگر ادبی کشور؛ پروانه نجاتی را شاعری از «نسل آفتاب» دانست و تصریح کرد: خانم نجاتی از شاعران پیشکسوت انقلاب و دفاع مقدس است. شاعری که به اعتبار شهید سروده‌هایش، بیش از دیگر شاعران، نامش با فرهنگ ایثار و شهادت گره خورده است. وی در شمار بانوان شاعری است که از فردای پیروزی انقلاب تا به امروز، در قرارگاه شعر انقلاب، حضوری فعال و تاثیر گذار داشته است. این حضور مبارک، نشانه اعتقاد و باورمندی او به آرمان‌ها و ارزش‌های برآمده از انقلاب اسلامی است.

اسماعیلی افزود: غزل‌های روشن و زلال خانم نجاتی، آیینه تمام‌نمای استقامت و پایداری ملتی است که با تحمل تمام مصائب، پای آرمان‌های انقلاب ایستاده و به ذلت تن نداده است. آری، او شاعر آب، آفتاب و انقلاب است. شاعر «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، «ما ملت امام حسینیم» و «هیهات منا الذله» است.

از صلابت «حاج قاسم» تا لحظه‌های سبز «ظهور»

سیدمسعود علوی‌تبار؛ شاعر، فعال فرهنگی و دبیر این نشست در ادامه آیین رونمایی از دفتر شعر «قدیس» سروده پروانه نجاتی با بیان آنکه اشعار این مجموعه از تنوع وافر مضمون و محتوا برخوردار هستند گفت: شاعر در این گلزار غزل، پروانه‌وار می‌چرخد؛ عارفانه می‌سراید؛ عاشقانه دل می‌بندد؛ به دنیای کودکی وارد می‌شود و از بارش ریزریز دانه‌های باران بر چتر رنگی خود شادمان می‌شود.

وی ادامه داد: سراینده «قدیس» در این مجموعه به زیارت امام باقر(ع) و امام جواد(ع) می‌رود؛ صلابت و شکوه «حاج قاسم» را تحسین می‌کند؛ از محرم و از لحظه‌های سبز ظهور می‌گوید و می‌سراید. در این مجموعه هر غزل دنیایی جداگانه دارد که با حس و حال مخصوص به خود سروده شده است و از این حیث ذهن خواننده را از افتادن در ورطه رخوت تکرار باز می‌دارد و حظ پویایی و انبساط را برای خواننده اثر محفوظ می‌دارد.

علوی‌تبار خاطرنشان کرد: حس برآمده از هر غزل و مشاهده ساختار زلال و بی تکلف آنها موید این مطلب است که شاعر برای سرودن، بیشتر متکی به ذوق درونی و شوق حاصل از التهاب‌های باطنی و روحی خود بوده و شعر را از منبع اصلی خود، یعنی فطرت و اکتشافات درونی بیرون کشیده است و از تصنع، تکلفات تکنیکی و ظاهری شعر به صورت خودآگاه کمتر استفاده کرده است. هر آنچه که در مجموعه «قدیس» وجود دارد برآمده از واکنش‌های ذوق جاری، روح پویا و ضمیر ناخودآگاه شاعر است.

سجده‌ای پر از خون

سیده‌ فاطمه‌حسینی؛ شاعر و استاد دانشگاه «دهلی نو» به عنوان سخنران بعدی این نشست ادبی گفت: خانم پروانه نجاتی قلم بسیار خوبی دارد. هم شعر کلاسیک می‌سراید، هم شعر نو و در هر دو توانمند نشان داده است. در مجموعه غزلیات «قدیس»، شادی و غم زندگی؛ مزایای جامعه؛ طبیعت؛ راز آفرینش؛ پُرمایگی و بی‌مایگی انسان‌ها؛ جستجوی محبت؛ سایه جنگ؛ ترس؛ مرگ و ویرانی و حدیث زن را به انحای مختلف و به نحو احسن با کلامی شیوا و پرعاطفه عرضه داشته است.

