به گزارش ایکنا، آئین اهدای نشان و لوح سپاس «پارسی‌جان» با حضور میلاد عرفان‌پور، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری؛ ناصر فیض، مدیر دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری؛ علی داوودی، مدیر دفتر شعر حوزه هنری؛ علی بزرگی، خلبان؛ شهریار ازهاریان‌فر، بنیانگذار بازی «آمیرزا» امروز 14 آبان در سالن صفارزاده حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای این برنامه، میلاد عرفان‌پور، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری با بیان اینکه زبان فارسی زیرساخت هویت ایرانی است و حفظ آن وظیفه ملی همه مردم به شمار می‌رود، اظهار کرد: زبان فارسی نه فقط یک ابزار ارتباطی، بلکه شالوده هویت ایرانی و گنجینه فرهنگ و معرفت این سرزمین است. اگر روزی این زبان دچار گسست شود، هویت ایرانی نیز آسیب خواهد دید و تاریخ ایران سرشار از تلاش بزرگانی است که با پاسداشت زبان فارسی، بنیان هویت فرهنگی این مرز و بوم را نگاه داشته‌اند. حیات ایران در گرو حفظ زبان فارسی است و این زبان همچنان ظرفیت آن را دارد که ما را به قله‌های بلند فرهنگی و تمدنی برساند.
وی با اشاره به اینکه اهمیت زبان فارسی نزد مردم روشن است، اما مسئله اصلی چگونگی صیانت از آن به وسیله همه اقشار جامعه محسوب می‌شود، ادامه داد: هر فرد ایرانی، خواه دانش‌آموز باشد یا کارمند، معلم، مدیر یا هنرمند، باید خود را نگهبان این میراث بداند و تلاش کند درست سخن بگوید، درست بنویسد و به گنجینه واژگان و ساختار این زبان توجه کند. زبان فارسی تنها مسئولیت نهادهای رسمی نیست و باید حرکتی مردمی، خودجوش و مبتنی بر نوآوری در جامعه شکل گیرد تا فرسایش زبانی پیشگیری شود.
روند شکل‌گیری نشان «پارسی‌جان»
عرفان‌پور با توضیح روند شکل‌گیری نشان «پارسی‌جان» گفت: دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری با هدف تکریم کنشگران حوزه زبان، این حرکت را آغاز کرده تا هر ماه سه چهره یا اقدام مؤثر در پاسداشت زبان فارسی معرفی و تقدیر شوند. این افراد می‌توانند از میان طیف گوناگونی انتخاب شوند؛ از معلمان ادبیات تا فعالان رسانه، هنرمندان، خلبانان، رستوران‌داران یا هر فرد و گروهی که در حوزه فعالیت خود به زبان فارسی توجه نشان داده باشد.
در ادامه این آیین، ناصر فیض، مدیر دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری با اشاره به نقش چنین رویدادهایی در تقویت توجه عمومی به زبان فارسی، بیان کرد: ثبت این روز و گردهمایی اهالی فرهنگ و دغدغه‌مندان زبان فارسی اقدامی ارزشمند است. مهم‌ترین هدف این طرح آن است که نشان داده شود پاسداشت زبان تنها وظیفه نهادهای رسمی نیست و هر فردی که از سر دغدغه شخصی و باور قلبی برای فرهنگ زبان گام برمی‌دارد، شایسته تقدیر است.
وی با بیان اینکه در مسیر انتخاب برگزیدگان «پارسی‌جان» اصل بر شناسایی افرادی است که زبان فارسی جزو دغدغه‌های اصلی آنها باشد، توضیح داد: بسیاری نهادها و افراد ادعا می‌کنند که به زبان فارسی توجه دارند و مسئولیت‌هایی نیز در این زمینه بر عهده آنان است، اما ارزش اصلی آنجاست که فرد یا مجموعه‌ای بدون آنکه وظیفه رسمی داشته باشد، در حرفه‌ای که حتی ارتباط مستقیمی با زبان ندارد، با ابتکار و خلاقیت برای ترویج و پاسداشت زبان کاری ارائه کند. این افراد نه تنها در جایگاه فرهنگی خود ارزشمندند، بلکه الگوهایی هستند که نشان می‌دهند دغدغه‌مندی واقعی چگونه می‌تواند به عمل تبدیل شود.
فیض با اشاره به غنای تاریخی زبان فارسی، افزود: زبان فارسی یکی از چهار زبان کهن و زنده جهان به شمار می‌رود و ثبات ساختاری آن طی بیش از هزار سال بی‌نظیر است. نسل امروز همچنان می‌تواند با متن شاهنامه ارتباط مستقیم برقرار کند و این استمرار و عمق تاریخی، مسئولیت ایرانیان را سنگین‌تر می‌کند. در جهان زبان‌هایی وجود دارند که تنها چند گویشور دارند، زبان فارسی گنجینه‌ای عظیم از متون مکتوب و میراث فرهنگی را در خود دارد. در این راستا امیدوارم جایزه «پارسی جان»، توجه دیگر افراد و نهادهایی را که مسئولیت ذاتی در این حوزه دارند، نسبت به زبان فارسی جدی‌تر کند و موجی تازه در صیانت از این زبان شکل گیرد.
