شهادت؛ پایان راه تربیت از مسیر قرآن و عترت

در روزهایی که عطر نام مبارک مادر در کوچه‌پس‌کوچه‌های سرزمینمان می‌پیچد، دل‌ها بی‌اختیار راهی خانه‌هایی می‌شود که سال‌هاست نورشان از شمع وجود مادرانی صبور روشن است؛ مادران شهدا. اینجا خانه‌هایی است که دیوارهایشان به نجواهای نیمه‌شب، اشک‌های پنهان، دست‌های لرزان بر قاب عکس و صبوری شکوهمند مادران شهادت داده‌اند؛ بانوانی که به جای یک عمر آرامش، یک عمر فراق با افتخار را انتخاب کردند و فرزندانشان از دامن آنان تا آستانه ملکوت پر کشیدند. 

دیدار با خانواده شهدا، صرفا یک حضور ساده نیست؛ کلاس درسی است از تجلی قرآن در زندگی؛ گویی هر کلام مادران شهید، ترجمان آیه‌ای از کتاب خداست و هر خاطره‌ای که بازگو می‌کنند، نشانی از کتاب‌الله و عترت و ادامه همان نوری که پیامبر(ص) برای هدایت بشر باقی گذاشت. این خانه‌ها مملو است از روایت‌هایی که از زمین آغاز می‌شوند و به آسمان می‌رسند، روایت مادرانی که فرزندانشان پس از شهادت نیز در خواب به دیدارشان آمده‌اند، روایت مردانی که در لحظه جان دادن چهره امیرالمؤمنین(ع) را دیده‌اند، روایت قرآن‌هایی که در دست این مادران هر روز گشوده می‌شود و زندگی‌شان را از مهجوریت نجات داده است و روایت ایمان‌هایی که هر روز زلال‌تر شده است. 

روز بزرگداشت مادر شهدا، بهانه‌ای است برای ادای احترام به زنانی که مادر بودن را نه در آغوش‌های گرم، بلکه در دل‌های سوخته معنا کردند.  در برابر عظمت این مادران تنها می‌توان ایستاد، گوش سپرد و آموخت.  آموخت که چگونه قرآن را زندگی کنیم، چگونه از عترت جدا نشویم، چگونه در سخت‌ترین لحظات ایمان را از دست ندهیم و چگونه در مسیر انقلاب و ولایت، ثابت‌قدم بمانیم.

در بسیاری از خانه‌های شهدا کنار قاب‌های نورانی فرزندان، عشقی دیده می‌شود که گذر زمان نه تنها آن را کمرنگ نکرده، بلکه عمیق‌تر و استوارتر کرده است، عشق پدر و مادری که غم بزرگ را با هم تقسیم کرده‌اند و سال‌هاست تکیه‌گاه روح یکدیگرند. آنان در سخت‌ترین روزها از لحظه وداع تا سال‌های دلتنگی، دست در دست هم مانده‌اند، نه با سخن، بلکه با نگاه‌هایی که می‌گویند ما در کنار هم ایستادیم و پای این ایمان، هر دو یکدل بودیم. این پیوند تنها یک رابطه خانوادگی نیست، تجلی صبر عاشقانه‌ای است که خداوند در قلب والدین شهدا نهاده است و همین محبت پاک، ستون پایداری این خانه‌های نورانی شده است. 

گذشت سال‌ها نه موهایشان را سفیدتر کرده و نه قدم‌هایشان را آهسته‌تر، بلکه قلبشان را به هم نزدیک‌تر کرده است. پدر و مادری که فرزندشان را در راه خدا تقدیم کرده‌اند، عشقشان رنگ دیگری دارد، عشقی از جنس ایمان، وفاداری و رفاقتی که در روزهای تلخ و شیرین کنار هم جا گرفته است. هنوز وقتی مادر از لحظه‌های طلبگی، جهاد یا رؤیاهای فرزند شهیدش سخن می‌گوید، نگاه پدر آرام و پرغرور به چهره او ثابت می‌ماند و وقتی پدر از خاطرات گذشته یاد می‌کند، چهره مادر روشن می‌شود. این عشقِ مشترک شبیه دو شمع است که کنار هم می‌سوزند، اما خانه را روشن‌تر می‌کنند، عشقی که با داغ فرزند خاموش نشد، بلکه مقدس‌تر و ماندگارتر شد.