وی با بیان آنکه تعهد و علاقه ذاتی خانم نجاتی به نشر ارزش‌های دفاع مقدس، پیروزی انقلاب و عشق واقعی به شهدا قابل تقدیر است ادامه داد: غزلی که درباره شهدا در کتاب «قدیس» سروده است لهجه‌ای پیامبرانه و رسالت‌وار دارد. در غزلی با مطلع این مصرع که «اذان بگو که شهیدان همه به صف شده‌اند» وقتی به مصرع اول بیت آخر آن می‌رسیم شاهدیم که شاعر جمع‌بندی نهایی را به زیبایی ترسیم می‌کند و می‌سراید «نماز عشق فقط سجده‌ای پر از خون است»

سراینده مجموعه شعر «در انتظار جمعه آخر» خاطرنشان کرد: از کم‌سعادتی بنده بوده که با آثار و سروده‌های نغز خانم نجاتی زیاد روبرو نشده بودم ولی آنچه در مطالعه من بوده همه مایه افتخار است. وجود این بانوی گرامی در مجموعه «قدیس» پروانه‌وار به گرد شمع هدایت گاهی بر سر مزار شهدا است، گاهی در مسجد ‌و گاهی در خیابان منتظر منجی است.

پر از خداست زمین، رنگ‌رنگ، نقش‌به‌نقش

سیدمهدی طباطبائی؛ استاد دانشگاه مطالعات بین‌المللی پکن سخنران دیگر این برنامه بود و در ادامه گفت: نیاز به هیچ پیش‌فرضی نیست؛ وقتی مجموعه ‌شعر «قدیس» را ورق می‌زنی، می‌بینی که شاعر خود را به طور کامل معرفی کرده است.

من یک زنم، حکایت من فرق می‌کند

با دیگران طبیعت من فرق می‌کند

بر سفره قنوت و قناعت نشسته‌ام

من شاعرم، محبت من فرق می‌کند

وی ادامه داد: با این ذهنیت، او هیچ‌گاه از جایگاه ناز پایین نمی‌آید تا در مقام نیاز قرار گیرد و همین است که بیشتر به دنبال معشوقه‌زیستن است تا عاشق‌شدن؛ جایی که سروده:

از من گذشته است که عاشق شوم، ببخش

معشوقه‌زیستن … نشود ترکِ عادتم

این استاد دانشگاه یادآور شد: خانم نجاتی از دست ‌دادن و دل‌ بریدن را تجربه کرده است و از همین‌روست که هر دوی آنها را تاوانی برای سادگی می‌داند و می‌گوید:

غمِ ازدست‌دادن مثل درد دل‌بریدن نیست

تقاص سادگی هم آن و هم این بود، می‌فهمی؟

این شاعر و پژوهشگر ادبی در ادامه افزود: تلقی‌ خانم نجاتی از شعر، استغاثۀ قلم و جرئت دل است و آرزویش این ‌که در این استغاثه، گرمای اشکی صورتش را بنوازد:

شعر استغاثۀ قلم و جرئت دل است

من دوست دارم اشک مرا دربیاورد

او بهانه‌های گوناگونی برای جشن‌ گرفتن در عالم دارد:

یک روز دردم، روز دیگر بغض، روزی اشک

باور کنید این‌قدر آسان جشن می‌گیرم

او رگه‌هایی از دنیانگری‌اش را نیز در اشعارش نمایانده است؛ آنجا که زمین را سرشار از جلوۀ خدا می‌بیند و حس‌ نکردنش را به پای چشم‌های ما می‌نویسد که هم مقصرند و هم گناهکار:

پر از خداست زمین، رنگ‌رنگ، نقش‌به‌نقش

گناه چشم من و توست این نفهمیدن

دعوت خواننده به تفکر و درک عمیق‌تر

غلام اشرف قادری؛ رئیس بخش زبان و ادبیات فارسی دانشکده «گاندی فیض عام» شاه جهانپور هندوستان به عنوان دیگر سخنران بین‌المللی این نشست ادبی پیرامون دفتر شعر «قدیس» گفت: در اشعار پروانه نجاتی در این دفتر شعر پرداختن به مسائل اجتماعی و انسانی نمود بارزی دارد و در آنها به دقت به روابط انسانی، دردهای اجتماعی و زیبایی‌های طبیعت پرداخته می‌شود.

