به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، احمد صدری، پژوهشگر و مدیر فرهنگی شناخته‌شده عرصه موسیقی که همراه با ایرج نعیمایی در نشست «نقد و بررسی نوحه‌خوانی» شرکت کرده بود در پاسخ به این که چرا نوحه‌خوانی با وجود ریشه داشتن در موسیقی ایرانی از جدیت موسیقی ردیف ـ دستگاهی تاثیر نپذیرفت و به سمت موسیقی پاپ حرکت کرد؟ به نکته‌ای مهم اشاره کرد. این که «موسیقی ردیف ـ دستگاهی از دوره‌ای به بعد کاملا سُلب می‌شود و نقش کارکردی خود را از دست می‌دهد، خوانندگانش نیز چنین می‌شوند. این اتفاقی است که از دهه چهل به بعد، آرام آرام رخ می‌دهد و ردیف جنبه تابو، جنبه امری مقدس را پیدا می‌کند.»
صدری ادامه داد: «جایگاه قدسی ردیف‌دان با وقوع انقلاب مستحکم‌تر می‌شود. چراکه از جایی به بعد به نظر می‌رسد با مضامین دینی هم در ارتباط است و به همین دلیل کمتر و کمتر به نوحه‌خوانی ـ که جنبه‌ی عام‌تری دارد ـ ورود می‌کند. یعنی دون شان خود می‌داند که این کار را انجام دهد. نه تنها این کار را که بسیاری کارهای دیگر را دون شان خود می‌داند. مثلا سرودن ترانه‌ای برای کودکان را.»
صدری همچنین «ترس از این که بگویند فلانی هم وارد دستگاه (حکومت) شد» را به‌عنوان دلیل دیگر برمی‌شمرد و می‌گوید همین حالا اگر خواننده‌ای مقتل بخواند به سرعت برچسبی به او می‌چسبانند.
متن کامل این نشست را اینجا بخوانید.
۲۴۲۲۴۲
source