
در ماه ذیالقعده مناسبتهای مهمی مستقیم و یا غیرمستقیم به امام رضا (ع) مربوط میشود که جا دارد این ماه را به نام آن حضرت نامید، از جمله این موارد و شهادت فرزند دلبندش امام جواد (ع) در آخر ماه ذی القعده است. با دعوت معتصم عباسی عمویام الفضل همسر امام جواد (ع) در ۳۰ ذیالقعده سال ۲۲۰ هجری قمری از امام جواد (ع) خواسته شد که از مدینه به سوی بغداد بیاید و در همین سفر بود که با همدستی جعفر پسر مأمون و امالفضل امام را به شهادت رساندند.
امام جواد (ع) امامی هستند که شیعیان به ایشان بسیار متوسل میشوند و این امام بزرگوار نیز کسی را دست خالی راهی نمیکند، زندگی ایشان نیز مانند دیگر امامان با سختی و مصیبتهای زیادی همراه بوده است اما امام جواد (ع) با صبر و ایمانی که داشتند هرگز از راه خدا برنگشتند و وصیت پدر خود را انجام دادند. جَوَاد در کلمه (جود) به کسی گفته میشود که بسیار سخاوتمند باشد.
چرا امام جواد باب الحوائج نامیده میشوند
باب الحوائج در لغت به معنی دروازه حاجات است، توسل کردن به امامان معصوم میتواند راهی برای بدست آوردن حاجات باشد، از آنجا که توسل به امام جواد (ع) در بدست آوردن حاجات، برکت و فزونی در رزق و روزی، شفای بیماری، گشایش امور اقتصادی، زیاد شدن علم و تسریع در امر ازدواج و… بسیار سفارش شده است و ایشان با بخشندگی به رفع آنها میپردازند لقب باب الحوائج به ایشان داده شده است.
علم امامان، علم الهی است؛ افرادی که به عنوان امام و حجت خدا برگزیده میشوند، در واقع علم آنها آموخته کسی نیست بلکه خداوند به آنها علم کاملی که نیاز بشر است عطا فرموده و تفاوتی نمیکند که آنها در چه سنی به امامت برسند و هنگامی که به امامت میرسند علم الهی هدیهای است که خداوند به آنها میدهد تا بتوانند امت را هدایت کنند.
امام جواد (ع) از علم بیکران الهی برخوردار بودند اما آنچه که سبب شد افراد از علم حضرت بیشتر سوال کنند این بود که ایشان در سن کودکی به امامت رسیدند و سوالات مختلفی را از حضرت میپرسیدند تا مطمئن شوند و امام جواد (ع) از عهده تمامی امتحانات سرافراز بیرون آمدند.
در یکی از مناظرات علمی فردی به نام یحیی بن اکثم که در میان عالمان جایگاه ویژهای داشت، از دید خود پرسشی سخت مطرح کرد که امام جواد (ع) نتوانند به ان پاسخ دهند اما برعکس تصورش، حضرت چنان به سوال پاسخ دادند که همه را مجذوب خود کردند و یحیی بن اکثم هم یکی از مریدان ایشان شد.
سه خصلت مومن از زبان امام جواد (ع)
حدیثی از امام جواد (ع) «الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَی ثَلَاثِ خِصَالٍ تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ»، وجود دارد که امام جواد (ع) در این حدیثی میفرمایند مؤمن به سه خصلت احتیاج دارد: اول، توفیق الهی؛ دوم، واعظ درونی و سوم، پذیرش نصیحت از دیگران.
انسان برای ادامه زندگی و عبودیت احتیاج به توفیقات خداوند دارد، هرکسی ریسمان توفیقات خداوند بر گردن او بیافتد به مسیر درست میرود. بنابراین توفیق الهی یکی از مواردی است که باید به آن دقت کرد.
دومین خصلت مومن از نظر امام جواد (ع) رجوع به درون خود انسان است. حضرت معتقدند هر انسانی دارای نفس اماره، لوامه و مطئنه است. به اعتقاد ایشان انسان باید از هوسهای روزانه دوری کند تا به نفس لوامه برسد. در اینجا باید در پایان هر روز خود را از درون قضاوت کند و چهره خود در روزمرگی ببیند تا آنگاه بفهمد که آیا انسان درستی بوده است یا خیر. اگر انسان به این مرحله برسد آن وقت میتوان گفت او به نفس مطمئنه دست پیدا کرده است.
ظرفیت انتقادپذیری از سوی دیگران به عنوان سومین توصیه امام جواد (ع) برای یک مومن است هر انسانی به اعتقاد امام باید هرشخصی نظر دیگران را اعم از خانواده و اجتماع در مورد خود بشنود و ظرفییت نقدپذیری را داشته باشد زیرا در جهت اصلا شخصیتش بسیار کمککننده است. از نگاه امام جواد (ع) هر کسی سه خصلت ذکر شده را داشته باشد زندگی او سرشار از رزق معنوی و مادی خواهد شد.
انتهای پیام/
source