به گزارش گروه فرهنگ دفاع‌پرس، گروهی بیش از ۳۵۰ سینماگر بین‌الملی با انتشار نامه‌ای در آستانه برگزاری جشنواره فیلم کن، شهادت «فاطمه حسونه» عکاس خبری فلسطینی که شخصیت اصلی مستند «روحت را روی دستت بگذار و راه برو» بود، توسط حمله هوایی رژیم صهیونیستی را محکوم کردند.
در این نامه که چهره‌هایی مانند مارک رافالو، گای پیرس، رالف فاینس، ملیسا باررا، یورگوس لانتیموس، خاویر باردم، هانا اینبیندر، پدرو آلمودوار، دیوید کراننبرگ، آلفونسو کوارون، مایک لی، الکس گیبنی، ویگو مورتنسن، سینتیا نیکسون و بسیاری دیگر امضاء و همچنین به آکادمی علوم و هنر‌های سینمایی به‌دلیل حمایت نکردن از «حمدان بلال» کارگردان مشترک «سرزمین دیگری نیست» اعتراض شده است.
تنها سه هفته پس از آنکه حمدان بلال برای این مستند برنده جایزه اسکار شد، شهرک‌نشینان اسرائیلی به وی حمله کردند که چندی بعد توسط ارتش رژیم صهیونیستی ربوده شد. پس از انتقاد به‌دلیل سکوت آکادمی، اسکار سرانجام به شکل علنی عذرخواهی کرد.
در نامه جدید همچنین از سینما که به گفته نویسندگانش «زمینه‌ساز آثار متعهد اجتماعی» است، خواسته شده تا از فرم هنری خود برای «درس گرفتن از تاریخ، ساختن فیلم‌های متعهد» و حفاظت از صدا‌های مظلومان استفاده شود.
در پایان این نامه آمده است: برای «فاطمه حسونه»، برای همه کسانی که در بی‌تفاوتی می‌میرند. سینما وظیفه دارد پیام‌های آنها را منتقل کند و منعکس کننده صدای جوامع باشد. بیایید قبل از اینکه خیلی دیر شود، اقدام کنیم.
متن کامل نامه چنین است:
«فاطمه حسونه» ۲۵ ساله بود. او یک عکاس خبری آزاد فلسطینی بود. او ۱۶ آوریل ۲۰۲۵ یک روز پس از اعلام انتخاب فیلم «روحت را روی دستت بگذار و راه برو» سپیده فارسی در بخش ACID جشنواره فیلم کن، توسط ارتش اسرائیل هدف قرار گرفت. او در آستانه ازدواج بود. ۱۰ نفر از بستگانش، از جمله خواهر باردارش، در همان حمله اسرائیل کشته شدند.
از زمان قتل عام وحشتناک ۷ اکتبر ۲۰۲۳، هیچ روزنامه‌نگار خارجی اجازه ورود به نوار غزه را نداشته است. ارتش اسرائیل غیر نظامیان را هدف قرار می‌دهد. بیش از ۲۰۰ روزنامه‌نگار به‌عمد کشته شده‌اند و نویسندگان، فیلمسازان و هنرمندان به طرز وحشیانه‌ای به قتل می‌رسند.
در پایان ماه مارس، «حمدان بلال» فیلمساز فلسطینی که برای فیلم «سرزمین دیگری نیست» برنده جایزه اسکار شد، مورد حمله وحشیانه شهرک‌نشینان اسرائیلی قرار گرفت و سپس توسط ارتش ربوده شد و درنهایت با فشار‌های بین‌المللی آزاد شد. عدم حمایت آکادمی اسکار از حمدان بلال، خشم اعضا را برانگیخت و مجبور شد علناً به خاطر بی‌عملی خود عذرخواهی کند.
ما از چنین انفعالی شرمنده‌ایم. چرا سینما که بستری برای آثار متعهد اجتماعی است، به نظر می‌رسد نسبت به وحشت واقعیت و ظلمی که خواهران و برادران ما متحمل می‌شوند، بی‌تفاوت است؟ ما به عنوان هنرمند و بازیگران فرهنگی، نمی‌توانیم در حالی که نسل‌کشی در غزه در حال وقوع است و این اخبار غیرقابل توصیف، جوامع ما را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد، ساکت بمانیم. اگر حرفه ما درس گرفتن از تاریخ و ساختن فیلم‌های متعهدانه نباشد، اگر ما برای محافظت از صدا‌های مظلوم حضور نداشته باشیم، چه فایده‌ای دارد؟
چرا این سکوت؟ راست افراطی، فاشیسم، استعمار، جنبش‌های ضد تنوع و تکثر، جنسیت‌گرا، نژادپرست، اسلام‌هراس و یهودستیز، نبرد خود را در میدان نبرد ایده‌ها، حمله به انتشارات، سینما و دانشگاه‌ها، آغاز کرده‌اند و به همین دلیل است که ما وظیفه داریم بجنگیم. بیایید از همدستی هنرمان با بدترین‌ها خودداری کنیم. بیایید برخیزیم. بیایید واقعیت را صداکنیم. بیایید به طور جمعی جرات کنیم با دقت قلب‌های حساس خود به آن نگاه کنیم، تا دیگر نتوان آن را ساکت و پنهان کرد.
بیایید تبلیغاتی را که دائم حتی تخیل ما را استعمار می‌کند و موجب می‌شود حس انسانیت خود را از دست بدهیم، رد کنیم. برای فاطمه، برای همه کسانی که در بی‌تفاوتی می‌میرند. سینما وظیفه دارد پیام‌های آنها را منتقل کند، جوامع ما را منعکس کند. بیایید قبل از اینکه خیلی دیر شود، اقدام کنیم.
انتهای پیام/ 118
source