از جمله این خانه‌های نورانی می‌توان به خانه پدر و مادر شهیدان «حسین و رضا کاوسی‌فر» اشاره کرد. خانواده کاوسی‌فر ۲۰ فرزند دارند و در سال‌های جنگ از ۸ پسر خود، ۶ فرزند را راهی جبهه کردند. از ۶ بسیجی داوطلب خانواده، حسین ۱۶ ساله و رضا ۱۵ ساله شهید و چهار پسر دیگرشان جانباز می‌شوند.

به بهانه روز بزرگداشت مادران شهدا، جلیل بیت‌مشعلی، مدیرعامل خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) و رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور به همراه چند نفر از مسئولان و کارکنان این نهاد قرآنی به دیدار خانواده شهیدان کاوسی‌فر رفتند.

بهادر کاوسی‌فر، پدر شهیدان کاوسی‌‌فر که روزهای ۸۸ سالگی را پشت سر می‌گذارد، همراه و همدل با همسر خود، مادری که داغ دو شهید بر دل دارد میزبان ما شدند؛ اگرچه جسم رنجور و بیماری داشتند اما با قلبی صمیمی و مهربان به استقبالمان آمدند. 

این پدر شهید، انقلاب اسلامی ایران را نعمتی عظیم و پربرکت می‌داند؛ نعمتی که خداوند نصیب ما نموده و باید شکرگزار آن باشیم. 

او معتقد است در تمام امور باید تسلیم اراده الهی باشیم؛ چنان‌که خداوند می‌فرماید: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ؛ ما از خداییم و به سوی او بازمی‌گردیم». انسانی که به لقاء و سرای آخرت امید ندارد، هدف حقیقی زندگی را نمی‌شناسد و آن را تنها در خوردن، آسایش ظاهری و امور دنیوی خلاصه می‌کند. چنین نگرشی سبب می‌شود از آداب الهی و مسیر بندگی فاصله بگیرد. اعمال نادرست انسان او را به راهی می‌کشاند که پایانش هلاکت است، تا جایی که به‌جای اهل ایمان، در شمار اهل جهنم قرار می‌گیرد. خداوند با هیچ‌کس خویشاوندی ندارد و تنها ملاک، عمل و تقواست. 

پدر شهیدان کاوسی‌فر به سخنان پروردگار در قرآن کریم اشاره می‌کند که می‌فرماید: «وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا؛ و چیزی را شریک او قرار ندهید» و می‌گوید: هر عملی باید فقط برای رضای خدا انجام گیرد، نه برای جلب توجه مردم، رؤسا یا هر انگیزه غیر الهی. اگر انسان اعمالش را خالصانه برای خداوند انجام دهد، مورد رضایت او قرار می‌گیرد. نعمت بزرگ انقلاب اسلامی به دست ما رسیده، انقلابی که به برکت مجاهدت‌ها، رهبری امام خمینی(ره) و خون شهدا پایدار مانده است. دشمنان انقلاب از آغاز با انواع ابزارها درصدد خاموش کردن نور آن بوده‌اند که نمونه آخر آن نیز همین جنگ 12 روزه رژیم غاصب صهیونیستی و آمریکای جهانخوار بود، اما به فضل الهی و به‌رغم تلاش آمریکا و اسرائیل، ناکام مانده‌اند و ان‌شاءالله باز هم ناکام خواهند ماند. 

او این انقلاب را به برکت خون شهدا و تلاش مؤمنانی که در جامعه در مسیر قرآن حرکت می‌کنند پابرجا می‌داند و امید دارد که این پرچم به دست امام زمان(عج) برسد و می‌گوید: غفلت از این مسیر ممکن است انسان را از ولایت دور کند و حتی جرقه‌ای از آتش جهنم در زندگی‌اش پدیدآورد؛ چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید: «فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ؛ وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَه؛ هر کس ذره‌ای کار نیک انجام دهد آن را خواهد دید و هر کس ذره‌ای کار بد انجام دهد آن را خواهد دید». باید همواره شهدا را یاد کنیم و خود را در برابر آنان مسئول بدانیم. با وجود لطف و عنایت پروردگار، هرچند خود را شایسته این نعمت‌ها نمی‌بینیم و دستمان از عمل خالی است، اما باید بکوشیم که اعمالمان همراه با بصیرت و اخلاص باشد. در قیامت، آرزو سودی ندارد و تنها عمل صالح به کار می‌آید. پس باید از امروز برای آن روز آماده شویم. اگر آخرت را در همین دنیا همواره در نظر داشته باشیم، ان‌شاءالله همه ما از اهل نجات خواهیم بود. بهترین خدمت در زمان حاضر، خدمت در راه اسلام، ولایت، اهل‌بیت(ع) و رهبری است.

