فریدزاده دیگر سخنران این مراسم، ضمن خوشامدگویی به حضار گفت: به جشن و ضیافت خودتان خوش آمدید. درود میفرستم به روح شهدای وطن و امام عزیز. سینما خیالات را به نظم درمیآورد و از آن میان حکایتهایی میآفریند که روایتگر احوالات نیک و بد ماست. سینما راوی بخشی از تاریخ و شکل دهنده حافظه جمعی است به تاریخ و زبان و فکر جان میبخشد. گرچه سینما در جهان و به طبع آن در ایران عمری طولانی ندارد اما عالمی که در آن متولد شده و زبانی که با آن سخن میگوید و روایتگری میکند، نزد متفکران و ادیبان از دیرباز شناخته شده است.
نخستین بخش از مراسم بزرگداشتهای جشنواره فیلم فجر به تجلیل از سیروس الوند، کارگردان پیشکسوت سینمای ایران در شب تولد 74 سالگیاش اختصاصی داشت. بعد از پخش کلیپی که سیروس الوند در آن خاطراتی از دوران کاریاش را بیان میکرد، فریدون جیرانی، جواد طوسی و ماهور الوند برای قدردانی از الوند، در شبی که مصادف با سالروز تولد او بود به روی صحنه آمدند.
جیرانی در ابتدا گفت: من و سیروس الوند همنسل هم هستیم و فقط یک سال اختلاف سنی داریم. او خیلی زود نوشتن را آغاز کرد. یادم هست در مجله «فردوسی» به سردبیری عباس پهلوان از وی نقدی خواندم که درباره فیلم «جوانان زیر آفتاب» بود. بعد از آن هم با تقی مختار در نشریه «ماه نو» کار کرد و گفتوگوهای بینظیری را انجام داد که از میان آنها میتوان به مصاحبهاش با پرویز دوایی اشاره کرد.
وی بیان کرد: سیروس الوند جزو نسل دوم فیلمسازهایی بودند که پلی میان سینمای روشنفکری و تجاری برقرار ساختند. او در جریان فیلمسازی خود به مدیریت فرهنگی وقت هم کمک کرد و با فیلمهایی که ساخت در دل بحران سینمای ایران، بهعنوان کارگردانی پیشرو عمل کرد. او در دل تحول فرهنگی که در دل دهه ۶۰ رخ داد فعالیت کرد و اوایل دهه ۷۰ فیلمهایی مهم ساخت. الوند چهار دهه فیلمسازی کرد اما متاسفانه در دهه ۹۰ موفق به ساخت فیلم نشد.
سپس جواد طوسی منتقد و مؤلف سینما تصریح کرد: میخواهم به شهر و محله اعتبار بدهم و بگویم وقتی اسم «امامزاده یحیی» میآید، نسل ما به یاد مدرسهای میافتد که عیسی الوند، پدر سیروس الوند در آن مشغول به کار بود. عیسی الوند در آن مدرسه فرهنگسازی میکرد و باعث ایجاد تعلقخاطری در همنسلان من به ری و آن محله شد. حتی فیلم «گوزنها» که نقطه استناد تاریخ به حساب میآید نیز از آن مدرسه و عیسی الوند بهره گرفته است. سیروس الوند در چنین خانوادهای رشد کرد.
وی اضافه کرد: سیروس الوند کارش را در سینما با نقدنویسی و دنیای مطبوعات آغاز کرد. نقدی که او بر فیلم «قیصر» نوشته است بینظیر است و هنوز هم میشود به آن اتکا کرد. فیلمهای سیروس الوند کانون گرم خانواده را هدف میگیرد و با مخاطب همدل میشود. دوست دارم در پایان بگویم که فیلمسازی مثل سیروس الوند نباید در نقطه انزوا قرار گیرد و مدیران باید برای این افراد مسیر بهتری تعریف کنند.
در ادامه ماهور الوند، بازیگر گفت: افتخار میکنم که دختر سیروس الوند هستم.
در ادامه برنامه منوچهر شاهسواری نیز به روی صحنه آمد و به صورت ویژه از همسر سیروس الوند تشکر کرد و گفت: باید از همسر سیروس الوند تشکر کرد که در تمام این سالها همراه مسیر او بوده است.
