به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، دعا به تعبیر امام خمینی (ره) یکی از نعمت‌های خداوند بر انسان است، دعا کردن نیز شکرانه این نعمت است، نکته مهم در این میان آن است که علاوه بر شناخت و درک این نعمت زوایای آن را بشناسیم. امام خامنه‌ای در بسیاری از بیانات خود همواره بر التزام به دعا کردن تاکید دارند. ایشان توصیه دارند چه در امور جزئی و چه در امر کلی نباید از دعا کردن غافل شد.
مجموعه بیانات امام خامنه‌ای در خصوص مفهوم و معنای دعا در کتاب «دعا از منظر حضرت آیه الله العظمی سید علی خامنه‌ای مدظله‌العالی رهبر معظم انقلاب اسلامی» گدآوری و تدوین شده که قسمت سوم آن را در ادامه می‌خوانید:
دعاها را قدر بدانید
دعا‌هایی که از ائمّه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولاً خواسته‌هایی در این دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ما‌ها اصلاً خطور نمی‌کند و انسان از زبان ائمّه علیهم‌السلام آنها را از خدا طلب می‌کند. در دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه بهترین مطالبات و خواسته‌ها برای انسان مطرح می‌شود؛ که اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، می‌تواند برای او سرمایه باشد؛ و امام سجاد علیه‌السلام، دعا کرده و به زبان دعا، همان معارف را بیان فرموده است. یا دعای هشتم صحیفه که من بعضی از فقراتش را یادداشت کرده‌ام یک درس اخلاقی است. کأنّه خطبه‌ای است که کسی بخواند، یا یک سخنرانی برای مردم بکند و لغزشگاه‌های اخلاقی را برای آنان بیان نماید.
نکته آخر در باب دعا، دعا‌های مأثور است. دعا‌هایی که از ائمّه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولاً خواسته‌هایی در این دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ما‌ها اصلاً خطور نمی‌کند و انسان از زبان ائمّه علیهم‌السلام آنها را از خدا طلب می‌کند. در دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه بهترین مطالبات و خواسته‌ها برای انسان مطرح می‌شود؛ که اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، می‌تواند برای او سرمایه باشد. ثانیاً در این دعاها مایه‌های خشوع و تضرّع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانی ادا شده است که دل را خاشع و نرم می‌کند. با عبارات فصیح و بلیغ، عشق و شیفتگی و شوق در این دعاها موج می‌زند. انسان باید این دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده کند.
البتّه باید معنای این دعاها را بفهمیم. خوشبختانه الآن ترجمه‌های خوب وجود دارد و مفاتیح‌الجنان و دعا‌های گوناگون ترجمه شده است. با توجّه به ترجمه‌ها، دقّت کنند و بخوانند. البتّه تا آنجایی که ما دیده‌ایم، هیچ ترجمه‌ای نتوانسته زیبایی‌های الفاظ این دعاها را منعکس کند؛ ولی بالاخره مضمون دعا معلوم است. با توجّه به این ترجمه‌ها دعاها را بخوانند. کسانی که می‌خوانند و با آنها عدّه‌ای هم‌صدا می‌شوند، بعضی از فقرات دعا را لااقل ترجمه کنند. البتّه مرتبه پائین ترش هم این است که اگر انسان معنای دعا را نمی‌فهمد، همین‌قدر احساس کند که با یک زبانِ شیفته حاکی از سوز دل دارد با خدای متعال حرف می‌زند.
اگر کسی معنای دعا، مثلاً دعای آبی حمزه ثمالی، یا دعای امام حسین علیه‌السلام در روز عرفه را بفهمد و توجّه کند که هر دو خیلی طولانی هستند و، چون گاهی انسان معنا را هم می‌داند، اما توجّه نمی‌کند، ذهنش جا‌های دیگر می‌رود امکان ندارد از این دعای به این بلندی خسته شود؛ یعنی این گفتگویی که در این دعا انجام گرفته، بین آن بنده برگزیده و شایسته و بامعرفت و خدا، این قدر پُرجاذبه و نافذ و حقیقی است یعنی بیان‌کننده آن خواسته‌ای فطری انسان است که امکان ندارد کسی هیچ‌وقت از آن خسته شود.
دعای شریف ابی حمزه ثمالی، این دعای طولانی، حالت مناجاتی عجیب دارد؛ و، اما لابه‌لای این مناجات‌ها، نیاز‌های واقعی انسان نهفته است. نیاز‌های واقعی آنهایی است که این بزرگوار از خدای متعال می‌خواهد. دعا‌های مأثور از ائمّه علیهم‌السلام بهترین مضامین در زیباترین الفاظ و سرشار از معارف الهی است که قدر آنها را باید دانست و بایستی به آنها متوسّل شد.
انتهای پیام/ 161
source