نقد سریال «محکوم» با بازی پژمان جمشیدی و ساره بیات/ ترکیبی ناقص از «پوست شیر» و «زخم کاری»

فرارو- فصل اول سریال محکوم به پایان رسید و انتشار سری دوم آن در شبکه نمایش خانگی آغاز شده است. 

به گزارش فرارو، این سریال روایتی است از ازدواج دو خانواده که با یک قتل همه چیز نابود می‌شود، اثری که تلاش می‌کند یک فضای جنایی و معمایی خلق کند اما ضعف در روایت و شخصیت‌پردازی سبب می شود که «محکوم» سریال کاملی نباشد. 

ماجرا در مورد زنی به نام نسرین آرمند است که بعد از مرگ همسرش قصد ازدواج مجدد با مردی به نام خسرو را دارد اما یک اتفاق هولناک همه چیز را به هم می‌ریزد. آن اتفاق ترسناک چیزی نیست جز کشته شدن دختر خسرو به دست مهیار پسر نسرین. 

روایتی کند و گره‌های باز نشده

این سریال به عنوان اولین کار سیامک مردانه اثری قابل قبول است، این کارگردان که سال‌ها به عنوان دستیار در کارهای محمد حسین مهدویان حضور داشت حال با «محکوم» وارد دنیای کارگردانی شده است اما سریال چند مشکل اساسی دارد، مهم‌ترین آن نوع روایت و پرداخت داستان است. سریال در نگاه اول یک درام حقوقی است اما هر چه جلوتر می‌رود تبدیل به یک ملودرام خانوادگی می‌شود که گذری به سایر ژانرها هم زده است. 

«محکوم» به عنوان یک سریال که به دنبال جذب مخاطب است در تصویرسازی و داشتن ساختار هنری توانسته از برخی بازیگران بازی خوبی بگیرد. با این حال به جز بازی ساره بیات در برخی از سکانس‌ها و کوروش تهامی در مواجه با مرگ دخترش، بازی سایر بازیگران جلوه‌ای ندارد. گریم پژمان جمشیدی به درستی اجرا نشده است و در هر قسمت متفاوت می‌شود و نوع ادای کلمات توسط او نیز واضح نیست. 

سریال پله پله جلو می‌رود و داستان‌های مختلفی را روایت می‌کند، مخاطب در نگاه اول احساس کند داستان زیادی کش می آید اما به نظر می‌رسد کارگردان قصد دارد تا ظرفیت‌های معمایی داستان را بالا ببرد. با این حال هر چه قصه جلوتر می‌رود، شبیه به سریال «پوست شیر» می‌شود. در واقع شما اثری را تماشا می‌کنید که تلفیقی از «پوست شیر» و «زخم کاری» است.

یکی دیگر از اشکالات «محکوم» این است که مخاطب انگار از وسط ماجرا وارد داستان می شود، مانند زمانی که خسرو از قصه میان بازپرس و نسرین آگاه شده اما مخاطب نمی‌فهمد که او چگونه پی به ماجرا برده است یا اصلا چرا مهیار به یکباره قتل را گردن گرفت.

در حقیقت سریالی که یک داستان دراماتیک را روایت می‌کند این فضا را در اختیار دارد که با قلاب‌های جذاب مخاطب را با خود همراه کند اما آنقدر گره کور ایجاد می‌شود که اغلب داستان‌ها ابتر باقی می‌ماند به همین دلیل ممکن است سریال برای برخی دیگر کشش و جذابیت نداشته باشد.