جشن پرفروش خاطرات شهیدی که هوای همه را داشت

به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، جشن ۴۷ هزارتایی شدن کتاب «هواتو دارم»، خاطرات شهید مدافع حرم مرتضی عبداللهی از زبان همسر، امروز (چهارشنبه) در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی با حضور محمدرسول ملاحسنی، نویسنده کتاب و برادر شهید برگزار شد.

در ابتدا، محمدرسول ملاحسنی نویسنده کتاب «هواتو دارم» در این برنامه گفت: هیچ شناختی از این شهید نداشتم و درباره مزار خاکی معروف این شهید در بهشت زهرای تهران چیز‌هایی شنیده بودم. با یک تماس به این مزار و همسر شهید وصل شدیم و خاطرات را شنیدیم و راغب شدیم تا کاری برای این شهید انجام دهیم. 

وی درباره نحوه آشنایی‌اش با همسر شهید گفت: تعدادی از همسران شهدای مدافع حرم برای زیارت و خادمی ایام شهادت حضرت رقیه به سوریه رفته بودند. خانم زارع، همسر این شهید، کنار ضریح خانم سیاهکالی، راوی کتاب «یادت باشد» را دیده بودند و آنجا گفتگویی شد و ایشان پیشنهاد کردند کتاب شهید مرتضی عبداللهی را به ایشان بدهید بنویسند و کنار ضریح شماره من را به خانم زارع داده بودند.

نویسنده کتاب «یادت باشد» ادامه داد: مصاحبه‌ها همزمان با کرونا شد و دو سال تحقیق و تدوین کتاب زمان برد و سال ۱۴۰۱ در نمایشاه کتاب با حضور پدر شهید رونمایی شد. 

ملاحسنی درباره پدر شهید مرتضی عبداللهی که خود نیز بعد‌ها به شهادت رسید، اظهار کرد: زمانی که برای مصاحبه به منزل شهید رفتم، سردار عبداللهی، پدر شهید را دیدم که جزو جامانده‌های دوران دفاع مقدس بود و خاطرات زیادی از دفاع مقدس و راه‌اندازی نیروی دریایی سپاه داشت. در همه خاطرات ایشان حسرت جاماندگی را دیدم و حس می‌کردم ایشان آرزوی شهادت را دارد. 

باید دامنه رسیدن به قله شهادت را روایت کرد

وی ادامه داد: نمی‌توانم ادعا کنم این کتاب کامل شهید را معرفی کرده است؛ چون کتاب محدودیت‌های زیادی دارد. تلاش ما این بود که سبک زندگی او را به عنوان یک شهید مدافع حرم نشان دهیم. این کتاب‌ها جواب این سوال‌اند که این شهدا چه کردند که به این مقام رسیدند. 

این نویسنده ادبیات پایداری افزود: از من می‌پرسند چرا عاشقانه می‌نویسی و نگاهت در کتاب‌ها بیشتر به پشت جبهه است تا حماسه جهاد. رهبر انقلاب فرموده‌اند شهادت مثل یک قله است. آن قله زیبایی‌های خاص خود را دارد همچون لحظه شهادت و نوع رزم و همه اینها زیباست و باید این قله را به تصویر کشید. ایشان همچنین می‌گویند شهید برای رسیدن به آن قله مسیری را رفته و آن مسیر را نباید فراموش کرد و آن دامنه را باید برای مردم روایت کرد. مرتضی تمام شیرینی‌های این دنیا را چشید و اهل تفریح و خوش‌گذرانی بود؛ ولی فهمید هیچ چیز قشنگ‌تر از شهادت نیست.

شهدا برای شهادتشان برنامه‌ریزی کرده بودند

برادر شهید مرتضی عبداللهی گفت: نبود پدرم واقعاً سخت است. ایشان مرد بسیار بزرگی بود. با این حال خیلی خوشحالیم که عاقبت تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی‌اش به گفته فرماندهان نیروی دریایی سپاه به شهادت ختم شد.

مهدی عبداللهی درباره برادرش بیان کرد: برادرم دست‌پرورده ویژه پدرم بود و از کودکی خاطرات مبارزه با رژیم طاغوت در خانه ما گفته می‌شد و حسرت این مبارزه به دل ما بود. مخصوصاً برادرم که همیشه حسرت خاصی در این خصوص داشت. پدر ما جزو اول کسانی بود که برای دفاع از حرم رفت و هر وقت نظام به حضور مردم نیاز داشت، پدرمان خودش را می‌رساند. 

این نویسنده شهید مرتضی عبداللهی نیز گفت: همه فکر و ذکر برادرمان این بود که یک جوری باید از ثانیه‌های زندگی‌اش برای انقلاب استفاده کند. کسی که دنبال شهادت است، همه‌جوره عمر و زندگی و خانواده‌اش را فدای اسلام و انقلاب می‌کند و تلاش‌های بی‌وقفه‌اش تا خود شهادت ادامه دارد. این عزیزان برای شهادت همه‌جوره برنامه‌ریزی کرده بودند و در ارتباطات اجتماعی و کاری و بین کسانی که باید به آنها ارادت می‌داشتند مثل پدر و مادر و استاد و رهبر انقلاب، این برنامه‌ریزی دیده می‌شد. 

وی افزود: مرتضی شیفته پدرم بود و به او غبطه می‌خوردم و این شیفتگی در رسیدن به این مقام خیلی تاثیر داشت. بارزترین ویژگی برادرم این بود که هوای همه را داشت. همچنین محبت قلبی و عملی ویژه به امیرالمومنین (ع) داشت و در تمام زندگی‌اش این محبت دیده می‌شد. او هوای همه شیعیان امیرالمومنین (ع) را داشت.

انتهای پیام/ 121