در میانه هیاهوی روزگار و پیچ‌وخم‌های فراوان تاریخ، جایی هست که صدای مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم به گوش می‌رسد. جشنواره‌ای که نه فقط عرصه‌ای برای نمایش فیلم و هنر، بلکه محفل عاشقان حقیقت، شجاعت و پایمردی است؛ جشنی که به یاد قهرمانان گمنام و بزرگ مردان و زنانی برگزار می‌شود که جانشان را در راه ارزش‌ها فدا کردند. هر قاب فیلم، هر روایت تصویری، پژواکی از نبرد بی‌پایان برای آزادی، عدالت و انسانیت است. این جشنواره همچون شعله‌ای فروزان در دل تاریکی‌هاست که مسیر را روشن می‌کند و به هنرمندان فرصت می‌دهد تا داستان‌های نابی را که گاه از لابه‌لای فراموشی‌ها بیرون کشیده شده، به تماشاگران نشان دهند. در این فضای خاص، سینما به ابزار بیان آرمان‌ها تبدیل می‌شود و مقاومت، زبان مشترک دل‌ها و ذهن‌هاست.
هر فیلمی که در این جشنواره به نمایش درمی‌آید، بیشتر از یک اثر هنری است؛ این یک روایت زنده و پرصلابت است از نبردی بی‌پایان برای آزادی، عدالت و انسانیت. قاب‌های تصویری که به دل‌های مخاطبان نفوذ می‌کند و آنها را به عمق حماسه‌ها و فداکاری‌ها می‌کشاند. این جشنواره فرصتی است برای بازخوانی تاریخ‌هایی که گاه از یادها رفته‌اند و بازگویی قصه‌هایی که باید همیشه شنیده شوند.
فضای این جشنواره، آمیخته‌ای است از اشتیاق، شور و حرارتی که در دل‌ها می‌سوزد؛ جایی که هنرمندان، از دل اجتماع و جامعه، حقیقت را بیرون می‌کشند و به زبان هنر عرضه می‌کنند. اینجا سینما دیگر صرفا سرگرمی نیست، بلکه آیینه‌ای است که چهره مقاومت را به شکلی اصیل و بی‌پیرایه بازتاب می‌دهد. در این محفل، هر نگاه، هر حرکت و هر کادر تصویری، نوری است در دل تاریکی‌ها؛ نوری که مسیر را روشن می‌کند و چراغی است برای آینده‌ای بهتر. این جشنواره همزمان یادآور سختی‌ها و نشانه امید است، جشنی که پرچم پایداری و همدلی را در میان همه هنرمندان و مخاطبان برافراشته نگه می‌دارد.
در نهایت، جشنواره فیلم مقاومت نه فقط یک رویداد سینمایی، بلکه نمادی از همبستگی، عزت نفس و آرمان‌خواهی است. جایی که هر هنرمند، مخاطب و همه دست‌اندرکاران آن، با قلبی سرشار از امید و ایمان، در مسیر نشر ارزش‌هایی گام برمی‌دارند که بنیادهای جامعه را مستحکم‌تر می‌کند.
در ادامه ایکنا در گفت‌وگو با هنرمندان به ارزیابی بخش‌های مختلف این جشنواره پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.
ستار کاکایی، از چهره‌های آشنا در عرصه سینمای مقاومت، که پیش‌تر نیز در برخی از دوره‌های جشنواره فیلم مقاومت نقش داشته، نگاه انتقادی و صریحی نسبت به مسیر طی‌شده این رویداد دارد. وی در گفت‌وگو با ایکنا، از دغدغه‌هایش درباره کیفیت برگزاری جشنواره، ارتباط آن با مردم و جایگاه نسل گذشته سینماگران دفاع مقدس گفت.
