یادداشت اختصاصی؛
سکوت سید علیرضا جذبی در برابر سوءاستفاده جریان ریاستارت از نام اقطاب گنابادیه پرسشهایی جدی درباره انگیزههای سیاسی و محاسبات پشت این انفعال عامدانه ایجاد کرده است.
پاسخ:
ریاستارت سالهاست با هوشمندی تبلیغاتی، خود را به تصوف گنابادی نزدیک نشان میدهد و با ارادتورزی از نام اقطاب برای مشروعیتبخشی به گفتمان رادیکالش استفاده میکند. اما در نقطه مقابل، جذبی نه تکذیب کرده، نه اعلام برائت و نه حتی یک هشدار ساده داده است. این سکوت، عملاً باعث شده بخشی از بدنه دراویش تصور کنند ریاستارت تعارضی با طریقت ندارد؛ و همین برداشتِ رهاشده، تبدیل به یکی از کانالهای اصلی یارگیری جریان ریاستارت از داخل جامعه دراویش شده است.
در سیاست، چنین رفتاری «سکوتِ سودمند» نام دارد؛ سکوتی که مسئولیت ندارد اما امکان بهرهبرداری دارد. جذبی با این سکوت دو سر برد را برای خود نگه داشته است:
اگر ریاستارت شکست بخورد، او راحت میگوید «به ما ربطی نداشت»؛
اگر این جریان در اپوزیسیون نقش بگیرد یا موفقیتی بهدست آورد، بخشی از این موفقیت میتواند در سبد طریقت گنابادیه ثبت شود.
به همین دلیل، این سکوت بیشتر شبیه یک محاسبه سیاسی است تا انفعال. محاسبهای که نتیجهاش، باز گذاشتن بیهزینه میدان برای ریاستارت و فراهم شدن امکان نفوذ این جریان در بخشی از بدنه دراویش بوده است.
source