استاد زبان و ادبیات فارسی با تأکید بر غنای بینظیر ادبیات فارسی گفت: ادبیات ایران نهتنها در گذشته، امروز نیز توان رقابت با ادبیات جهان را دارد؛ با این حال، آموزش ادبیات در مدارس بهجای انتقال فرهنگ ایرانی، به تستزنی و بیعلاقگی دانشآموزان انجامیده است.
وی افزود: وقتی شاهنامه فردوسی، اشعار رودکی سمرقندی یا فرخی سیستانی خوانده میشود، پیوستگی زبانی و فرهنگی کاملاً مشهود است. ما متنی حماسی مانند شاهنامه داریم که از برجستهترین آثار حماسی جهان است و هیچ ملت دیگری چنین پشتوانه مکتوب و تاریخی گستردهای ندارد.
این استاد زبان و ادبیات فارسی در بخش دیگری از سخنان خود با انتقاد از وضعیت آموزش ادبیات فارسی در مدارس گفت: آموزش ادبیات قطعا نیاز به بازنگری دارد.
اسکندری یکی از مشکلات جدی را انتخاب نامناسب متون درسی دانست و گفت: بسیاری از شعرها و متنهایی که وارد کتابهای درسی شدهاند، فاقد پیام اخلاقی، اجتماعی یا فرهنگیاند و صرفاً به سبب روابط و ارتباطات شخصی شاعران یا نویسندگان با مؤلفان کتابها انتخاب شدهاند؛ در حالی که در گذشته، متون درسی حامل ارزشها، آداب معاشرت و فرهنگ ایرانی بودند.
وی ادامه داد: امروز مافیای کنکور، ادبیات را به مجموعهای از تستها، نکات دستوری و آرایههای ادبی تقلیل داده است. دانشآموز فقط برای زدن تست، سعدی و حافظ و مولانا و فردوسی را میخواند، بدون آنکه درکی از معنا و پیام این آثار داشته باشد.
این مدرس دانشگاه با اشاره به پیامدهای این شیوه آموزشی تصریح کرد: نتیجه این روند را در دانشگاهها میبینیم؛ دانشجویی که قادر به صحبت ساده درباره فردوسی، حافظ یا سعدی نیست، اما در تستهای دستور زبان و آرایههای ادبی مهارت دارد. این یعنی ادبیات، که مهمترین کارکردش انتقال فرهنگ ایرانی به نسل بعدی است، به حلقهای مفقوده در نظام آموزشی تبدیل شده است.
source