به باور کاکایی، جشنواره فیلم مقاومت در دوره‌های گذشته، به‌ویژه زمانی که در سینما فلسطین برگزار می‌شد، ارتباط مؤثرتری با مردم برقرار کرده بود. وی گفت: آن زمان مردم به‌راحتی وارد فضا می‌شدند، تابلوی «ورود رایگان» نصب بود و مخاطبان بدون دعوت‌نامه یا تشریفات خاص، فیلم‌ها را تماشا می‌کردند. اما امروز اگر قرار است تنها یک ویترین از سینمای دفاع مقدس ارائه شود که فقط برای گروهی خاص از سینماگران و دوستان خودمان باشد، این جشنواره دیگر کارکرد مؤثر و مردمی ندارد.
وی با بیان اینکه جشنواره‌ای که به نام مقاومت برگزار می‌شود، باید در دل جامعه جاری باشد و به زندگی مردم پیوند بخورد، تصریح کرد: سینما برای مخاطب است، نه برای گزارش کار یا ثبت رزومه. اگر جشنواره را در جنوب کشور برگزار می‌کردند، یا اکران‌های خیابانی در مناطق مختلف ترتیب می‌دادند، چه اشکالی داشت؟ مردم با چهار فیلم جنگی هم ارتباط برقرار می‌کنند. اما امروز هم از لحاظ مکانی پس‌رفت داشته‌ایم و هم از نظر جذب مخاطب دچار ضعف شده‌ایم.
نبود نظم و اجرا در جشنواره
این فیلمساز با اشاره به بخش فیلمنامه جشنواره و اینکه روند اجرایی آن از نظم و شفافیت لازم برخوردار نیست، اظهار کرد: من و همسرم یک فیلمنامه بلند به جشنواره ارائه دادیم، اما هنوز بعد از دو روز از آغاز جشنواره، بخش مسابقه فیلمنامه اعلام نشده است. چنین وضعیتی نشان می‌دهد که بخش فیلمنامه به‌درستی مدیریت نشده و با وجود ارسال پنج هزار اثر، انتخاب اولیه و اطلاع‌رسانی شفاف صورت نگرفته است.
کاکایی تاکید کرد: اگر این جشنواره قرار است مبلغ فرهنگ مقاومت باشد، باید نمود عینی آن را در جامعه ببینیم. در رفتارهای اجتماعی، در نسل جوان، در ذهن و زبان مردم؛ اما امروز چنین چیزی دیده نمی‌شود. زمانی نوجوان‌های ۱۴-۱۵ ساله با اشتیاق به تماشای فیلم‌های جشنواره می‌آمدند، اما حالا این نسل حتی به فیلم‌های اجتماعی ایرانی هم رغبت نشان نمی‌دهد. این نشانه هشدار است.
وی با اشاره به اینکه فضای مجازی را یکی از دلایل تغییر ذائقه مخاطبان می‌داند، گفت: فیلم‌های جشنواره زمانی دیده می‌شوند که به رگ‌های جامعه تزریق شوند؛ تلویزیون هنوز مخاطب قابل‌توجهی دارد و می‌تواند بستر مناسبی برای پخش این آثار باشد. پلتفرم‌های دیجیتال نیز باید با فیلم‌های ارزشی پر شوند. اگر آثار سینمایی مقاومت در رسانه‌های عمومی بازتاب پیدا نکنند، حتی اگر بهترین فیلم‌ها هم ساخته شوند، در انزوا می‌مانند.
کاکایی ادامه داد: در زمینه مستند، فیلم‌های کودک، خانواده و سایر حوزه‌ها آثار ارزشمندی داریم، اما وقتی این تولیدات به خروجی مناسبی منجر نمی‌شود، باید به‌وضوح گفت که اشکال در فرآیند نمایش و ارائه است.
این مستندساز با تمام نقدهای موجود به روی برگزار جشنواره تاکید کرد و گفت: در بسیاری از کشورهای دنیا، جشنواره‌های تخصصی با موضوعات خاص برگزار می‌شود. هلند پنجاه سال است جشنواره‌ای با یک موضوع مشخص دارد. در اروپا و حتی در غرب هم چنین جشنواره‌هایی شکل گرفته‌اند. پس اصل برگزاری ایراد ندارد؛ مهم نحوه اجرای آن است.
