در خلال برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی «نهال»، گفت‌وگوهای میدانی با تماشاگران، تصویری جالب توجه از نگاه مخاطب ایرانی به سینمای جهان ترسیم کرد. نگاهی که گاه تحلیلی، گاه انتقادی، و گاه سرشار از حسرت مقایسه بود.
در بخش بین‌الملل جشنواره فیلم‌هایی از کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی به نمایش درآمد که همچون آینه‌ای تفاوت‌های بنیادین دو مکتب سینمایی را نمایان می‌کرد. از سینمای مفهومی و فرم‌گرای اروپا گرفته تا سینمای احساس‌بنیاد و روایت‌محور آسیا.
نگاهی به بازیگری؛ فاصله‌ای که به چشم می‌آید
رضا عیوضی، دانشجوی سال آخر کارگردانی با شور خاصی از بازی بازیگران اروپایی سخن می‌گوید: تفاوت در آموزش حرفه‌ای و سیستم استودیویی باعث شده بازیگران اروپایی در بیان احساسات و کنترل بدن تسلط فوق‌العاده‌ای داشته باشند. در مقابل بازیگران آسیایی بیشتر بر احساسات طبیعی تکیه می‌کنند.
معماری تصویر؛ مدرنیته در تقابل با اصالت
زهرا محشور دانشجوی طراحی صنعتی، تحلیل دقیقی از طراحی صحنه ارائه می‌دهد: فیلم‌های اروپایی از مینیمالیسم و طراحی مدرن بهره می‌برند در حالی که فیلم‌های آسیایی به ویژه آثار خاورمیانه‌ای از المان‌های بومی و سنتی استفاده می‌کنند. هر دو رویکرد زیبایی‌شناسی خاص خود را دارد.
اعتراضی از جنس میهن‌پرستی
مهسا اسماعیلی اما با انتقاد می‌گوید: ما گاهی در دام مقایسه‌های ناعادلانه می‌افتیم. سینمای ایران در حوزه داستان‌پردازی و خلق پیرنگ‌های پیچیده، ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد. فیلم‌های ایرانی ما از غنای ادبی و فرهنگی عمیقی برخوردارند که در بسیاری از آثار خارجی دیده نشد.
معمای کارگردانی؛ رازی که در آموزش نهفته است
مونا بزرگی دانشجوی پزشکی که دوره‌های متعدد کارگردانی گذرانده به نکته ظریفی اشاره می‌کند: در سیستم آموزشی غرب تفکیک نقش‌ها به طور جدی دنبال می‌شود. نویسنده، کارگردان، تدوینگر، هر کدام حیطه مستقلی دارند. این در حالی است که در ایران اغلب همه مسئولیت‌ها بر عهده کارگردان است. این تفاوت ساختاری تأثیر مستقیمی بر کیفیت نهایی اثر می‌گذارد.
گفت‌وگو با تماشاگران نشان می‌دهد که مخاطب جوان ایرانی امروز مخاطبی آگاه و تحلیل‌گر است. او نه تنها به تماشای فیلم می‌نشیند بلکه به مقایسه تحلیل و ارزیابی می‌پردازد. این نشان از بلوغ سینمایی جامعه دارد.
جشنواره نهال فراتر از یک رویداد سینمایی به محفلی برای گفت‌وگوی فرهنگی تبدیل شده است. تماشاگران با نگاه مقایسه‌ای خود پل ارتباطی میان سینمای ایران و جهان می‌سازند.
این جشنواره تا چهارشنبه فرصتی است برای کشف این حقیقت که سینمای دانشجویی زبانی جهانی با لهجه‌هایی محلی است.
انتهای پیام/
source