وی ادامه داد: شعرهای پروانه نجاتی به طور خاص بر موضوعات زیبا و ظریف زندگی، مرگ، عشق و سرنوشت تمرکز دارند. او در آثارش از زبان ساده و صمیمی استفاده می‌کند و به بیان احساسات و تجربه‌های درونی پرداخته، با این حال مفاهیم عمیق و تفکرات فلسفی را به‌ طور غیرمستقیم در شعر خود منتقل می‌سازد. استفاده از استعاره‌ها، تشبیه‌ها و تصاویر شعری از ویژگی‌های بارز شعرهای اوست که خواننده را به دنیای تفکر و درک عمیق‌تر دعوت می‌کند.

رئیس بخش زبان و ادبیات «جی اف کالج» شاه جهانپور افزود: شعرهای خانم نجاتی نه تنها از لحاظ فرم و ساختار، بلکه از لحاظ محتوا نیز می‌توانند جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر ایران پیدا کنند. این شاعر با صدای خاص خود توانسته است به عنوان یکی از پرکارترین نام‌ها در عرصه شعر فارسی معاصر فعالیت داشته باشد و آثارش همچنان برای مخاطبان علاقه‌مند به شعرهای عمیق و تأمل‌برانگیز جذاب باشد.

دفتر شعر «قدیس» تاریخ مصرف ندارد

عبدالرضا لطف‌اللهی؛ رئیس انجمن ادبی شاعران شیراز نیز در قسمتی از سخنان خود گفت: خانم نجاتی با تأنی، متانت و انتخاب کلام متناسب با درون و برون شعرش به بافت معنوی سروده‌ها، عمق احساسات و حس‌ِ بیانش افزوده و هیچ گاه از دور دستی بر چراغ نداشته است. در تحولات اجتماعی واکنش‌های موثری داشته و با تجربه زیسته‌اش در عرصه شعر در انواع گونه‌ها، درخشان ظاهر شده است.

وی تصریح کرد: بسیاری از شعرهای او به خصوص در دفتر «قدیس» تاریخ مصرف ندارند! چرا که تبلوری از حرف زمانه هستند. خانم نجاتی در اشعار آیینی به دقایقی دست یافته و نقش‌پرداز قطعه‌هایی شده که در نوع خود از بهترین‌های هم‌عصر و روزگار ما هستند. نه خودش را تکرارِ دیگران کرده و نه شعرش تاثیر پذیرِ شعر دیگری شده است.

ارتباط بی‌تکلف مخاطب با دفتر شعر «قدیس»

سیدحکیم بینش؛ شاعر افغانستانی، دیگر سخنران میان جمع شاعران بین‌المللی در این نشست بود.

وی با بیان آن که یکی از ویژگی‌های اشعار کتاب «قدیس» را می‌توانیم برقراری ارتباط خوب با مخاطب بدانیم افزود: شاید مخاطب حس می‌کند که شاعر حرف دل او را زده است. شعر خانم نجاتی به دور از تعلیق و پیچیدگی است. مخاطب در خواندن شعرها دچار دست‌انداز نمی‌شود. شاعر خوب می‌داند که پیچیدگی باعث فرار مخاطب از شعر می‌شود. به همین خاطر شاعر «قدیس» از اینکه مخاطب را دچار چالش‌های زبانی کند، دوری می‌کند؛ اشعار او در عین زیبایی و کشف‌های شاعرانه سلامت و روانی خاصی دارد. شاید دلیل این که مخاطب خیلی راحت با اشعار وی ارتباط برقرار می‌کند همین باشد.

