به گزارش ایکنا، آیین نکوداشت منصوره ثابت‌زاده، پژوهشگر آیین و موسیقی نواحی ایران و ملل شب گذشته 17 آذر در تماشاخانه مهر برگزار شد.
در ابتدای این برنامه، نظام‌الدین زاهدی سفیر تاجیکستان طی سخنانی گفت: بزرگان، موسیقی را زبان جهانی بشر نامیده‌اند که عامل پیوند ملت‌های جهان است. هنرمندانی هستند که به یمن نبوغ و استعداد خود در موسیقی، در ایجاد روابط فرهنگی کاری را انجام می‌دهند که وزارتخانه‌ها با هدف و رسالتشان در تقویت روابط فرهنگی، از عهده آن به این شکل برنمی‌آیند.
وی افزود: در تاجیکستان، اهالی موسیقی، مقامی ویژه دارند و در همین راستا، پژوهشگران موسیقی رسالت تقویت پیوندهای فرهنگی بین کشورها را به عهده دارند.
خسران فرهنگی با خروج از تعادل
در ادامه مراسم حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی ایران گفت: همه می‌دانیم موسیقی ما چه وضعیتی دارد. یک شاخه از موسیقی دارد خیلی پررنگ می‌شود که ما مخالف آن نیستیم، اما اگر تعادل و اعتدال در آن نباشد، باعث خسران فرهنگی می‌شود. متاسفانه گوش مردم و به ویژه نسل جوان با موسیقی ریشه‌ای، تمدنی و سنتی فاصله گرفته است.
به اندازه یک وزارتخانه فعال
ادامه قطب‌الدین صادقی، نویسنده، پژوهشگر و کارگردان تئاتر به عنوان سخنران بعدی مراسم اظهار کرد: بخش بزرگ موسیقی ایران، موسیقی اقوام است که هیچ کس عظمت و ارزش‌های عاطفی تاریخی و نمادی آن را نمی‌شناسد در حالی‌که این بخش بزرگ فرهنگ موسیقایی فرهنگ کشور ما است. خانم ثابت‌زاده به اندازه یک وزارتخانه فعال است و سفرهای بی‌شماری را با هزینه شخصی خودش انجام داده است و توانایی این را دارد با روشی علمی این‌ها را اول به ما و بعد به جهانیان بشناسد و این تعهد درونی او باعث فخر و سربلندی زمان حاضراست.
میلاد عرفان پور مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه هنری نیز طی سخنانی گفت: ثابت‌زاده سال‌ها بدون اینکه سفارش یا بودجه‌ای گرفته یا چشم‌داشتی داشته باشد، به نقاط کم‌برخوردار سر می‌زد، برای یافتن نغمه‌ای در حال فراموشی یا نغمه‌پردازی که در حال فراموش شدن بود. او سختی‌هایی که شاید برای یک زن دشوار باشد را به جان خرید تا میراث هنری و فرهنگی ما بماند و آسیب فراموشی به آن وارد نشود.
وی در خاتمه بیان کرد: امیدوارم برگزاری چنین نشست‌هایی برای ما جوان‌ترها درس‌هایی داشته باشد و الگوسازی کند. امیدوارم این بزرگداشت‌ها برای ما که این روزها درگیر بلاهایی چون دیده شدن و بازی‌های اقتصادی هستیم ثمره داشته باشد و آن هم رسیدن به ذات هنر و ارزش‌های بالایی است که امثال ثابت‌زاده عمر خود را صرف آن کرده‌اند.
در بخش پایانی مراسم منصوره ثابت‌زاده بیان کرد: برای جمع‌آوری موسیقی تاجیکستان کمبودهایی داشتم که مادرم طلاهایش را فروخت تا من در دوره جنگ داخلی تاجیکستان بتوانم کار پژوهشی‌ام را انجام دهم.
این پژوهشگر موسیقی نواحی و آسیای میانه در انتهای سخنانش با اشاره به حمایت‌های هنرمندان پیشکسوت و بزرگ موسیقی خطاب به سفیر تاجیکستان گفت: وقتی رسیدم به سمرقند، یک زن تنها با کوله‌پشتی بودم. می‌خواستم از ازبکستان وارد تاجیکستان شوم و ویزا نداشتم. ساعت سه نیمه‌شب بود و کسی در اتاق لب مرز حضور نداشت، به خاطر وضعیت تاجیکستان و صداهای شلیک فرد بلدراه من را رها کرد و رفت. در آن شرایط نمی‌دانستم کجا بروم و خیلی می‌ترسیم، می‌ترسیدم امثال طالبان موسیقی تاجیکستان را که بخشی از موسیقی شش مقام و بخشی از دوازده مقام قدیم ایران است را درو کنند. آن شب با صدای حیوانات و گرگ‌ها خوابیدم تا فردای آن روز مامور لب مرز آمد و با زدن مهر توانستم وارد کشور تاجیکستان شوم.
انتهای پیام
source