در ادامه، جلیلی بیت‌مشعلی، رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور و مدیرعامل خبرگزاری ایکنا نیز طی سخنان کوتاهی بیان کرد: حقیقت این است که زندگی انسان باید با هدایت قرآن کریم و اهل بیت(ع) پیوند داشته باشد، چراکه این مسیر، قلب را سلیم و روح را آرام می‌کند. برخی از بندگان صالح به برکت اخلاص و تلاش‌های معنوی در روز قیامت بدون حساب و کتاب مستقیم وارد رحمت الهی می‌شوند. این امر نشانه عظمت رحمت و فضل خداوند است. 

وی خطاب به پدر و‌ مادر شهیدان کاوسی‌فر گفت: یقینا کسانی که خدمات فراوانی انجام داده‌اند و مسیر قرآن و اهل بیت(ع) را در پیش گرفته‌اند، مشمول این رحمت خواهند بود. شما با تلاش و تربیت دو فرزند شهید، شخصیت قرآنی خود را به اثبات رسانده‌اید. چنین افرادی نمونه‌ای روشن از بندگان مؤمن و شاکر خداوند هستند. در مسیر زندگی لطف و عنایت پروردگار همواره همراه انسان است. این نعمت‌ها یادآور رحمت و فضل الهی و نتیجه پیروی از راه قرآن و اهل بیت(ع) است.  

مادر شهیدان کاوسی‌فر، این بانوی صبور و مقاوم که با خون‌گرمی و مهربانی میزبان ایکنایی‌ها شده بود، به کلام نورانی پیامبر اکرم(ص) در حدیث شریف ثقلین اشاره می‌کند و می‌گوید: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ اللَّهِ وَعِتْرَتِي… مَا إِنْ تَمَسَّكْتُم بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا أَبَدًا». این سخن نورانی نشان می‌دهد که راه سعادت انسان تمسک و پیروی از قرآن کریم و عترت پیامبر(ص) است و هر کس به این دو نور الهی چنگ بزند، هرگز گمراه نخواهد شد.  قرآن کریم نیز همین حقیقت را تأکید می‌کند که «فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ؛ اگر در چیزی اختلاف کردید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید». بنابراین دستور اداره زندگی ما باید از سوی خدا، قرآن و اهل‌ بیت(ع) باشد، نه از روی دلخواه شخصی یا سلیقه‌های فردی. آزادی تصمیم ارزشمند است، اما جهت آن باید درست و مطابق با هدایت الهی باشد. به یاد دارم که وقتی حسین‌جان تازه شهید شده بود و هنوز رضا به شهادت نرسیده بود، او در همان دوران نوجوانی تصمیم گرفت طلبه شود. با اینکه از نظر سنی و شرایط معمول پذیرش او برای حوزه دشوار بود، اما با تلاش فراوان پذیرفته شد و با جدیت فوق‌العاده‌ای به تحصیل علوم دینی پرداخت. او آن‌قدر زیبا و دقیق درس می‌خواند که خود من تعجب می‌کردم. مسیر او روشن، جهت‌دار و خدایی بود.  

این مادر شهید از دیدار با فرزند شهیدش در عالم خواب برای ما گفت؛ «پس از شهادتش شبی او را در خواب دیدم. آمده بود و می‌گفت که دلم برایت تنگ شده بود، آمدم ببینمت. با خوشحالی با او صحبت کردم و پرسیدم که آیا پیامبر(ص) را دیدی؟ گفت: بله! پرسیدم که حضرت زهرا(س) چطور؟ گفت: بله! همه را دیدم. وقتی به حضرت قاسم(ع)، فرزند امام حسن مجتبی(ع) و شهید نوجوان کربلا رسیدیم، پرسیدم که آیا حضرت قاسم(هم) را هم دیدی؟ گفت که خیر! ایشان را ندیدم و من گفتم که حتما ایشان را ببین؛ چراکه آن حضرت نوجوانی با فضیلت و بسیار عزیز است. این خواب برای مدت‌ها به من آرامش و قوت قلب می‌داد، آن‌قدر که روزها با روحیه‌ای تازه به زندگی ادامه می‌دادم». 