کاکایی در بخش پایانی سخنان خود بیان کرد: نسل ما، که در دوران دفاع مقدس زیسته و کار کرده، امروز در حوزه اندیشه و مدیریت سینمای مقاومت کم‌رنگ شده است، اما انگار برای برخی از چرخه خارج شده‌ایم. در این راستا باور دارم اگر دایره نگاه سینمایی مقاومت بسته بماند، مسیر آینده چندان روشن نخواهد بود.
عدم جریان‌سازی جشنواره فیلم مقاومت
مهدی عظیمی میرآبادی، تهیه‌کننده سینما و مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس نیز در این گزارش با نگاهی انتقادی اما همراه با دغدغه‌مندی، درباره وضعیت جشنواره فیلم مقاومت سخن گفت. وی با اشاره به اینکه هنوز برای قضاوت درباره دوره هجدهم زود است، تصریح کرد: اگر بخواهیم به‌طور کلی درباره ۱۸ دوره گذشته قضاوت کنیم، باید بگویم که متأسفانه جشنواره فیلم مقاومت آن‌طور که باید و شاید نتوانسته جریان‌ساز باشد. نه به این معنا که هیچ اتفاقی نیفتاده، اما آن انتظاری که از یک جشنواره سینمایی با موضوع انقلاب اسلامی و مقاومت می‌رود، برآورده نشده است.
عظیمی با تأکید بر فقدان انسجام در سیاست‌گذاری‌ها، توضیح داد: مسئله مهم این است که جشنواره در طول دوره‌های مختلف خود، وحدت رویه نداشته است. دوره قبلی با دوره بعدی کاملاً متفاوت بوده؛ چه در نوع نگاه، چه در انتخاب آثار، چه در ترکیب داوران و چه در نحوه سیاست‌گذاری. این تفاوت‌ها گاهی آن‌قدر زیاد است که انگار جشنواره‌ها در تضاد با یکدیگر قرار دارند.
وی ادامه داد: در همه دنیا وقتی یک جشنواره هنری شکل می‌گیرد، سعی می‌شود دبیرخانه دائمی و ساختار ثابتی برای آن طراحی شود. ولی متأسفانه در اینجا چنین چیزی وجود ندارد. هر دوره که تمام می‌شود، همه‌چیز قطع می‌شود و دوره بعد از صفر شروع می‌شود؛ انگار نه انگار که دوره‌ای قبلاً برگزار شده است. ما حتی سیستم مشخصی برای ارزیابی نداریم. مشخص نیست جشنواره امسال نسبت به سال قبل چه تفاوتی کرده، بهتر شده یا عقب‌گرد داشته است. این ضعف ساختاری باعث شده است جشنواره نتواند به یک برند جدی و جریان‌ساز در سینمای کشور تبدیل شود.
عظیمی در عین انتقاد، از تلاش‌های مثبت هم یاد کرد و افزود: البته اگر جشنواره را نه به‌عنوان یک فستیوال حرفه‌ای بلکه به‌عنوان فضایی برای گردهمایی و گفت‌وگو درباره مفاهیم انقلاب و مقاومت ببینیم، کارکردهایی دارد؛ مثل معرفی افراد دغدغه‌مند، ایجاد فضای تقدیر و تجلیل و ایجاد همدلی میان فعالان این حوزه. ولی اگر بخواهیم آن را یک جشنواره تأثیرگذار در فضای کلی سینمای کشور بدانیم، باید به‌طور جدی در ساختار و برنامه‌ریزی آن بازنگری شود.
این تهیه‌کننده سینمای دفاع مقدس همچنین به گسترش معنایی جشنواره از «دفاع مقدس» به «مقاومت» اشاره کرد و گفت: تغییر عنوان از دفاع مقدس به مقاومت باعث شده دایره موضوعی جشنواره گسترده‌تر شود. این گستردگی هم فرصت است و هم تهدید. فرصت از این جهت که می‌توان موضوعات متنوع‌تری را پوشش داد، مانند شهدای امنیت، شهدای خدمت، سلامت و حرم؛ اما تهدید هم هست، چون ممکن است جشنواره از تمرکز مفهومی خارج شود و دچار پراکندگی شود.