در ادامه برنامه، شهریار ازهاریان‌فر، بنیانگذار بازی آمیرزا، با بیان اینکه فعالیت این مجموعه از سال ۱۳۸۳ آغاز شده و محور آثار آن تاریخ و فرهنگ ایران بوده است، توضیح داد: سال‌ها پیش با ساخت بازی‌هایی درباره تاریخ ایران کارمان را آغاز کردیم؛ آثاری چون روایت زندگی نادرشاه افشار با عنوان «شمشیر نادر»، «لطف‌علی‌خان زند»، «بازی شبگرد» و «پیکان زمان». از سال ۱۳۹۲ نیز وارد حوزه بازی‌های کلمه‌محور شدیم که نتیجه آن تولید بازی «باقلوا» و سپس «آمیرزا» بود. در تمام این مسیر، هیچ‌گونه حمایت دولتی یا بودجه خاصی دریافت نکردیم. تنها وعده‌ای برای اعطای جایزه از سوی معاونت علمی داده شد که آن هم عملی نشد.
نبود حمایت جدی از زبان و ادبیات فارسی
وی با انتقاد از نبود حمایت جدی از زبان و ادبیات فارسی در حوزه صنعت بازی ادامه داد: با وجود ظرفیت عظیم بازی‌ها در معرفی فرهنگ و ادبیات ایران به جهان، متأسفانه هیچ حمایت ساختاری و سیاست‌گذاری جدی در این حوزه وجود ندارد. رسانه‌ها و صنایع خلاق می‌توانند نقش مهمی در معرفی زبان و هویت ایرانی داشته باشند، ما حتی نتوانسته‌ایم یک بازی شاخص و جهانی حول محور شاهنامه تولید کنیم. این در حالی است که کشورهایی چون ترکیه و کره با سرمایه‌گذاری کلان، آثار فرهنگی خود را در سطح جهانی عرضه می‌کنند.
ازهاریان‌فر با اشاره به فاصله چشم‌گیر ایران با کشورهای پیشرو در حوزه بازی‌سازی گفت: امروز صنعت بازی در جهان گردش مالی چندین تریلیون دلاری دارد، اما در ایران سرمایه‌گذاری در این حوزه تقریباً صفر است. کشورهایی که چند سال قبل شناختی از صنعت بازی نداشتند، اکنون با جذب سرمایه و برنامه‌ریزی درست به قطب‌های جهانی تبدیل شده‌اند؛ به گونه‌ای که سه تن از ده توسعه‌دهنده بزرگ بازی در آمریکا اهل ترکیه هستند. در مقابل، ما هنوز با مشکلات اولیه اقتصادی و نبود برنامه روشن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم.
وی تأکید کرد: بیش از ۳۲ میلیون بازیکن ایرانی وجود دارد و این ظرفیت می‌تواند نقش بزرگی در کاهش بیکاری، جلوگیری از مهاجرت و تبدیل شدن ایران به بازیگر مهم این صنعت داشته باشد. امید است چنین رویدادهایی صدای فعالان این حوزه را به گوش مسئولان برساند تا نگاه راهبردی‌تر و حمایتی‌تری به صنعت بازی و حفاظت از زبان فارسی در فضای دیجیتال شکل بگیرد.
در بخش انتهای مراسم، علی بزرگی، خلبان و دریافت‌کننده نشان پارسی‌جان، با اشاره به ایده استفاده از شعر فارسی در پیام‌های پروازی برای مسافران گفت: این ایده از آنجا شکل گرفت که تلاش داشتم پیام‌های پروازی دیده و شنیده شوند و بهترین ابزار برای جلب توجه مسافران، زبان و ادبیات فارسی است؛ زبانی که ما را به هم پیوند می‌دهد و در لحظه‌ای که تنها ارتباط ما با مسافر از طریق صداست، می‌تواند مؤثرترین نقش را ایفا کند. بیشتر هواپیماهای کشور فاقد سیستم‌های سرگرمی تصویری‌اند و آن چند لحظه‌ای که خلبان با مسافران سخن می‌گوید، فرصتی ارزشمند برای ایجاد آرامش و تجربه‌ای دلنشین‌تر از پرواز است. شعر فارسی در آغاز پیام‌ها می‌تواند زمینه‌ای برای انتقال بهتر اطلاعات و آرام‌کردن ذهن مسافرانی باشد که شاید اضطراب پرواز دارند.
وی با بیان اینکه این کار با استقبال گسترده مسافران روبه‌رو شده، ادامه داد: پیام‌هایی که دریافت کرده‌ام بسیار دلگرم‌کننده بوده‌اند و برای من چرخه‌ای از انگیزه و ادامه مسیر را ساخته‌اند؛ انگیزه، بازخورد مثبت، و دوباره انگیزه برای ادامه راه. یکی از زیباترین واکنش‌ها مربوط به یکی از هموطنان عزیز سیستان و بلوچستان بود که طبع شعری داشت و در همان لحظه در هواپیما شعری بداهه در ستایش این تلاش سرود. خواندن آن شعر برایم بسیار لذت‌بخش بود و احساس کردم توانسته‌ام جرقه‌ای کوچک برای بیدار کردن حس و ذوق ادبی در کسی باشم. این برای من دنیایی ارزش دارد.
بزرگی در پایان ضمن تشکر از برگزارکنندگان مراسم و حاضران گفت: خوشحالم که سهم کوچکی در توجه دوباره به زبان فارسی در زندگی روزمره دارم و امیدوارم این مسیر ادامه پیدا کند.
در انتهای مراسم از شهریار ازهاریان‌فر و علی بزرگی تجلیل به عمل آمد.
انتهای پیام
source