جشن بزرگ «ایران عزیز» که این روزها در مجموعه دریاچه شهدای خلیج فارس تهران (چیتگر) در حال برگزاری است، یک برنامه فرهنگی و هنری است. این جشن، نماد پیوند میان هویت ایرانی و اسلامی، و تمرینی برای تجربه شادی جمعی در جامعه‌ای است.
تجربه شادی جمعی باید بیش از هر زمان دیگر در جامعه امروز تمرین و مرور شود تا مردم ایران بتوانند از دوره‌گذاری که پشت سر و پیش رو داشته و دارند با حفظ وحدت در کنار یکدیگر عبور کنند.
برگزاری جشن «ایران عزیز» همزمان با هفته وحدت و ایام ولادت حضرت محمد مصطفی (ص)، پیامبر مهربانی‌ها، نشان می‌دهد که شادی و وحدت می‌توانند در کنار هم قرار گیرند و فضایی سرشار از همدلی، نشاط و امید را رقم بزنند.
حضور پرشور مردم؛ تصویری از نیاز جامعه به شادی
از نخستین شب‌های برگزاری جشن «ایران عزیز»، جمعیت عظیمی از مردم تهران و حتی شهرهای اطراف به سمت دریاچه چیتگر روانه شدند. آمارها نشان می‌دهد که هر شب حدود ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر در این جشن حاضر می‌شوند.
برگزارکنندگان چیزی حدود ۶ هزار صندلی چیده‌اند که در همان دقایق ابتدایی و آغاز جشن پر می‌شود و هزاران نفر دیگر ایستاده یا روی زمین، همراه خانواده و دوستان خود، لحظاتی را سپری می‌کنند.
این استقبال گسترده به‌خوبی نشان می‌دهد که جامعه ما تشنه چنین فضاهایی است. در روزگاری که مشغله‌ها و دغدغه‌های زندگی شهری افراد را از یکدیگر دور کرده، این جشن توانسته دوباره جمع‌ها و خانواده‌ها را کنار هم بیاورد.
تصویر کودکانی که در کنار پدر و مادرشان با شور و هیجان دست می‌زنند، جوانانی که با دوستان خود هم‌صدا با خوانندگان می‌خوانند و سالمندانی که با آرامش در کنار خانواده‌ها نشسته‌اند، یک تصویر خوب از شادی مشترک و تجربه همبستگی اجتماعی را شکل می‌دهد.
موسیقی؛ زبان مشترک برای شادی مردم
یکی از پررنگ‌ترین بخش‌های جشن «ایران عزیز»، حضور خوانندگان کشور روی صحنه است. تاکنون سالار عقیلی و پس از او هنرمندانی چون آرون افشار، محمد معتمدی و مصطفی راغب اجراهایی برای مردم و روی صحنه داشته‌اند.
موسیقی، به‌ویژه در چنین فضاهایی، کارکردی فراتر از سرگرمی دارد. موسیقی زبان مشترکی است که همه اقشار جامعه را، فارغ از سن، جنسیت و طبقه اجتماعی، در یک احساس مشترک شریک می‌کند.
وقتی هزاران نفر در یک زمان با هم یک ترانه آشنا را همخوانی می‌کنند، مرزهای فردیت کنار می‌رود و یک «ما» ی جمعی شکل می‌گیرد. این همان چیزی است که جامعه این روزهای ایران اسلامی بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد؛ با هم بودن، در کنار هم شاد بودن و تجربه حس مشترک زندگی.
برنامه‌های متنوع؛ ترکیبی از آیین و نوآوری
گرچه موسیقی بخش مهمی از جشن است، اما تنها عنصر آن نیست. برگزارکنندگان تلاش کرده‌اند تا مجموعه‌ای از برنامه‌ها را برای تمام گروه‌های سنی و ذائقه‌ها فراهم کنند. اجرای موسیقی اقوام ایرانی، نقالی، اجرای سرود، برنامه‌های ویژه کودکان و حتی استندآپ کمدی و مسابقه‌های گروهی بخشی از این ترکیب متنوع است.
یکی از بخش‌های این جشن، اجرای گروه «هزار هزار دف» است؛ گروهی متشکل از نوازندگان دف در سنین مختلف، از مبتدی تا استادان برجسته که صدای سازشان در فضای باز دریاچه طنین‌انداز می‌شود و حال‌وهوای عرفانی و روحانی خاصی برای مخاطبان دارد.