مقاومت و دفاع مقدس در امتداد یکدیگرند
وی افزود: مفهوم مقاومت، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در امتداد یکدیگر قرار دارند. اگر این مفاهیم به‌درستی منطبق شوند، تفاوت چندانی با هم ندارند. مقاومت می‌تواند درون‌زا یا بیرونی، فرهنگی یا نظامی باشد. مهم این است که در برابر جریان‌هایی که با اندیشه مردم و باورهایشان در تضادند، ایستادگی شود.
عظیمی در خاتمه تأکید کرد: اگر جشنواره فیلم مقاومت بخواهد تأثیرگذار باشد، باید از سطح برنامه‌ریزی مقطعی و سلیقه‌ای خارج شود و به یک ساختار مستمر، هوشمند و هدفمند برسد. در غیر این صورت، همچنان با همان چالش‌های قبلی روبه‌رو خواهیم بود.
دیگر گفت‌وگو به سخنان، محمدعلی شجاعی‌فرد، قائم‌مقام دبیر جشنواره و مستندساز اختصاص داشت. وی درباره هجدهمین دوره جشنواره فیلم مقاومت توضیح داد که این دوره نسبت به دوره هفدهم جهش محسوسی داشته است. وی اعلام کرد: یکی از نکات برجسته این دوره، فعال شدن دفتر دبیرخانه جشنواره در ۲۱ استان و برگزاری همزمان اکران‌ها در سطح کشور بود.
حضور 18 کشور در جشنواره مقاومت
شجاعی‌فرد درباره حوزه بین‌الملل جشنواره گفت: با حضور نمایندگانی از ۱۸ کشور مختلف توانستیم آثار متعددی جذب کنیم و حتی پنج یا شش اثر ویژه برای جشنواره تولید شد که این نشان‌دهنده رشد و گسترش جشنواره است.
وی بخش هوش مصنوعی را یکی از قسمت‌های اصلی جشنواره دانست و افزود: با رویدادهای آموزشی و رقابتی در این حوزه، شاهد جذب گسترده هنرمندان بودیم و دومین جام هوش مصنوعی نیز در حال برگزاری است.
شجاعی‌فرد درباره اهمیت گفتمان‌سازی مقاومت در سینما بیان کرد: مقاومت مفهومی فراتر از جنگ است و با زندگی و ارزش‌های انسانی ارتباط دارد. جشنواره باید سالانه برگزار شود تا این گفتمان در جامعه و اذهان مردم تثبیت شود.
وی همچنین به اهمیت دبیرخانه دائمی جشنواره اشاره کرد و گفت: وجود دبیرخانه دائمی به ما این امکان را می‌دهد که فعالیت‌های گفتمانی را به شکل مستمر دنبال کنیم و دیگر شاهد جابجایی‌های مکرر تاریخ جشنواره نباشیم.
شجاعی‌فرد در پاسخ به سوال درباره تغییر مکان جشنواره، شجاعی‌فرد اظهار کرد: انتخاب خلیج فارس به عنوان مکان جشنواره اقدامی خلاقانه بود که نماد اقتدار و امنیت کشور است. این جابجایی فضای تازه‌ای به جشنواره بخشید و برای هنرمندان و مخاطبان اهمیت فرهنگی و جغرافیایی خاصی داشت.
وی همچنین از بازدید هنرمندان جشنواره از مناطق مهم صنعتی و امنیتی کشور در دوره گذشته که در عسلویه برگزار شد به نیکی یاد کرد و گفت: این بازدیدها باعث شد هنرمندان با اهمیت و پیشرفت‌های کشور بیشتر آشنا شوند و بتوانند آثارشان را بر پایه واقعیت‌های ملموس‌تر خلق کنند.