بینش ادامه داد: نکته دیگری که خیلی توجه مرا جلب کرد؛ تنوع موضوع در اشعار خانم نجاتی است. کمتر شاعری را می‌توانیم پیدا کنیم که این همه تنوع در آثارش باشد. او نگاه دقیقی به اطرافش دارد و موضوعاتی که قابلیت شعر دارند، نمی‌تواند از چنگ او بگریزد.

این شاعر اهل افغانستان در انتها گفت: اشعار خانم نجاتی پُر است از بیت‌ها و مصرع‌هایی که قابلیت ماندگاری در زبان مردم را دارد. درست مثل سخنان اندیشمندان که گاه در پیامک‌های ما هم  دست به دست می‌شود. به این سه شاهد مثال دقت کنید:

– در سایه‌سار حس خدا زندگی خوش است

– کتاب زندگی از پیچ سخت لبریز است

– نبض آرامش ما تشنه جام سحر است

شما می‌دانید که اینگونه عبارات چقدر به غنای فرهنگ و زبان ما می‌افزاید. به‌خصوص وقتی شما در نوشته‌ها و حرف‌هایتان از آنها استفاده می‌کنید.

جان‌مایه‌های عشق، تنهایی، اندوه و عرفان

ساجده تقی‌زاده؛ مشاور امور بانوان بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس استان فارس از دیگر سخنرانان این محفل گفت: در مجموعه شعر «قدیس» نگاه شاعر و جهان او گسترده‌تر و دغدغه‌هایش فراتر از عینیات روزمره سیاسی و اجتماعی است. او در این مجموعه شعر به سراغ خودش رفته است. خود شاعر که بنا بر اتفاق زن است و جهان را از دریچه زنانگی به تماشا نشسته و این بار «خودی» در وجودش می‌یابد که در عین پیدایی نهان است:

کیست این پنهان درون لایه‌های ذهن من؟

هر قدر می‌جویمش او می‌شود مستورتر

تقی‌زاده یادآور شد: در این مجموعه شعر شاید برای اولین‌بار با پروانه نجاتیِ شاعری روبرو می‌شویم که لحظات خاص شاعرانه‌ای که خالی از رایحه عرفان و عشق نیست را به جشن می‌نشیند؛ لحظاتی که جسارت طغیان در آن موج می‌زند:

گاهی خودم را زیر باران جشن می‌گیرم

در لحظه‌های خیس طغیان جشن می‌گیرم

وی ادامه داد: عشق، تنهایی، زنانگی، اندوه و عرفان مهمترین جان‌مایه‌های این مجموعه شعرند. در کنار این، نگاه شاعرانه به طبیعت، پاییز، تابستان، شهریور، بهار، نوروز، جهان شعر او را وسیع‌تر و انسانی‌تر نشان می‌دهد. با این حال پیوند او با شعر آیینی و ستایشگری شهدا و انقلابیون آنقدر عمیق است که حتی در همین مجموعه شعر متفاوت هم اشعار مذهبی و گاه انقلابی همچون محرم، نذر امام باقر(ع)، خانوم ماه و… به چشم می‌آید.

مشاور امور بانوان بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس استان فارس در انتها تصریح کرد: اگر طلایی‌ترین دوران سرایش برای هر شاعر دوره‌ای باشد که منِ حقیقی خود را به تصویر می‌کشد و بی‌واسطه و صمیمانه با انسان، خودِ خود انسان، بدون هیچ مرزبندی به گفت‌وگو می‌نشیند، مجموعه شعر «قدیس» نویدبخش فرارسیدن آن دوره برای شعر و شاعرانگی «پروانه نجاتی» است. شاید از این پس شعر خانم نجاتی با حرف‌هایی متفاوت و در جامه‌ای غریب اما قریب به ما رُخ نماید.

