درک ماه محرم حسینی الزاماً در فهم واقعه غدیر گره خورده‌است. قدر واقعه غدیر آنچنان ضروری است، که هر چه از آن دور شویم و به عمق آن نرسیم، تصمیم‌گیری‌ها در هر زمان و مکان مخاطره‌آمیز و هولناک می‌شود. اگر امت رسول‌الله در سال دهم هجری قمری به این فهم نائل می‌آمد و ولایت و زعامت امیرالمؤمنین را درک می‌کرد و از آن فاصله نمی‌گرفت، عاشورا شکل نمی‌گرفت.
پس از گذشت ۵۱ سال از واقعه غدیر رفته‌رفته بی‌دینی و بدعت‌گذاری و اختیاری کردن دستورات خداوند و رسول‌الله (ص) در بین آن مردم به دلیل دور شدن از ولایت حضرت علی‌بن‌ابیطالب حادث شد.
مردم برای متاع زودگذر دنیا و اجابت امیال نفسانی در حالی که به ظاهر مسلمان بودند، وقایع جبران‌ناپذیری را پس از رسول‌الله رقم زدند و این شیوه و طریق مذموم در ماه محرم سال ۶۱ هجری چنان به اوج خود رسید که برای کشتن ولی خود از هم سبقت می‌گرفتند؛ و آن رذیلت را فضیلت لحاظ می‌کردند؛ و این‌گونه بود که حضرت امام‌حسین (ع) در روز اول محرم وقتی به سرزمین نینوا رسیدند، آیه استرجاع را قرائت فرمودند!
لکن اگر مردمی که پدرانشان یا خودشان در واقعه غدیر به امیرالمؤمنین لبیک گفتند بر عهد خود جازم می‌بودند، یقیناً ما فاجعه عاشورا را در تاریخ نداشتیم. لیکن این بد‌عهدی و پشت کردن به ولایت و امام برای دنیا‌طلبی تا ظهور حضرت ولیعصر (عج) استمرار دارد، اگر امامان و علما‌ی شیعه بر زنده نگهداشتن محرم اصرار دارند عمده آن مطلب، ابلاغ خداوند در غدیر و ولایت امیرالمؤمنین و ۱۱ امام بعد از ایشان است و اینکه در جبهه حق و باطل راه سومی وجود ندارد.
در واقع محرم موسم اندیشیدن است. لباس سیاه محرم، الزاماً ما را باید معطوف به آن کند که پشت کردن به ولایت چیز‌ی جز تباهی و خسران و ظلمات به دنبال ندارد؛ و محرم زمان شناخت به خود است.
اینکه آیا تو که در عصر حاضر هستی، تصمیم‌گیری‌های تو چقدر نزدیک به یاران امام‌حسین (ع) است و بالعکس به چه اندازه نزدیک به جبهه باطل است.
ماه محرم حسینی فقط عزاداری نیست، ماه شعور حسینی است و گرنه کوفیان شور حسینی داشتند که با ۱۲ هزار نامه از امام زمان خود دعوت به عمل آوردند! اما به علت فقدان شعور حسینی و ولایی با شمشیر‌های خود از امام زمانشان پذیرایی نمودند!
و اساساً ما تا به این شعور نرسیم، امر فرج محقق نخواهد شد و خداوند عزیز با آزمون‌های مختلف در عصر حاضر ما را مکرر در همه رویداد‌های اجتماعی و مذهبی می‌آزماید، که آیا تصمیم‌گیری‌های ما در مواقع تأثیر‌گذار صرفاً از روی شور است مثل کوفیان! یا از روی شعور است، همانند یاران در اقلیت آن حضرت!
در نتیجه ماه محرم حسینی بلاشک آزمون تصمیم است که اگر با غفلت صورت پذیرد، در گروه کوفیان دنیا‌طلب خواهیم بود نه یاران امام‌حسین!
و این‌گونه است که در پایان زیارت عاشورا می‌خوانیم
اَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَه الْحُسَینِ یوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَک مَعَ الْحُسَینِ وَ اَصْحابِ الْحُسَینِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلامُ
source