در ابتدای ورودی دریاچه، غرفه‌های محلی با سوغاتی‌ها، صنایع‌دستی و لباس‌های سنتی فضایی از یک بازارچه رنگارنگ را تداعی می‌کند.
غرفه‌داران با زبان‌ها و لهجه‌های مختلف با مردم سخن می‌گویند و آن‌ها را با آیین‌ها و فرهنگ‌های بومی آشنا می‌سازند. در گوشه و کنار نیز گروه‌های موسیقی محلی با لباس‌های رنگی خود حضور دارند و فضایی از تنوع فرهنگی ایران را به نمایش می‌گذارند.
پویش «ای ایران»؛ هم‌صدایی برای وطن
یکی دیگر از بخش‌های جشن، پویش همخوانی سرود «ای ایران» است. هر شب ساعت ۲۱، حدود هزار و ۵۰۰ نفر از شهروندان در کنار یکدیگر این سرود ملی و ماندگار را همخوانی می‌کنند. این لحظه، نماد بارزی از وحدت ملی است؛ جایی که همه صداها یکی می‌شوند و یک‌صدا وطن را می‌ستایند.
شادی جمعی؛ نیاز فراموش‌شده‌ای که در حال بازنمایی است
اما فراتر از همه این برنامه‌ها، نکته کلیدی در این نوع برنامه‌ها و جشن‌ها تجربه شادی جمعی است.
این روزها با وجود مشکلاتی که وجود دارد و سخت شدن زندگی و گذران عمر، بسیاری از افراد فرصت‌های شادی فردی را هم از دست داده‌اند. در چنین شرایطی، برگزاری جشن‌هایی که افراد را کنار هم می‌آورد و شادی را به‌صورت دسته‌جمعی بازتولید می‌کند، نقشی حیاتی دارد.
شادی جمعی صرفاً یک لحظه خوشی نیست؛ تجربه‌ای است که همبستگی اجتماعی را تقویت می‌کند، امید را زنده نگه می‌دارد و سرمایه اجتماعی تولید می‌کند. وقتی مردم می‌بینند در کنار هزاران نفر دیگر شاد هستند، احساس می‌کنند بخشی از یک کل بزرگ‌ترند و همین حس تعلق، به آن‌ها آرامش و امید می‌دهد.
شادی در اعیادِ باستانی و مذهبی واجب است
در تاریخ و فرهنگ ایرانی اسلامی ما، چه در آیین‌های باستانی مانند نوروز، مهرگان و یلدا و چه در اعیاد مذهبی همچون عید غدیر، نیمه‌شعبان و ولادت پیامبر، شادی جمعی همواره یک اصل بوده است. این جشن‌ها فرصتی برای انتقال فرهنگ، تقویت روابط اجتماعی و ایجاد حس همبستگی بوده‌اند.
برگزاری جشن «ایران عزیز» در ایام هفته وحدت و ولادت حضرت محمد مصطفی (ص) یادآوری می‌کند که در مناسبت‌های مذهبی نیز باید شادی را گسترش دهیم. پیام اسلام چیزی جز رحمت، مهربانی و امید نیست؛ پس چه چیز بهتر از اینکه با شادی جمعی این پیام را به‌طور ملموس تجربه کنیم؟
تمرینی برای آینده
برگزاری این جشن فقط یک برنامه و شادی گذرا نبود و یک فرصت و تمرین برای مسئولان شهری بود. این رویداد، فرصتی برای تمرین شادی جمعی، همدلی و هم‌صدایی است. باید بیاموزیم که شادی را نه‌تنها برای خود، بلکه در کنار دیگران تجربه کنیم. شادی جمعی، همان چیزی است که می‌تواند زخم‌های اجتماعی را التیام بخشد و آینده‌ای امیدوارانه‌تر بسازد.
در این شب‌ها هزاران نفر در کنار هم، زیر پرچم ایران، در فضایی آمیخته با موسیقی، نور و رنگ، در حال جشن گرفتن زندگی و با هم بودن هستند. تصویری که شاید باید آن را «چهره واقعی ایران» نامید؛ ایرانی پر از اقوام، فرهنگ‌ها و صداهای متنوع که در کنار هم می‌درخشند.
جشن وحدت اقوام به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و با عنوان «ایران عزیز»، به مناسبت هفته وحدت و ایام ولادت پیامبر اکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) از ۱۲ شهریور آغاز و تا ۲۱ شهریور در دریاچه شهدای خلیج فارس(چیتگر) ادامه خواهد داشت.
انتهای پیام/
source