او که در اوقات دلتنگی برای شهیدان خود با آن‌ها‌ صحبت می‌کند، گفت: همواره از زمان شهادت فرزندانم تا کنون با ایشان صحبت می‌کنم و هرگاه دلتنگی ایشان به سراغم می‌آید با تصاویر آن‌ها سخن می‌گویم.  

وی ادامه داد: بعدها در خواب برای من خبر آوردند که فرزند شهیدم در عالم برزخ و نزد خداوند متعال در حال تکمیل رساله‌ تطبیقی خود است. این خبر برای من بسیار خوشحال‌کننده بود، زیرا نشان می‌داد او مسیر طلبگی‌اش را در عالم دیگر نیز ادامه داده است و آن راه نورانی قطع نشده است.   

در این میان پدر شهیدان کاوسی‌فر به ذکر خاطره‌ای از شهیدان خود پرداخت و بیان کرد: زمانی همراه مرحوم پدرم از شیراز برای زیارت به مشهد رفتیم. من اهل شیراز هستم و آن زمان چند سالی در مشهد ساکن بودیم و خانه داشتیم. شبی پدرم با حالتی سراسیمه از خواب بیدار شد و گفت که شهید حسین را در خواب دیدم. به یاد می‌آورم که ایشان این‌گونه ادامه داد که حسین در خواب مرا صدا می‌کرد و می‌گفت وقتی آمدید اینجا، جای من به شما نزدیک است و در کنار درخت سیب خواهم بود. وقتی رسیدید، بگویید من حسین را می‌خواهم، نشانتان می‌دهند» این خواب بعد از شهادت حسین برای پدرم آرامش‌بخش و امیدآفرین بود. انسان مؤمن می‌داند که پس از مرگ، دیدار اول با اولیای الهی است. چنان‌که در روایت آمده، هر انسانی هنگام مرگ، چهره امیرالمؤمنین(ع) را می‌بیند؛ اما مؤمن، آن حضرت را در زیباترین صورت مشاهده می‌کند و منافق در چهره‌ای سخت و خشن. این حقیقت، جایگاه ایمان و عمل را روشن می‌کند. قرآن کریم می‌فرماید: «الْيَوْمَ لَا يُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ؛ «امروز به هیچ‌کس ستم نمی‌شود و خداوند حسابرسی‌اش سریع است». در قیامت، اعمال انسان تعیین‌کننده است. خداوند مهربان است، اما مسیر نجات از راه عمل صالح می‌گذرد. شفاعت اولیای الهی نیز بی‌شک حقیقت دارد، اما شفاعت برای کسانی است که زمینه‌اش را با ایمان و عمل فراهم کرده باشند. 

این پدر شهید که با قرآن مأنوس شده است، درباره نقش اعمال ماندگار و آثار بعد از مرگ برایمان گفت؛ «إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُم؛ ما مردگان را زنده می‌کنیم و آنچه را پیش فرستاده‌اند و آثار (ماندگار) آنان را می‌نویسیم». هر عملی که انسان در دنیا انجام می‌دهد و پس از او نیز اثرش باقی می‌ماند، مانند تربیت فرزند صالح، نوشتن کتابی برای هدایت مردم یا هر کار خیر جاری، در عالم برزخ و قیامت همراه اوست و برایش ثواب می‌آورد. همین گونه است آثاری که از شهدا باقی می‌ماند؛ چه کتابی باشد که از آنان روایت شده، چه راهی که برای هدایت مردم گشوده‌اند. این‌ها آثار باقی هستند که تا روز قیامت برای صاحبش روشنی و نور خواهند بود.

