بنیان‌گذار آکادمی تئاتر کودک خیابانی تونس ضمن بیان اینکه تئاتر ابزاری موثر برای فشار آوردن به جوامع و نهادهای مدعی حقوق بشر است تا به جای صدور بیانیه‌های بی‌ثمر، اقدام عملی و انسانی انجام دهند، گفت: تئاتر خیابانی که درد و رنج کودکان غزه را تصویر کند طوفان الاقصی دیگر است که به نابودی رژیم کودک‌کش منتهی خواهد شد.
نزار عبدالرزاق الکشو، هنرمند و بنیان‌گذار آکادمی تئاتر خیابانی کودک و نوجوان کشور تونس که سال‌هاست تئاتر را ابزاری برای اصلاح کودکان بزه‌هکار تلقی می‌کند و با همین نگرش تاثیر شگرفی در سبک زندگی کودکان تونسی داشته از جمله داور ان بخش آیینی و سنتی جشنواره تئاتر خیابانی مریوان، بود.
در هجدهمین دوره جشنواره تئاتر مریوان فرصتی دست داد تا خبرنگار اعزامی خبرگزاری میزان به سراغ این هنرمند رفته تا از نقطه نظرات و تاثیرات هنر تئاتر مردمی در جامعه از او سوال کند.
نزار عبدالرزاق الکشو در واکاوایی پیامدهای تئاتر به‌ویژه آنچه در مریوان به عنوان خرده درام‌هایی اجتماعی برخواسته از فرهنگ و زیست‌بوم یک اقلیم با آن مواجه است، گفت: این نوع تئاترها موجب می‌شود انسان امروز که در جهان پر از تنهایی و فناوری‌های سرد زندگی می‌کند، دوباره در جمع انسانی، خود را باز یابد.
وی افزود: رشد تکنولوژی و هوش مصنوعی جهانی ساخته است که هر روز انسان را منزوی‌تر و تنهاتر می‌کند و فرهنگ‌ها را به سمت ارتباطات غیرانسانی پیش می‌برد، اما تئاتر خیابانی با حضور انسان زنده در برابر انسان زنده معنا پیدا می‌کند و به همین دلیل، هیچ رسانه یا هنر مصنوعی نمی‌تواند جای آن را بگیرد.
داور هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان ادامه داد: تئاتر خیابانی در حقیقت نوعی تئاتر درمانی است. پسیکودرام و سایکودرام به شکل پیش‌فرض در فرآیند کار هنرپیشه در روی صحنه که اینجا صفحه زندگی مردم است، مستتر است.
وی در تکمیل اظهاراتش تاکید کرد: در این سبک از درام انسان‌ها به تجربه‌ای جمعی، گفت‌وگو و پالایش درونی دست پیدا می‌کنند و کاتارسیس بومی و ارگانیک خلق می‌شود و چه چیزی بالاتر از پالایش روح وجود دارد. شاید این را بتوان نوعی عبادت تلقی کرد.
این کارگردان نام‌آشنای تونسی با اشاره به پیشینه هنر درام گفت: از دوران یونان باستان تا امروز، تئاتر بیرونی زمینه گفت‌وگو و اندیشه بوده است و هنرمندانی چون پیتر بروک یا گروه‌هایی مانند «نان و عروسک» نیز برای همین ارتباط زنده، اجراهای خود را از سالن به خیابان آوردند و این همان مسیری است که جشنواره مریوان نیز طی کرده و به یکی از تاثیرگذارترین رویدادهای هنری ایران بدل شده است.
وی در بخش دیگری از اظهارات خود عنوان کرد: به عنوان یک هنرمند خارجی بدون اغراق می‌توان گفت جشنواره مریوان به بلوغ رسیده و توانسته به لحاظ تعریف هنر ایرانی و مدرن، تاثیر قابل‌توجهی در کشور بگذارد با این حال، لازم است مسیر تعامل جهانی خود را گسترش دهد تا به سکوی گفت‌وگو میان هنرمندان بین‌المللی تبدیل شود.
وی در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه کودکان ایرانی در اینجا و در منطقه‌ای مرزی فرسنگ‌ها دورتر از پایتخت در امنیتی مثالزدنی به تماشای تئاترهای خیابانی می‌نشینند اما کودکان غزه اکنون از ابتدایی‌ترین امکانات برای حیات نیز محروم هستند در حالی که جوامع مدعی حقوق انسان تنها به صدور بینیه‌ها بسنده می‌کنند، نقش هنرمندان چیست و چگونه می‌توانند تاثیرگذار باشند، گفت: هنرمندان به عنوان نمایندگان وجدان بشری و زبان بی‌زبانی که می‌تواند پیام‌های عمیق انسانی را منتقل کند، نقش بسیار مهمی در آگاه‌سازی و حساس‌سازی جامعه جهانی دارند. آن‌ها می‌توانند با خلق آثاری که درد و رنج کودکان و مردم مظلوم غزه را به تصویر می‌کشد، توجه جهانیان را به این بحران‌ها جلب کنند و به نحوی صدای آنان باشند که در سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌ها نادیده گرفته می‌شوند. هنر، به ویژه تئاتر، قدرت ایجاد همدلی و تغییر نگرش را دارد و می‌تواند ابزاری موثر برای فشار آوردن به جوامع و نهادهای مدعی حقوق بشر باشد تا به جای صدور بیانیه‌های بی‌ثمر، اقدام عملی و انسانی انجام دهند.
وی درپایان اظهاراتش تاکید کرد: همین که ما امروز و در آثار جشنواره مریوان موضوع غزه را می‌بینیم یعنی هنرمند بی‌تفاوت نیست و این خود می‌تواند حرکتی بزرگ برای جریان‌سازی باشد من نامش را می‌گذارم، طوفان الاقصی فرهنگی! ان شاالله به نابودی دشمن غاصب خواهد انجامید.
انتهای پیام/
source