به گزارش ایکنا؛ نشست خبری فیلم «سُونسوز» (ابدی- بی‌نهایت) به عنوان سومین فیلم اکران شده در خانه اهالی رسانه چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر روز 12 بهمن با حضور رضا جمالی؛ کارگردان، سلمان عباسی؛ تهیه‌کننده، عبدالله شکری؛ فیلمبردار، رسول علیزاده؛ طراح صحنه و علی مغازه‌ای آهنگساز فیلم در سالن اصلی اکران آثار سینمایی برج میلاد برگزار شد.
رضا جمالی، کارگردان فیلم در این نشست با اشاره به آنکه با موضوع ایده مطرح شده در فیلم پیش از این فیلم کوتاهی ساخته بودم یادآور شد: فیلم کوتاه مخاطب محدودی دارد اما روایت این مسئله که مسئله‌ای مهم در جامعه ما به شمار می‌رود ذهنم را بر آن داشت تا تمام تلاش خود را بر این مهم استوار کنم تا با بسط و گسترش این مفهوم بتوانم فیلمی در ساختار سینمای بلند داستانی بسازم.
وی ادامه داد: آنچه که در این فیلم درباره عقیم بودن شاهد هستیم که برای برخی از آقایان ممکن است رخ دهد، گاه اینگونه اندیشیده می‌شود که ممکن است مابه‌ازای بیرونی نداشته باشد؛ اما مسئله این است که در برخی از موارد این مسئله وجود داشته و دارد. حتی بحث سم که درباره ناباروری آقایان در این فیلم مطرح شده است نیز مبتنی بر کار تحقیقی بوده است.
کارگردان فیلم «سونسوز» با اشاره به آنک در حوزه تولید آثار سینمایی وقتی نگاه ما بر اصالت جغرافیا، فرهنگ، آداب و رسوم استوار باشد نیازمند آن هستیم که مسئله زبان به‌عنوان اولین مؤلفه ارتباطی انسان‌ها که بخشی مهم از فرهنگ به شمار می‌آید را مدنظر قرار دهیم. بر همین اساس بود که با توجه به جغرافیای این اثر که در استان اردبیل است زبان این فیلم را زبان آذری در نظر گرفتیم؛ چرا که نمی‌توان فرهنگ، آداب و رسوم، اصالت فرهنگی بخشی از جغرافیای ایران را بدون اصالت زبانی آنها به مخاطب ارائه داد.
وی با اشاره به آنکه نگاه من به گونه سینمای ملی در ساحت بازنمایی روایت و آثار فرهنگی است و دوست دارم که با همین نگاه برای آثار بعدی سینمایی‌ام نیز روایت‌ها و خط داستانی خود را استوار کنم خاطرنشان کرد: سینمای ایران خلاصه شده در فیلم‌های آپارتمانی است اما آنچه که سینمای ایران در حوزه روایت قصه و ارتباط مخاطب به آن نیاز دارد گام نهادن فراتر از این مختصات کلیشه شده است. احساس می‌کنم سینمای ملی در حوزه بازنمایی اصالت فرهنگی می‌تواند راه برون‌رفت از این بن‌بست باشد.
کارگردان فیلم «سونسوز» با اشار به آنکه هنوز برخی از مسائل سنتی از گذشته ایران در میان جوامع و فرهنگ‌های امروز کشورمان در برخی از نواحی وجود دارد خاطرنشان کرد: وقتی شاهدیم که یک پیرزن 60ساله سعی دارد که بچه‌ای به دنیا بیاورد این خود موضوعی دراماتیک است که می‌توان روایت آن را در حوزه یک اثر سینمایی با مخاطبان قسمت کرد.
جمالی ادامه داد: در کنار نقدهایی که به مسئله کهن‌الگوی بقاء و زایش داشتم، سعی کردم برای کاستن از تلخی‌های حقیقت شوخی‌هایی را نیز در این اثر قرار دهم و احساس می‌کنم که در ارتباط‌گیری موضوع این فیلم با مخاطب می‌تواند این دست از شوخی‌ها توفیق خوبی داشته باشد.
وی با اشاره به آنکه در حوزه فیلم کوتاه همواره جسورانه دست به ساخت آثار زده‌ام، انتخاب سوژه‌ها و روایت قصه با اولویت جسارت برای من اهمیت والایی داشته یادآور شد: سینمای ایران نیز نیاز به زبان جسورانه و ورود به حوزه‌هایی مبتنی بر جسارت دارد. چراکه زندگی و سینما دو عنصر در ارتباط با یکدیگر هستند و امیدوارم که این اثر سینمایی بتواند نوع نگاه کردن به حوزه تولید آثار سینمایی با محتوای سینمای ملی توأم با جسارت را افزایش دهد.
