اوهیناتا:
دبیرکل کنواسیون پاسداری از میراث ناملموس بشری یونسکو در پیامی نوشت: فرهنگ کوچنشینی و دامداری، چه در قالب مهارتها، موسیقی، یا صنایعدستی، بخش غنی و پویایی از میراث فرهنگی آسیای غربی و مرکزی است؛ منطقهای که از دیرباز چهارراه تمدنها بوده است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، فومیکو اوهیناتا در پیامی به نشست «توسعه مهارتهای کارآفرینی زنان عشایر حامل میراث فرهنگی ناملموس در راستای تحقق معیشت پایدار در آسیای غربی و مرکزی» در تهران نوشت: به نمایندگی از سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، مایهٔ خرسندی و افتخار است که در این نشست تخصصی با عنوان توسعه مهارتهای کارآفرینی زنان حامل میراث فرهنگی ناملموس در جوامع عشایری اسکانیافته، در راستای معیشت پایدار و توانمندسازی اقتصادی حضور دارم و به همهٔ شما خوشآمد میگویم.
وی در پیامش خطاب به علی دارابی رئیس شورای حکام مرکز میراث ناملموس تهران آورده است: حتی در جهانی که با شتاب به سوی شهرنشینی پیش میرود، سنتهای کوچنشینی همچنان تخیل و ستایش ما را برمیانگیزند. این میراث دیرینه، سرچشمهای از همبستگی و مایهٔ غرور ملی برای کشورهای گوناگون این پهنهٔ وسیع است.
اوهیناتا ادامه داد: افزون بر این، میدانیم که دانشها و سنتهای زیست عشایری و شبانی، نقشی اساسی در پاسخ به چالشهای توسعهٔ پایدار از جمله معیشت و امنیت غذایی ایفا میکنند تا آنجا که سازمان ملل متحد سال ۲۰۲۶ میلادی را بهعنوان سال بینالمللی مراتع و جوامع شبان معرفی کرده است. با این حال، همانگونه که در مورد همهٔ اشکال میراث زنده صادق است، حاملان و کنشگران این میراث نیز با چالشهایی روبهرو هستند، بهویژه در زمینهٔ سازگاری روشهای انتقال دانش و مهارتهایشان با شیوههای نوین زندگی. از اینرو، بسیار مایهٔ خرسندی است که میبینیم مرکز میراث ناملموس تهران با برگزاری این نشست و کارگاه تخصصی، گامی ارزشمند در مسیر پاسداری از این میراث گرانسنگ برداشته است.
وی اضافه کرد: این اقدام، کاملاً در راستای فعالیتهای دبیرخانهٔ کنوانسیون ۲۰۰۳ پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس یونسکو است. چنانکه به یاد دارید، در سال ۲۰۲۳، ما «یادداشت راهنمای ابعاد اقتصادی پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس» را به کمیتهٔ بینالدولی کنوانسیون ارائه کردیم. هدف از این سند، پرداختن به چالشهایی است که جوامع در ایجاد تعادل میان پرهیز از تجاریسازی افراطی و سوءاستفاده فرهنگی از یکسو و دستیابی به منافع عادلانه و پایدار از فعالیتهای مرتبط با میراثشان از سوی دیگر با آن روبهرو هستند. ازاینرو، این یادداشت بر ضرورت رویکردی انعطافپذیر، میراثمحور و مبتنی بر حقوق جوامع در برنامهریزی و مدیریت ابعاد اقتصادی پاسداری تأکید دارد.
دبیرکل کنواسیون پاسداری از میراث ناملموس بشری یونسکو (یونسکو پاریس) افزود: این موضوع از دیرباز یکی از محورهای اصلی کنوانسیون بوده است، چرا که در قلب مأموریت آن، جوامع محلی قرار دارند و در میان آنان، زنان نقشی بنیادین ایفا میکنند؛ زنانی که در بسیاری از جوامع، همزمان با تأمین معیشت خانوادههای خود، دانشها، فنون و آیینهای فرهنگی را نیز به نسلهای آینده منتقل میسازند. بیتردید، برگزاری کارگاههایی از این دست فرصتی است برای یافتن شیوههای نوین همکاری با جوامع، بهویژه با زنان حامل میراث فرهنگی، بهمنظور ارتقای جایگاه اجتماعی و اقتصادی آنان؛ امری که خود سبب توسعهٔ اجتماعی فراگیر و پایدار میشود.
وی اضافه کرد: چنین تلاشی، تجلی راستین روح کنوانسیون ۲۰۰۳ است؛ روحی که بر توانمندسازی جوامع، انتقال میاننسلی دانشها و بهرهگیری از میراث زنده برای ساخت آیندهای فراگیر و پایدار استوار است.
source