شجاعی‌فرد درباره نقاط ضعف جشنواره هم تصریح کرد: فضای جشنواره در خلیج فارس به دلیل محدودیت‌های دسترسی برای عموم مردم کمی مردانه‌تر و تخصصی‌تر شد و از نظر رسانه‌ای پوشش کمتری داشت، اما از نظر محتوایی بسیار غنی بود.
در بخش دیگر این گزارش با الهام هادی‌نژاد، کارگردان فیلم کوتاه «تا صبح» گفت‌وگو شد. اما قبل از بیان سخنان این فیلمساز کمی درباره این فیلم مادرانه بدانیم.
«تا صبح»؛ روایتی مادرانه در غزه
فیلم کوتاه «تا صبح» در مدت زمان ۱۲ دقیقه، با تمرکز بر روایت ساده اما تأثیرگذار، مخاطب را به سفری کوتاه در دل یک تجربه انسانی عمیق می‌برد. این اثر با بهره‌گیری از لحظات ناب و فضاسازی دقیق، توانسته در زمانی محدود، احساسات پیچیده‌ای مانند امید، تنهایی و انتظار را به خوبی منتقل کند. «تا صبح» نمونه‌ای از توانایی فیلم کوتاه در خلق داستان‌های ماندگار و پرمعناست که در عین کوتاهی، ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد و در پایان، تصویری قدرتمند و به یادماندنی بر جای می‌گذارد.
فیلم کوتاه «تا صبح» داستان هیام، زن فلسطینی است که در میان بمباران‌های مداوم رژیم صهیونیستی، با تمام توان خود تلاش می‌کند نوزاد تازه به دنیا آمده‌اش را زنده نگه دارد. این اثر در ۱۲ دقیقه، ستایشی عمیق و تاثیرگذار از مادرانگی و ایستادگی در برابر سختی‌های غیرقابل تصور ارائه می‌دهد. روایت هیام نه تنها به نبرد فردی یک مادر برای حفظ جان فرزندش می‌پردازد، بلکه تصویرگر مقاومت مستمر و جان‌فشانی مردم غزه در شرایط جنگی است.
همچنین فیلم به طور هنرمندانه‌ای به پیامدهای عملیات نظامی «وعده صادق ۲» اشاره دارد، عملیاتی که تاثیرات گسترده‌ای بر زندگی روزمره مردم فلسطین گذاشته است. «تا صبح» با ترکیب احساسات شخصی و مضامین سیاسی، موفق می‌شود تصویر واقعی و انسانی از مقاومت و پایداری در دل جنگ را به نمایش بگذارد و مخاطب را به درک عمیق‌تری از وضعیت پیچیده و دردناک غزه دعوت کند
با ذکر مطلب فوق پیرامون فیلم «تاصبح» با سخنان کارگردان این اثر همراه می‌شویم. هادی‌نژاد درباره انگیزه خود چنین توضیح داد: دو سال پیش تجربه سفری را داشتم که در آن فرزندم بیمار شد و بابت این امر با سختی فراوان مواجه شدم. بعد از عملیات «وعده صادق 2» با توجه به تجربه که از آن سفر در ذهنم مانده بود ایده‌ای خلق شد که ساخت فیلم «تا صبح» را رقم زد.
پیوند مادرانگی
هادی‌نژاد با اشاره به پیوند موضوع مادرانگی با وضعیت کودکان غزه گفت: در این اثر تلاش کردم از شعارهای کلیشه‌ای دور بمانم تا مخاطب را به عمق فیلم هدایت کنم اما افسوس که این تلاش در اکران عمومی دیده نمی‌شود زیرا اصولا این ژانر فیلمسازی فرصت اکران عمومی را پیدا نمی‌کند.
هادی‌نژاد درباره جشنواره‌های مقاومت و بی‌نظمی در اجرای آن گفت: امیدوارم در روزهای آینده جشنواره روند بهتری پیدا کند و فیلم‌ها بیشتر دیده شوند.