کارگردان فیلم «سونّسوز» درباره انتخاب بازیگران نیز با اشاره به آنکه مریم مؤمن، اصالت اردبیلی دارد و مشکلی با زبان آذری نداشته و هنگام آذری صحبت کردن نیز روایت او بسیار دلنشین بود خاطرنشان کرد: دیگر بازیگران نیز با هوش و ذکاوتی که داشتند لحن و گویش را به‌درستی در نظر گرفته‌اند. آقای حمدالله سلیمی که از بازیگران بااستعداد سینمای ایران است که او را در مسیر ساخت فیلم کوتاه کشف کردم در این فیلم نیز یاریگر ما بود و این جای خرسندی است که چنین استعدادهایی در ایران وجود دارد.
امکانات تهران در دیگر استان‌ها نیست
سلمان عباسی، تهیه‌کننده این اثر سینمایی هم با اشاره به آنکه مهمترین دغدغه‌اش در تولید آثار فرهنگی و هنری خاصه سینما مسئله فرهنگ، سنت، آداب و رسوم اقوام مختلفی که در ایران زندگی می‌کنند یادآور شد: اصالت برای من در ارائه اثر فرهنگی حرف اول و آخر را می‌زند. وقتی قرار است به جغرافیای یک اثر در روایت داستان وفادار باشم زبان به عنوان یکی از مهمترین مسائل ارتباط دهنده مسائل از مهمترین الگوهای ارتباطی است که باید مبتنی بر همان روایت و اصالت جغرافیا باشد.
وی ادامه داد: در اردبیل دست ما نسبت به دسترسی به امکانات و تجهیزات بسیار کوتاه است. آنچه که در تهران وجود دارد در دیگر استان‌ها نیست؛ اما تلاش کردم با خلاقیت فیلمنامه‌نویس و کارگردان این اثر، برنامه‌ریزی تولید این اثر را به گونه‌ای پیش ببریم که بتوانیم در نهایت بخشی از جغرافیای ایران عزیز را در ساحت این اثر سینمایی به‌عنوان دِینی که بر گردن ما است به مخاطبان ارائه دهیم.
عبدالله شکری، فیلمبردار فیلم «سونسوز» نیز با اشاره به آنکه ساختار و شکل روایت تصویری این اثر در ارتباط با صحبت‌های آقای جمالی به عنوان کارگردان نتیجه و خروجی‌ای است که مخاطبان را در قالب همراهی موضوع؛ دوربین و قهرمان اثر می‌بینند خاطرنشان کرد: این مؤلفه در حوزه نور و قاب‌بندی نیز استوار است. تمام تلاش خود را به کار بردیم تا آنچه که فضا و لوکیشن محیط برای معرفی فرهنگ مردمان این خطه از سرزمین ایران به دست ما می‌رساند را به درستی استفاده کرده و به مخاطب ارائه دهیم.
رسول علیزاده؛ طراح صحنه این اثر نیز با اشاره به آنکه این فیلم از آثاری است که بسیار به آن علاقه دارم و با تمام عشق و جان آن را طراحی کرده و با آن زندگی کرده‌ام خاطرنشان کرد: این اثر در منطقه‌ای روایت می‌شود که موطن، محل تولد و زندگی من است. من با تمام بخش‌های آن زندگی کرده‌ام اما برای آنکه تصویری ناب را به مخاطب در قالب روایت قصه ارائه دهیم در برخی از صحنه‌ها دستکاری کردم و از صمیم قلب امیدوارم که آرزوی آقای جمالی، کارگردان این اثر برای ساخت چنین آثاری در حوزه سینمای ایران بیشتر شود.
سخنران آخر این نشست نیز علی مغازه‌ای؛ آهنگساز فیلم «سونسوز» بود و گفت: اگر این فیلم را یک خارجی درباره استان اردبیل می‌ساخت همه آن را تحسین می‌کردند اما وقتی نگاه و روایت آقای جمالی به عنوان کارگردان این اثر را دیدم احساس کردم که رسالتی بر گردن من است. امروز وقتی خروجی آن را می‌بینم از تجربه حضور در این گروه حرفه‌ای بسیار خرسندم و امیدوارم قسمت‌های بعدی این فیلم هم با همین کیفیت تولید شود.
اصالت فرهنگی سهم مهم روایت سینمای ملی
بخش دیگر این نشست به پرسش خبرنگاران با عوامل تولیدکننده فیلم «سُونسوز» بازمی‌گشت.
خبرنگار ایکنا از تهیه‌کننده این اثر درباره دلیل استفاده از زبان آذری با توجه به محدودیت درک این زبان برای عموم مخاطبان پرسید و وی گفت: تنوع اقلیم، فرهنگ، آداب و رسوم ایران بخشی از رسالت سینمای ملی کشورمان است.
وی ادامه داد: آنچه که تمامیت فرهنگ و تمدن ایران در ساحت روایت تصویری با زبان سینماست باید منطبق بر داشته‌های فرهنگی اقلیم، زبان، گویش، پوشش، روش، بینش و نگرش مردمان این سرزمین باشد که با وجود تنوع اقوام اتحاد خود را همواره حفظ کرده و این بخشی از فخر ایران است. برهمین اساس تلاش کردیم با استفاده از الگوهای فرهنگی پاسخی به گونه سینمای مهجور و فراموش شده اقوام ایران بدهیم.
انتهای پیام
source