گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ «انتظار» یکی از مفاهیم عمیق و بنیادی در همه ادیان توحیدی و حتی غیر توحیدی است. اعتقاد به ظهور منجی و امید داشتن به آمدن کسی که انسان را به خود واقعی و حقیقی‌اش رهنمون می‌کند مانند باور به وجود خداوند غیر قابل کتمان است. تفاوت تنها در نوع نگاه باورمندان به حقیقت و چیستی منجی است. عده‌ای راه افراط در پیش گرفته‌اند و عده‌ای راه تفریط و عده‌ای نیز از این اعتقاد به نفع خود سود برده‌اند و با استفاده از سادگی و سستی اعتقاد دیگران خود را منجی آخرالزمان معرفی کردند تا از این راه کیسه‌های خود را پر کنند.
یهودیان افراطی که آنها را به نام رژیم صهیونیستی می‌شناسیم با ادعای دروغین زمینه‌سازی برای ظهور حضرت مسیح، منجی خود دست به کشتاری عظیم در فلسطین زده‌اند و همچنان با این شعار کذب نسل‌کشی می‌کنند. جالب آنکه سرمایه عظیم هالیوود نیز در خدمت این سیاست ویرانگر قرار دارد و سالانه ده‌ها فیلم و سریال در ژانر آخرالزمانی تولید و پخش می‌کنند.
اما مسئله اعتقاد منجی در تفکر شیعیان تفاوت ماهوی بسیار دارد. شیعیان به ولایت منجی اعتقاد راسخ دارند و ظهور و غیبت منجی در این ولایت تفاوتی حاصل نمی‌کند. جز اینکه در زمان غیبت ولی‌فقیه که نایب عام ایشان است عهده‌دار امور مسلمین است. این اعتقاد که در تقابل با اعتقاد دیگر ادیان بخصوص یهودیان التقاطی، قرار دارد چندان که باید از سوی اصحاب فرهنگ و هنر تبیین نشده است. شاید در حوزه نظری آثار مهمی از سوی مراجع و فقیهان نامداری، چون شیخ طوسی در کتاب مهم «غیبت» به نگارش درآمده، اما در حوزه فیلم و سریال بسیار تهیدست هستیم و منفعلانه عمل کرده‌ایم.
اگر در فیلمی یا سریالی اشاره‌ای به وجود مبارک امام زمان (عج) شده بیشتر در حکم ادای احترام و وجه سلیقه‌ای داشته است و هنوز اثری تولید نشده تا مسئله مهدویت را موشکافانه تبیین و تحلیل کند. در حالی که وقوع انقلاب اسلامی و طرح مسئله مهم اصل ولایت فقیه به عنوان رهبر سیاسی ـ دینی مردم ریشه در اعتقاد عملی به مهدویت دارد و اگر این باور وجود نداشت تشکیل حکومت اسلامی نیز مشروعیتی نداشت، به بیان دیگر این وجود مقدس امام زمان (عج) و اعتقاد به ظهور ایشان است که به شکل‌گیری انقلاب اسلامی، وجود دفاع مقدس، حفظ انقلاب اسلامی و حمایت جبهه مقاومت مشروعیت بخشیده است.
با وجود این میزان از اهمیت مسئله مهدویت این سوال اساسی مطرح است که چرا نهاد‌ها و مراجع فرهنگی که باید در این زمینه تبیین‌گر باشند، هنوز کاری نکرده‌اند؟ دیگر اینکه در مقابل تحریف و شبهه دشمنان و معاندان اسلام و در مقابل فعالیت گسترده صهیونیسم درباره منجی آخرالزمان ما چرا هنوز دست روی دست گذاشته‌ایم؟ پاسخ به این سوال می‌تواند گره‌های مفقوده بسیاری را باز و شرایطی را مهیای ساخت و تولید آثاری با موضوع مهدویت مهیا کند. یکی از این شرایط لازم مشارکت نهاد‌های نظریه‌پردازی مانند دانشگاه و حوزه علمیه با مراکز فرهنگی است که اگر این امر محقق شود در آینده می‌توانیم شاهد فیلم و سریال‌هایی با موضوع مهدویت باشیم.
انتهای پیام/ 161
source