جوان آنلاین: «روایت سوره سینما از چهره‌های خبرساز هفته» عنوان بسته‌ای خبری است که هر جمعه در قالب آن به بازخوانی مهم‌ترین اخبار مرتبط با هنرمندان حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون خواهیم پرداخت.
به گزارش سوره سینما، هر هفته چهره‌هایی از دل سینما، موسیقی و هنر سر برمی‌آورند که با حضورشان جریان خبری هفته را شکل می‌دهند. این هفته، روایت ما به سراغ پنج چهره‌ای می‌رود که هر کدام با اتفاقی خاص در صدر اخبار قرار گرفتند؛ از اکران مردمی یک سریال تا حضور در معتبرترین جشنواره‌ها، از بازگشت یک فیلم توقیفی تا ورود به دنیای اجرا. چهار روایت، چهار مسیر و چهار تصویر از چهره‌هایی که هر کدام بخشی از اخبار سینمایی را کامل کردند.
سینا مهراد؛ در تله قصه‌های تکراری
این هفته، ویدیو‌های اکران مردمی سریال «از یاد رفته» ساخته برزو نیک‌نژاد با حضور سینا مهراد و پردیس احمدیه، در فضای مجازی دست به دست شد. اکرانی که گرچه حالا برای بیشتر سریال‌ها به رسم رایج بدل شده، اما حضور این دو بازیگر، بیش از هر چیز دیگری توجه هواداران را جلب کرد.
مهراد در این سریال نقش «شهاب» را بازی می‌کند؛ نوه گمشده‌ای که پدربزرگ ثروتمندش در جست‌وجوی اوست تا پیش از مرگ، همه امور را به دستش بسپارد. داستانی که حول رازی قدیمی و پنهان‌کاری نزدیکان شکل گرفته است. هرچند این کاراکتر برای او تازه نیست؛ همان قصه آشنای جوانی فقیر که ناگهان به خانواده‌ای متمول می‌رسد، دشمن پیدا می‌کند و در دل ماجرا، عاشق می‌شود.
سینا مهراد که با سریال «پدر» شناخته شد و در «آقازاده» بازی به‌مراتب موثرتری ارائه داد، این بار در «از یاد رفته» با نقش و روایتی کمتر غافلگیرکننده روبه‌روست. نه اتفاق بزرگ داستانی و نه چرخش چشمگیر در بازی، که بتواند این اثر را در کارنامه‌اش برجسته کند. با این حال، او همچنان بازیگری است که اگر از دایره نقش‌های تکراری خارج شود، می‌تواند توانایی‌های تازه‌ای رو کند. حالا باید دید آیا قسمت‌های آینده این سریال فرصتی برای بروز آن وجه پنهان فراهم می‌کنند یا نه. وقتی بازیگر جوانی که با نقش‌های عاشقانه شناخته می‌شود، باز هم در همان مسیر قدم بزند، نتیجه چه خواهد شد؟
هومن سیدی؛ «وحشی» از تورنتو سر درآورد
انتشار خبر حضور سریال «وحشی» در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، موج تازه‌ای از تحسین‌ها برای هومن سیدی به راه انداخت. برای نخستین‌بار، یک سریال ایرانی در فهرست منتخب بخش پرایم‌تایم این جشنواره قرار گرفت؛ جایی که معمولاً سریال‌های انگلیسی و آمریکایی جولان می‌دهند.
«وحشی» که چند ماه پیش فصل اولش به پایان رسید و رکورد تماشای پلتفرم پخش خود را شکست، از یک ایده ساده به ذهن سیدی رسیده بود: فرار از زندان در ایران، آن‌هم بعد از انقلاب؛ موضوعی که پیش‌تر کمتر دراماتیزه شده بود. او در مسیر نوشتن و ساخت، این ایده را با چندین گره داستانی و موقعیت اخلاقی چالش‌برانگیز ترکیب کرد؛ همان چیزی که باعث شد سریال، فراتر از یک قصه هیجانی صرف باشد و ذهن مخاطب را تا مدت‌ها درگیر کند.
