به گزارش ایکنا به نقل از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، سیدسعید میرمحمد صادق، مستند‌ساز، در نشست تخصصی «متن دیروز، مخاطب امروز؛ رابطه شناختی ایرانی معاصر با میراث مکتوب» با اشاره به تفاوت انسان امروز با انسان دیروز، گفت: انسان امروز در یک پیکره بزرگ اطلاعاتی قرار گرفته که با انواع اخبار و محتوا در ژانرهای مختلف صوتی، تصویری و مکتوب احاطه شده است.
وی افزود: میراث مکتوب گستره بسیاری حتی تا قواله‌ها و اسناد را دربرمی‌گیرد. حدود صد سال قبل، بحث میراث گذشته در تاریخ مطرح شد و اولین بار ملک‌الشعرای بهار در روزنامه ایران دوران قاجار، تاریخ سیستان را مطرح کرد و از اینجا بود که اهمیت متن به‌عنوان میراث مکتوب مطرح شد.
میرمحمد صادق با اشاره به اینکه انسان معاصر در ایران در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ قرن ۱۴ هجری شمسی از طریق رسانه‌های دیداری، شنیداری و روزنامه‌ها با میراث گذشته خود آشنا شد و شروع به تعامل با آن کرد، توضیح داد: البته این رسانه‌ها به‌شکل یک‌طرفه فعال بودند؛ اما اکنون در دو دهه اخیر به‌ویژه ۱۰ سال گذشته، شاهد حضور رسانه‌های تعاملی هستیم که مخاطب نیز خودش درگیر تعامل با تولیدکننده محتوا می‌شود و در جاهایی به او نیز پاسخ می‌گوید.
میرمحمد صادق تصریح کرد: انسان امروز در بحث معنا و هویت نیاز به استفاده از مراجعی چون منابع انسانی در میراث مکتوب همچون حافظ و سعدی، و از سوی دیگر منابع فراانسانی که میراث معنوی و دینی آن است را دارد و این دو ذخیره بزرگ و گنجینه مهمی برای هر تمدن اصیل و قدیمی است.
میراث‌پژوهی در وضعیت خوبی قرار ندارد
در ادامه این نشست، بهروز ایمانی، پژوهشگر، با اشاره به اینکه میراث‌پژوهی در ایران وضعیت خوبی ندارد، گفت: انسان معاصر در چرخ‌دنده‌های تکنولوژی و فناوری گم شده است. با بازگشت به ریشه‌ها و تعالیم معنوی خود چون شعرهای گذشته، می‌توان از این میراث مکتوب بهره‌مند شد.
وی افزود: میراث مکتوب برای ما نسبت هویتی است. بنابراین، هرقدر این شناسنامه و شناسه را پربارتر کنیم، هویت تمدنی ما در جهان بیشتر آشکار می‌شود. دنیا ایران را با میراث تمدنی و هنر می‌شناسند. باید روی میراث مکتوب خود برای معرفی ایران، بیشتر کار کنیم.
انتهای پیام
source