پدر شهیدان کاوسی‌فر در پایان سخنان خود، با توصیه‌ای قرآنی به آیات الهی کتاب خدا اشاره کرد و گفت: پیامبر اکرم(ص) از غفلت مردم نسبت به قرآن کریم شکایت می‌فرماید؛ همان‌گونه که خداوند در قرآن می‌گوید: «وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً؛ پیامبر گفت پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کرده و از آن دور افتاده‌اند» . امروز، به برکت انقلاب اسلامی قرآن کریم دوباره وارد صحنه زندگی شده و در جامعه حضور بیشتری پیدا کرده است، اما وظیفه ما این است که این نور الهی را بیش از پیش در زندگی فردی و اجتماعی خود جاری کنیم.  

او نخستین وظیفه ما را چنین می‌داند که قرآن خوانی را ترک نکنیم. هیچ روزی نباید بگذرد مگر آنکه دست‌کم چند آیه از قرآن را تلاوت کنیم. دوم آنکه بکوشیم معنای قرآن را بفهمیم، یعنی ترجمه، معانی واژگان و مضمون آیات را بیاموزیم. سوم آنکه به‌تدریج به سراغ تفسیر قرآن برویم. تفسیرهای فراوانی از علمای بزرگ مانند آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی، استاد انصاریان و دیگران موجود است و هر یک می‌تواند چراغی برای فهم عمیق‌تر کلام الهی باشد. ترتیل، تدبر و فهم دقیق قرآن، ما را از مهجوریت نجات می‌دهد. 

این پدر شهید ادامه داد: خداوند درباره رسالت پیامبر(ص) می‌فرماید: «وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ؛ و ما این ذکر (قرآن) را بر تو نازل کردیم تا برای مردم آنچه را بر آنان فرو فرستاده شده بیان کنی». قرآن تنها برای خواندن نیست؛ بلکه باید بیان، فهم و عمل شود. جبرئیل(ع) قرآن را بر پیامبر(ص) نازل کرد و پیامبر آن را برای مردم توضیح داد تا امت بفهمد که منظور آیات چیست و چگونه باید به آنها عمل کرد. پس نخست باید خودمان به قرآن عمل کنیم و سپس در جامعه آن را گسترش دهیم. 

او اهالی رسانه را نیز خطاب قرار داد و گفت: شما که مسئولیت رسانه، اطلاع‌رسانی یا فعالیت اجتماعی دارید، توفیق ویژه‌ای یافته‌اید، زیرا می‌توانید با برنامه‌ریزی و تلاش، پیام قرآن را به مردم و حتی جهانیان معرفی کنید.  قرآن کتاب مبین است و خداوند درباره آن می‌فرماید: «وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْء؛ و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر هر چیز است». پس باید از اهل قرآن بیاموزیم، به قرآن توجه کنیم و مردم را به سمت هدایت الهی دعوت کنیم، اما آغاز همه چیز از خود ماست؛ اگر خود هدایت شویم، دیگران نیز به دست ما هدایت خواهند شد و اگر ما اهل قرآن باشیم، نور قرآن از طریق ما در جامعه منتشر می‌شود.

اهالی ایکنا که در همسایگی این پدر و مادر شهید زندگی می‌کنند، در خانه‌ نورانی این مادر و پدر گرامی، عشق و ایستادگی را به تماشا نشستند؛ خانه همان زن و مردی که باصفا و مهربان در گذر سالیان، نه عشقشان را کمرنگ که بر عمق آن افزوده بودند. آنان با نگاه‌هایی سرشار از مهر و حرکاتی آکنده از احترام، نشان دادند چگونه می‌توان شعله‌ محبت را در کوره‌ سخت‌ترین آزمایش‌ها زنده نگاه داشت. این پیوند استوار، تکیه‌گاه روح‌هایشان در روز‌های فراق بوده و امروز، الگویی زنده از یک زندگی مشترک عاشقانه و وفادارانه هستند که بر پایه‌ ایمان و صبر بنا شده. دیدار ما در آستانه‌ درِ این خانه به پایان رسید، اما درس‌هایش، از مادری مهربان و پدری استوار گرفته تا عشقی که در سایه‌ اخلاص جاودانه می‌ماند، همچنان در خاطرمان خواهد درخشید. گویی این خانه، خود آیه‌ای مکمل از کتاب زندگی بود که چگونه می‌توان با تمسک به قرآن و عترت، حتی در عمق غم، نشاط و نور آفرید.

انتهای پیام