انتشار ویدیو‌هایی از نمایش این سریال در چند کشور دیگر، ثابت کرد که «وحشی» نه‌تنها در داخل، بلکه در خارج از کشور هم تماشاگر دارد. قدرت کارگردانی سیدی در هدایت بازیگران و خلق ریتمی که بین تعلیق و کشف در نوسان است، همان نقطه قوتی است که منتقدان روی آن دست گذاشتند.
حالا علاقه‌مندان چشم‌انتظارند که فصل دوم چه زمانی ساخته و پخش می‌شود. سیدی هم با سابقه‌ای که تا امروز جمع کرده و «کاشت‌های داستانی» دقیقش، نوید می‌دهد که شخصیت «داوود اشرف» در ادامه راه، تحولی بی‌رحم و تکان‌دهنده را تجربه کند و همین مخاطب را درگیر می‌کند و منتظر نگه می‌دارد مسیری که شاید «وحشی» را به یکی از ماندگارترین سریال‌های شبکه نمایش خانگی تبدیل کند.
امین حیایی؛ بازگشت یک عاشقانه توقیفی
پس از حدود سه سال توقیف، فیلم سینمایی «غریزه» ساخته سیاوش اسعدی بالاخره به آستانه اکران رسید و نام امین حیایی را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت. امین حیایی با نقش «رسول خانی»، یکی از متفاوت‌ترین بازی‌های جدی خود را ارائه داده؛ شخصیتی آرام و مغرور که در دهه ۴۰ خورشیدی زندگی می‌کند و ماجراهایش با یک اتفاق تلخ به مسیر تازه‌ای کشیده می‌شود.
این عاشقانه تاریخی که سال گذشته در جشنواره فجر برای منتقدان نمایش داده شد، با تحسین منتقدان به‌ویژه برای بازی حیایی و پانته‌آ پناهی‌ها همراه بود. بازی زیرپوستی حیایی، نگاه‌های معنادار و تعامل ظریفش با دو بازیگر نوجوان، از او شخصیتی ساخته که در عین لوطی‌مسلکی، پیچیدگی‌های خاص خان‌های دهه چهل را هم ندارد و همین ترکیب، جذابیت تازه‌ای ایجاد کرده است.
حالا با انتشار تیزر رسمی فیلم، «غریزه» به‌عنوان یکی از مدعیان معرفی به اسکار کنار «پیرپسر»، «زن و بچه» و «ناتور دشت» مطرح شده است. این حضور، در کنار بازی حیایی در کمدی «کوکتل مولوتوف» و فیلم «زیبا صدایم کن»، نشان می‌دهد او همچنان می‌تواند در نقش‌های متفاوت، شخصیت‌های به‌یادماندنی بیافریند.
امین حیایی که در جشنواره اخیر با دو نقش کاملاً متفاوت حاضر شد، بار دیگر ثابت کرد که اگر فیلمنامه و کارگردانی قوی پشت کار باشد، می‌تواند هر تیپ شخصیتی را متقاعدکننده بازی کند. حالا باید دید اکران عمومی «غریزه» هم همان تأثیری را بر مخاطب خواهد گذاشت که بر منتقدان گذاشت یا نه.
هادی حجازی‌فر؛ از ناتوردشت تا تجربه اجرا
هادی حجازی فر جایگزین مدیری در «گل یا پوچ» شد؛ همین خبر کافی بود تا هادی حجازی‌فر دوباره در مرکز توجه باشد. این تغییر، به‌خصوص با وجود رقابت پلتفرم‌ها و شروع فصل جدید «شاه‌گل» با اجرای مهران مدیری و کارگردانی نیک یوسفی، بحث‌های زیادی را در فضای مجازی داغ کرد. اجرای تلویزیونی، حوزه تازه‌ای برای حجازی‌فر است؛ بازیگری که تا امروز او را بیشتر به خاطر نقش‌های سینمایی و تلویزیونی‌اش می‌شناختیم.
