لوییجی کولانی، طراح صنعتی برجسته سوئیسی-آلمانی، که به دلیل ادغام فرم‌های بیومورفیک در فناوری‌های پیشرفته شهرت داشت، در سال ۱۹۸۷ به دنبال توسعه یک فراری تستاروسای تغییریافته بود تا رکورد جدیدی برای سرعت زمینی خودروهای تولیدی ثبت کند. حاصل این تلاش، خودروی منحصر به فرد (Testa d’Oro) بود که در سال ۱۹۹۱ با ثبت سرعت ۲۱۸ مایل بر ساعت، به این هدف دست یافت.
لوییجی کولانی، طراح صنعتی مشهور سوئیسی-آلمانی، که به خاطر پیوند فرم‌های طبیعی (بیومورفیک) با فناوری‌های پیشرفته مانند هواپیماهای مافوق صوت و خودروهای پرفورمنس بالا شناخته می‌شد، در اواخر دهه ۸۰ میلادی به فکر توسعه یک فراری تستاروسای تغییریافته افتاد. هدف او، دستیابی به یک رکورد جدید سرعت زمینی برای خودروهای تولیدی بود؛ رکوردی که در سال ۱۹۸۷ در اختیار فراری F40 قرار داشت.
به گزارش عصرایران، کولانی با استفاده از شاسی یک فراری تستاروسا مدل ۱۹۸۴، بدنه خودرو را از نو طراحی کرد و با شرکت Lotec قرارداد بست تا موتور ۴۹۴۳ سی‌سی ۱۲ سیلندر ۱۸۰ درجه آن را با استفاده از دو توربوشارژر تقویت کند. این تغییرات، قدرت موتور را از ۳۹۰ اسب بخار به ۷۵۰ اسب بخار افزایش داد. کاورهای موتور نیز به رنگ طلایی درآورده شدند که منجر به تغییر نام خودرو از تستاروسا به “تستا دورو” (Testa d’Oro به معنی “سر طلایی”) شد. امضای کولانی نیز بر روی فرمان و سرپوش‌های مرکزی رینگ‌ها گنجانده شد.
طراحی آیرودینامیک نوآورانه تستا دورو کولانی، به ثبت یک رکورد جدید سرعت ۲۱۸ مایل بر ساعت (حدود ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت) برای یک خودروی جاده‌ای در سال ۱۹۹۱ در دشت‌های نمکی بونویل (Bonneville Salt Flats) منجر شد. گزارش‌ها حاکی از آن است که این خودرو در سال ۲۰۱۵ با قیمت ۱.۷ میلیون دلار برای فروش گذاشته شده بود و ارزش فعلی آن احتمالاً به طور قابل توجهی بالاتر است.
آقای کولانی در سال ۲۰۱۹ در سن ۹۱ سالگی درگذشت و میراث قابل توجهی از خود به جای گذاشت که شامل فراری ۵۱۲ کولانی نیز می‌شود.
source