وی در خصوص محدود شدن نمایش فیلم‌هایی مانند «تا صبح» به جشنواره‌های موضوعی، گفت: بعضی جشنواره‌ها به دلیل محدودیت‌های خود، از نمایش این آثار (ارزشی) جلوگیری می‌کنند در حالی که سطح فیلم‌ها و موضوعاتشان، اغلب انسانی و مرتبط با جامعه است. از سوی دیگر، جشنواره‌هایی هم هستند که به این آثار اهمیت می‌دهند و کمک می‌کنند تا فیلم‌ها دیده شوند.
هادی‌نژاد با تاکید بر اینکه جشنواره مقاومت، روایتگر ایثار زنان در غزه باشد، بیان کرد: زنان در غزه، فلسطین و لبنان نقش اصلی را در مسیر مقاومت ایفا می‌کنند و در کنار مردان ایستاده‌اند. به همین دلیل فیلم «تا صبح» را ساختم تا این نقش محوری زنان را به تصویر کشم. نسل جدید مقاومت، ارزش دفاع از وطن و دین را از طریق زن‌ها سینه به سینه منتقل می‌کند و این موضوع اهمیت زیادی دارد.
برگزار جشنواره مقاومت در 18 محور
جواد تمدنی، مشاور رسانه‌ای دبیر جشنواره نیز در گفت‌وگو با ایکنا بیان کرد: هجدهمین جشنواره فیلم مقاومت با هدف ترویج گفتمان مقاومت و با شعار «گفتمان مقاومت، طوفان و آزادی قدس شریف» به همت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس برگزار می‌شود. این جشنواره در ۱۸ محور و ۸ بخش در باغ موزه دفاع مقدس برگزار می‌شود که در امتداد دوره هفدهم است که پیش‌تر در عسلویه برگزار شده بود. در این دوره، تغییر نگاه و فرم در محتوا دنبال می‌شود تا نسلی جدید از فیلم‌سازان متعهد به انقلاب و دفاع مقدس تربیت شود.
مدیر روابط عمومی جشنواره تاکید کرد: اکنون نسل جدیدی در حال شکل‌گیری است؛ نسلی که در بخش «نسل روایت» زیر ۳۰ سال قرار دارد و هدف‌گذاری و سرمایه‌گذاری ویژه‌ای برای پیوستن آنها به عرصه سینمای مقاومت انجام شده است. این برنامه‌ها محدود به دوره کوتاه‌مدت نیست بلکه به صورت میان‌مدت و بلندمدت دنبال می‌شود تا جریان سینمای مقاومت بتواند محصول خوب و پایدار خود را عرضه کند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا پس از ۱۸ دوره برگزاری جشنواره، چرا هنوز نمود عینی سینمای مقاومت در سینمای ایران دیده نمی‌شود؟ گفت: اینگونه نیست زیرا چهره‌های فعلی سینمای مقاومت و دفاع مقدس، بسیاری از آنها در همین جشنواره و جریان سینمای مقاومت رشد یافته‌اند. برای مثال کارگردانان جوانی که اکنون در این عرصه فعالیت دارند کواه بارز این امر هستند
تمدنی همچنین به تجربه برگزاری جشنواره در شهرستان‌ها اشاره کرد و افزود: برگزاری دوره هفدهم در عسلویه و سایر شهرستان‌ها جذابیت و حضور بیشتری را به دنبال داشت و خبرنگاران و هنرمندان علاقه‌مند برای شرکت در آن حضور فعال داشتند، اما به دلیل برخی مشکلات، این دوره در تهران برگزار می‌شود و این فرصت را فراهم می‌کند تا فضای رسانه‌ای بهتری ایجاد شود و رسانه‌ها بتوانند بیشتر از این رویداد بهره‌مند شوند.