سیروس الوند بعد از دریافت لوح تقدیر گفت: در انباری خود صندوقچهای داریم که به یادگار از مادرم برایمان مانده است. داخل صندوق، کاغذ و اسناد و یادگاری بسیاری هست. چند وقت پیش لابهلای محتویات صندوقچه میگشتم که قراردادی را دیدم از فیلمی که من فیلمنامهاش را نوشته بودم. آن فیلم ساخته و اکران شد و من هم به موقع دستمزدم را دریافت کردم. این تجربه حرفهای در سن ۱۷ سالگی من رقم خورد و برایم انگیزهبخش بود. حالا باید بگویم که از این که مراسم بزرگداشتم نیز زمانی برگزار میشود که هنوز زندهام، بسیار خوشحالم.
در ادامه مراسم، سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی سخنانی بیان کرد: قصد تسریع و صحبت ندارم و تنها دو تشکر کوتاه دارم. تشکر اول از دوستانم در دبیرخانه جشنواره فجر است. دوستان از مهرماه در سازمان سینمایی مستقر شدند و آقای شاهسواری از آبان ماه در فرصتی اندک به این جمع پیوست. قرار بود گامی به پیش برداریم؛ به تعبیر ابوسعید ابوالخیر گامی به پیش در کم کردن فاصلهها و با هم بودن و برداشتن فاصلهها در دور از هم بودن است. به نظر میرسد دوستان توفیق یافتند در این راه و امشب نمونه آن است. امید داریم این گامها تا جشنواره فجر آینده و جشنوارههای فجر پسین ادامه پیدا کند.
وی افزود: تشکر دوم از سینماست که بخش مهمی از خاطرات خوب ما را ساخته و پرداخته است و امروز در نهاد خودآگاه ما بخشهای زرینی از این سینما نهفته است و بخشی از اعتلا و عزت ایران و نامآوری ایران از این سینماست. سپاس از همه کسانی که در این مسیر کوشیدند و در پایان یاد امام (ره)، شهیدان و فجرآفرین ایران را گرامی میدارم.
پس از سخنان وزیر ارشاد، کلیپی از وضعیت ویرانی غزه در طول یک سال گذشته پخش و صحنه تالار وحدت میزبان خواننده لبنانی معین شِریف شد. وی پیش از اجرا گفت: حتما حق و خدا با ماست و به قدس باز میگردیم.
شریف پس از خواندن دو قطعه درباره قدس و پیامبر اکرم(ص) به درخواست حسنی دو بیتی آواز خواند و سپس رائد فریدزاده و منوچهر شاهسواری از او قدردانی کردند.
دومین مراسم بزرگداشت جشنواره فیلم فجر با حضور مرضیه برومند و محمدرضا شریفینیا به تجلیل از رضا بابک اختصاص داشت. برومند با بیان اینکه صحبت کردن از رضا بابک و آثارش کار بسیار دشواری است، گفت: او دوست عزیز من است و از دوران کودکی با هم بزرگ شدهایم. از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با هم نمایش را شروع کردیم و سالهای قبل از انقلاب من بیشتر برای او بازی کردم و پس از انقلاب نوبت به او رسید که برای من بازی کند. سالهاست با هم کار میکنیم. باید بگویم رضا بابک به گردن تمام کارهای کودک در تئاتر، سینما و تلویزیون حق دارد و اگر او نبود این همه پیشرفت برای کارهای کودک رقم نمیخورد. مینویسد، شعر میگوید اما بازیگری است که کارگردان را اذیت میکند و دیالوگهایش را حفظ نمیکند. امیدوارم سالهای سال سایه تو بر سر سینمای ایران باشد.
رضا بابک در آیین بزرگداشت خود بیان کرد: در تمام این سالها با هم بسیار دعوا کردیم چراکه سر کیفیت و کار بود. خیلی از شعرهای من را مرضیه برومند درست کرد چراکه استعداد بزرگی است و بسیار از او تشکر میکنم.
در ادامه جشنواره فیلم فجر از منوچهر والیزاده، پیشکسوت دوبله تجلیل شد. البته به دلیل نامساعد بودن وضعیت جسمانی، وی در مراسم حضور نداشت و فقط تصاویری از او پخش شد.
در انتهای مراسم برگزیدگان بخشهای عکس پوستر و آنونس به شرح زیر معرفی شدند.
سیمرغ بلورین بهترین پوستر – محمد روح الامینی برای فیلم «در آغوش درخت»
سیمرغ بلورین بهترین مجموعه عکس- حسن شجاع کنی برای فیلم « برف آخر»
source