Wp Header Logo 730.png

پژوهشگران موفق به شناسایی ترکیب شیمیایی جدیدی شده‌اند که توسط سلول‌های مغز تولید می‌شود و می‌تواند راهی نوین برای درمان چاقی و دیابت فراهم آورد.

سلول‌های غیرعصبی در مغز

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از دانشگاه سیراکیوز نیویورک، داروهای کاهش وزن و درمان دیابت که هم‌اکنون در بازار موجودند، مانند GLP-1 (از جمله Ozempic و Zepbound) با هدف‌گیری نورون‌های مغزی کنترل‌کننده اشتها عمل می‌کنند. اما این داروها اغلب موجب بروز تهوع، استفراغ و ناراحتی‌های گوارشی می‌شوند، به‌طوری‌که حدود ۷۰ درصد بیماران طی یک سال مصرف را قطع می‌کنند.

در رویکردی متفاوت، تیمی چندرشته‌ای به رهبری دکتر رابرت دویل، استاد شیمی داروی دانشگاه سیراکیوز به جای تمرکز صرف بر نورون‌ها، سلول‌های پشتیبان مغز از جمله آستروسیت‌ها و سلول‌های گلیال را مورد مطالعه قرار دادند؛ سلول‌هایی که نقش حیاتی در عملکرد کلی نورون‌ها ایفا می‌کنند اما تاکنون در زمینه کنترل اشتها به‌خوبی بررسی نشده بودند.

دکتر دویل توضیح می‌دهد: «نورون‌ها مانند لامپ‌های نور هستند، اما سلول‌های پشتیبان نقش سیم‌کشی، کلید و فیلامنت آن را دارند. همه این اجزا در روشن شدن نور نقش دارند.»

در تحقیقات انجام‌شده، پژوهشگران دریافتند برخی آستروسیت‌ها در بخش خلفی مغز (hindbrain) به‌صورت طبیعی مولکولی به نام اکتادکانوروپپتید (ODN) تولید می‌کنند که اثر قابل توجهی در کاهش اشتها دارد. در آزمایش‌های حیوانی، تزریق مستقیم این مولکول به مغز موش‌ها باعث کاهش وزن و بهبود تحمل گلوکز شد.

با توجه به اینکه تزریق مستقیم به مغز برای بیماران انسانی عملی نیست، پژوهشگران نسخه‌ای جدید از این مولکول را طراحی کردند به نام تری‌دکانوروپپتید (TDN) که قابلیت استفاده در درمان انسانی به‌صورت تزریق معمولی را دارد — مشابه روش مصرف داروهایی مانند Ozempic.

در آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌های چاق و پستانداران کوچک به نام شرو (musk shrew)، این ترکیب باعث کاهش وزن قابل توجه و بهبود حساسیت به انسولین شد — بدون بروز تهوع یا استفراغ.

برخلاف داروهای فعلی که مسیر بلند و پیچیده‌ای از واکنش‌های شیمیایی را از ابتدای زنجیره عصبی آغاز می‌کنند (مانند یک ماراتن طولانی)، مولکول TDN با هدف‌گیری مستقیم سلول‌های پشتیبان، مسیر را کوتاه کرده و از بسیاری از عوارض جانبی اجتناب می‌کند.

دکتر دویل می‌گوید: «داروهای موجود مسابقه را از ابتدای مسیر شروع می‌کنند، ولی ما با TDN از نیمه راه شروع می‌کنیم. این یعنی کاهش قابل توجه عوارض جانبی، به‌ویژه مشکلات گوارشی. اگر بتوانیم این مسیر پایین‌دستی را مستقیماً هدف بگیریم، شاید بتوانیم از دوز پایین‌تری از داروهای GLP-1 استفاده کنیم یا حتی به‌طور کامل از آن‌ها بی‌نیاز شویم.»

برای انتقال این یافته به دنیای واقعی، شرکت جدیدی به نام CoronationBio تأسیس شده است. این شرکت حقوق مالکیت فکری مرتبط با مشتقات ODN را از دانشگاه سیراکیوز و دانشگاه پنسیلوانیا برای توسعه درمان چاقی و بیماری‌های متابولیکی دریافت کرده است.

CoronationBio هم‌اکنون در حال همکاری با شرکت‌های دارویی دیگر برای توسعه این درمان بوده و آغاز آزمایش‌های انسانی را برای سال‌های ۲۰۲۶ یا ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی کرده است.

source