فرهنگ مقاومت در همه عرصه‌ها جاری شود
تمدنی درباره اهمیت فرهنگ مقاومت در سینمای امروز کشور بیان کرد: فرهنگ مقاومت نهادینه شده و همچنان در همه عرصه‌ها جاری است. سینمای مقاومت هم باید سهم خود را در این عرصه ادا کرده و تلاش کند این ارزش‌ها را به صورت حرفه‌ای و اثرگذار منتقل کند، اما در واقعیت، فیلم‌هایی که تراز جهانی و در سطح محور مقاومت باشد، بسیار کم ساخته شده‌اند.
مدیر روابط عمومی جشنواره در پایان به حمایت‌های جشنواره از فیلم‌سازان اشاره کرد و گفت: علاوه بر نمایش آثار، جشنواره اقدام به اهدای جایزه نخبگی و همکاری با بنیاد ملی نخبگان برای حمایت از افراد برتر در بخش «نسل روایت» کرده است. این افراد که گرید علمی دارند، می‌توانند از سرمایه‌گذاری انجمن سینمای دفاع مقدس برای ساخت فیلم‌های آینده خود بهره‌مند شوند. این حمایت‌ها می‌تواند راهگشا و گره‌گشا برای نسل جدید فیلم‌سازان باشد و آینده سینمای مقاومت را تضمین کند.
به هر جال جدا از سخنانی که بیان شد باید گفت؛ اجرای جشنواره مقاومت امسال با وجود تلاش‌های چشمگیر برگزارکنندگان، در برخی بخش‌ها با بی‌نظمی‌هایی همراه بود که تا حدی از تجربه لذت‌بخش مخاطبان کاست. تأخیر در آغاز برخی نمایش‌ها، نبود هماهنگی کامل بین بخش‌های مختلف و کمبود اطلاع‌رسانی دقیق، فضای جشنواره را تحت تأثیر قرار داد و باعث شد برخی از علاقه‌مندان نتوانند به‌موقع به سالن‌ها برسند یا فیلم‌های مورد نظرشان را از دست بدهند. این بی‌نظمی‌ها گاهی در تضاد با پیام قدرتمند آثار قرار گرفت و تأثیرگذاری جشنواره را محدود کرد.
سالنهای خالی
همچنین، غیبت قابل توجه مخاطبان و سالنهای نسبتاً خالی، نکته‌ای بود که نمی‌توان نادیده گرفت. با وجود اهمیت موضوعات و کیفیت برخی آثار، به نظر می‌رسد جذابیت و اطلاع‌رسانی جشنواره برای عموم مخاطبان کافی نبوده است. این کم‌رونقی در سالن‌ها، علاوه بر کاهش شور و هیجان رویداد، پرسش‌هایی درباره ارتباط موثرتر جشنواره با جامعه و چگونگی جلب توجه گسترده‌تر مردم به همراه داشت. بدون شک، تقویت حضور مردم و مدیریت بهتر اجرا می‌تواند فصل تازه‌ای از موفقیت برای این رویداد ارزشمند رقم بزند.
جدا از نقدی که مطرح شد؛ جشنواره مقاومت، فراتر از یک رویداد هنری، به نمادی زنده از اراده و امید تبدیل شده است؛ جایی که هر اثر سینمایی به مثابه پلی است بین گذشته و آینده، و هر روایت، چراغ راهی است برای نسل‌هایی که به دنبال حقیقت و عدالت‌اند. این جشنواره نشان داد که هنر می‌تواند زبان قدرتمندی برای بیان عمیق‌ترین احساسات انسانی و پیام‌های اجتماعی باشد و با صدای بلند، مقاومت را به گوش جهانیان برساند.
در پایان، جشنواره مقاومت یادآوری است از آنکه پایداری در برابر سختی‌ها، تنها مسیر رسیدن به آزادی و پیشرفت است. این جشنواره فرصتی است برای همه ما تا با نگاه به این آثار و پیام‌ها، تعهدی دوباره به ارزش‌ها و آرمان‌های انسانی و اجتماعی خود داشته باشیم و با همبستگی، راهی روشن برای فردایی بهتر بسازیم.
گزارش از داوود کنشلو
انتهای پیام
source