همزمان، آغاز تبلیغات فیلم «ناتور دشت» ساخته محمدرضا خردمندان با بازی او، باعث شد این هفته نام حجازی‌فر بیش از پیش شنیده شود. او در این فیلم نقش «احمد پیران»، محیط‌بانی را بازی می‌کند که زندگی‌اش بر اساس داستانی واقعی شکل گرفته است. این نقش، در جشنواره فجر با تحسین زیادی مواجه شد و زوج بازیگری او با میرسعید مولویان، یکی از نقاط قوت فیلم بود.
حجازی‌فر به خاطر توانایی ذاتی در فرو رفتن در قالب شخصیت‌های متفاوت، چه در «ماجرای نیمروز» با رگه‌های طنز، «پوست شیر» با خشم فروخورده و شخصیتی همراه و وطن‌پرست در «لاتاری»، طیف وسیعی از کاراکتر‌ها را تجربه کرده و هر بار بخشی از ظرفیت‌های پنهان بازیگری‌اش را نشان داده است. او حتی در نقش‌های کاملاً متفاوت مثل «صبحانه با زرافه‌ها» توانسته مرز‌های بازی خود را جابه‌جا کند.
حالا باید دید این ورود به عرصه اجرا، تجربه‌ای موفق خواهد بود یا تصمیمی که بعد‌ها به آن برچسب اشتباه زده شود. با این حال، ترکیب اکران «ناتوردشت» و اجرای «گل یا پوچ»، حجازی‌فر را در موقعیتی قرار داده که بیش از هر زمان دیگری در معرض نگاه مخاطب و منتقد است.
لیلا اوتادی؛ بازگشت پررنگ به تلویزیون
بعد از حدود شش سال دوری از تلویزیون، لیلا اوتادی این هفته با حضوری همزمان در دو سریال شبانه، دوباره به قاب کوچک برگشت و همین، نامش را بیش از پیش در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پررنگ کرد. دو پروژه «مهمان‌کشی» به کارگردانی احمد کاوری و «عملیات مهندسی» ساخته سروش محمدزاده، او را در موقعیت ویژه‌ای قرار داده‌اند؛ بازگشتی که نه در یک ژانر، بلکه در دو فضای روایی کاملاً متفاوت شکل گرفته است.
در «مهمان‌کشی»، اوتادی نخستین تجربه بازی در یک نقش تاریخی را پشت سر می‌گذارد. او در نقش هند، همسر عبیدالله بن زیاد، زنی باهوش، سیاست‌مدار و جاه‌طلب را به تصویر می‌کشد که در پسِ لبخند و آرامش ظاهری، نقشه‌ها برای پیشبرد اهداف خود دارد. هرچند طراحی چهره و گریم این شخصیت با انتقاد‌هایی همراه بوده و برخی انتخاب اوتادی را برای یک نقش تاریخی مذهبی عجیب دانسته‌اند، اما او در لحن، نگاه و اجرای ظرایف شخصیت، حضوری قانع‌کننده ارائه کرده است.
همزمان، در «عملیات مهندسی» او در نقش یک پرستار بیمارستان ظاهر می‌شود. این سریال بر پایه رویدادی واقعی درباره مبارزه با گروهک منافقین ساخته شده و فضای پرتنش آن، بستر متفاوتی برای نمایش توانایی‌های بازیگری او فراهم کرده است.
اوتادی که پیش‌تر با فیلم‌هایی مانند «بید مجنون» مجید مجیدی و کمدی پرفروش «زن‌ها فرشته‌اند» شهرام شاه‌حسینی در ذهن مخاطبان ماندگار شده، حالا با دو نقش همزمان، در دو بازه تاریخی متفاوت، تلاش می‌کند تصویری تازه از خود ارائه دهد. بازگشت او به تلویزیون می‌تواند نقطه عطفی باشد که جایگاهش را نه‌فقط به‌عنوان بازیگر سینما، بلکه به‌عنوان چهره‌ای تثبیت‌شده در سریال‌های تلویزیونی هم تحکیم کند. حالا پرسش این است که آیا «مهمان‌کشی» و «عملیات مهندسی» می‌توانند همان‌قدر که نام اوتادی را دوباره بر زبان‌ها انداخته‌اند، در ذهن مخاطب هم ماندگار بمانند یا خیر.
source