نقش‌آفرینی موازی عینیت و ذهنیت

محمد مرادی؛ رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز به عنوان دیگر سخنران این محفل ادبی و نشست رونمایی با تأکید بر این نکته که نام دفتر شعر «قدیس» به‌ نیکویی انتخاب شده است، تصریح کرد: این نام یادآور ساحت‌های گوناگون زیست انسانی شاعر با تکیه بر جنبه‌های معنوی است. مضمون و موضوع اشعار از سویی با زیست و زندگی عاشقانه‌ عارفانه پیوند دارد و از دیگرسو، با رویدادهای اجتماعی و اندیشه‌های مذهبی شاعر گره خورده است. نکته‌ای که تعادلی محتوایی را در مجموعه شکل داده است.

مرادی ادامه داد: ویژگی بارز و مهم در اشعار خانم پروانه نجاتی زبان ساده، سهل، صمیمی، زلال و در عین‌حال توجه او به ترکیب‌سازی‌های پراکنده و مناسب است. در شعر او عینیت و ذهنیت به‌ موازات هم نقش‌آفرینی می‌کند و زنانگی زبان در نوع کلمات و استفاده از بیان خطابی کاملا دیده می‌شود.

وی در انتها گفت: در نیمه نخستِ مجموعه، نگاه ظریف شاعر به جهان و طبیعت، نوعی منش عرفانی را شکل داده است. «درخت» مفهومی است که به زلالی در دو غزل در جایگاه ردیف نقش‌آفرینی کرده و در بسیاری از اشعار؛ نگاه ساده، اما شاعرانه به پدیده‌های طبیعی و حتی اشیای محیط خانه را می‌توان دید. این ویژگی خانم نجاتی را در میان شاعران زن دهه‌های اخیر، صاحب سبک کرده است.

شاعری چند وجهی

سیدمهدی، شاعر و استاد دانشکده «اورینتال پتنا» از هندوستان به عنوان دیگر سخنران مهمان این رویداد و محفل ادبی گفت: بانو پروانه نجاتی، شاعر شناخته شده و پُرکار ایرانی است که شعرش از زوایای مختلفی قابل تحلیل و بررسی است. او مضمون‌های مختلف سنتی و مدرن، اجتماعی و آیینی را موضوع اشعار خود در کتاب «قدیس» قرار داده است.

سید تصور مهدی تصریح کرد: هرچند خانم نجاتی بیشتر در عرصه‌ ادبیات آیینی؛ دفاع مقدس و شعر شهید و شهادت شناخته شده است اما اشعار بسیار نغز و قابل تحسین دیگری در زمینه‌های عرفانی، عاشقانه و مسائل و پیشامدهای مختلف سیاسی و اجتماعی روز را داراست که امیدوارم این آثار در محافل ادبی و دانشگاه‌های علم و ادب بیشتر مورد استقبال و استفاده قرار گیرد.

روایت زیبای روحِ بی‌قرارِ مردم

بهزاد مریدی؛ استاد دانشگاه نیز در این نشست گفت: روح بی‌قراری دنیا، داستان مردمان بسیاری است در این وادی خورشید یافته که شاعر «قدیس» هم از آن رها نیافته است. اما تقاضای التیام‌بخشی آن از خود توانمند شاعر، زیبایی را خلق کرده است.

وی خاطرنشان کرد: در جای‌جای این اثر این درماندگی و تقاضای از خویشتنِ خویش برای رها شدن به چشم می‌خورد و شاعر چه زیبا این مهم را تصویرسازی کرده است.

روزی ما را مصیبت‌ها مقدر می‌کنند

سیده‌کبری حسینی‌بلخی، شاعر افغانستانی به عنوان آخرین سخنران و مهمان بین‌المللی این نشست گفت: نشر مجموعه شعر خانم پروانه نجاتی گام خوبی در راستای شناساندن جهان ذهنی و حقیقی دیگری است که حاصل تجربه‌های زیسته او و هم روزگارانش است. جهانی که در آن همه چیز را اندیشه غالب تعیین می‌کند؛ اما همواره بار مسئولیت به دوش تقدیر، بخت و ناکامی انداخته می‌شود.

حسینی‌بلخی خاطرنشان کرد: ما در مجموعه «قدیس» با صناعت‌مندی‌هایی متعدد مواجه هستیم؛ ولی مهمترین آرایه‌ای که به برخی ابیات برجستگی خاص داده «تشبیه» است؛ به عنوان نمونه در آنجایی که گوینده خودش را به شعر تشبیه می‌کند که هر شخصی از او برداشت خاصی دارد؛  جایی که سروده: «مثل یک شعرم که می خوانند و از بر می‌کنند» یا در ادامه همین شعر، راوی خودش را از جهت غمگینی به تصنیفی آهنگی مانند کرده است:

مثل تصنیفی پر از تنهایی غم‌های داغ

روزی ما را مصیبت‌ها مقدر می‌کنند

این شاعر در پایان یادآور شد: با اینکه تشبیه انسان به ماهی در ادبیات تکرار شده ولی ترکیب آن در این بیت از نگاه شاعر مناسب به نظر می‌رسد؛

بلا تکلیف مثل ماهی افتاده در تورم

به فکر روغن جوشان، به فکر سفره سورم

چشم بر راه تو بودن غزلی ناگفته‌ست

در محفل ادبی «قدیس» که با بداهه‌نویسی خوشنویسانی چون محسن شعبانی و مسعود ربانی همراه بود؛ شاعران و هنرمندانی چون علیرضا قزوه، حسین اسرافیلی، امیر عاملی، رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی‌خراسانی، ایرج قنبری، سیدمسعود علوی‌تبار، سیدمهدی طباطبایی، غلام اشرف قادری، محمدمهدی عبداللهی، رسول شریفی، نغمه مستشارنظامی، پروانه نجاتی، فائزه زرافشان، سیده‌بلقیس فاطمه‌حسینی، میترا ملک‌محمدی، نگین نقیبی، فائزه زرافشان و سیده‌کبری حسینی‌بلخی حضور داشتند.

در ادامه دو غزل «بُهت» و «کودک درون» از مجموعه شعر «قدیس» سروده پروانه نجاتی را با هم مرور می‌کنیم.

بُهت

بُهت در بُهت پریشان غمت خواهم شد

جگر افروخته تاوان غمت خواهد شد

قصه مرگ تو شعری‌ست پُر از دلتنگی

شعله می‌نوشم و بریان غمت خواهم شد

چشم بر راه تو بودن غزلی ناگفته‌ست

در دل معرکه جولان غمت خواهم شد

وقتی از نام تو سرشار شوم چون فانوس

مَحرمِ شامِ غریبان غمت خواهم شد

چه توان کرد به جز صبر که جایت خالی‌ست

گریه می‌جوشد و مهمان غمت خواهم شد

کودک درون

دنیای من پر از هوس کودکانه است

لبریز از پرنده و برگ و جوانه است

لبریز چتر رنگی و باران ریزریز

غوغای کنجکاوی و حرف و بهانه است

رنگین کمان روسری‌ام تاب می‌خورد

در کوچه‌ای که بی‌گذر و بی‌نشانه است

رویای من لباس عروسی‌ست صورتی

چرخیدن در آینه با رقص شانه است

طعم لذیذ بستنی چوبی و پفک

یا دست و پا زدن وسط حوض خانه است

لبخند من عروسکی، اشکم ستاره‌ای

گوشم پر از صدا و سرود و ترانه است

سن من ایستاده و ساعت بی‌اعتبار

یعنی که بی خیال عبور زمانه است

دنیای من لطیف‌تر از ابر آسمان

پروانه‌ای و با نمک و عاشقانه است!

به گزارش ایکنا؛ مجموعه شعر «قدیس» سروده پروانه نجاتی مشتمل بر ۵۷ غزل، در ۱۲۸ صفحه، در قطع رقعی است که به تازگی توسط نشر شاعران پارسی‌زبان منتشر شده است.

انتهای پیام