فایننشال‌ریویو:
استرالیا قصد دارد از عجله کردن برای تدوین قوانین هوش مصنوعی یعنی کاری که اروپا انجام داد، اجتناب کند.
این فرقه پیش‌بینی کرده بود که بیگانگان فرازمینی در ۱۷ دسامبر وارد زمین می‌شوند. وقتی هیچ بشقاب‌پرنده‌ای ظاهر نشد، «جستجوگرها» اعلام کردند که فرازمینی‌ها ورودشان را کمی به تاخیر انداخته‌اند.
هنگامی که تاریخ جدید هم سپری شد و هیچ اتفاقی نیفتاد، اعضای این فرقه گفتند رفتار خوب فرازمینی‌ها به این معنی است که این مردان کوچک سبز ظهور خود را به تاخیر انداخته‌اند.
در واقع مهم نیست که چقدر پیشگویی فرقه آمریکایی رد شده بود، چون هیچ‌چیز نمی‌توانست اعتقاد آنها درباره آمدن بیگانگان در آینده نزدیک را متزلزل کند.
این داستان از کتاب درخشان «۱۹۵۶ When Prophecy Fails» نوشته «لئون فستینگر» برگرفته شده است.
«فستینگر» زمانی را با اعضای گروه «جستجوگرها» گذراند، زیرا می‌خواست بداند وقتی عمیق‌ترین باور‌های مردم به‌طور غیرقابل انکاری نقض می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد.
او در کتاب خود به این نتیجه می‌رسد که وقتی دیدگاه‌های کسی با واقعیت‌ها در تضاد باشد، فرد حتی بیش از هر زمان دیگری به درستیِ باورهایش متقاعد می‌شود.
خوب است بدانیم که چگونه این نوع ناهماهنگی شناختی می‌تواند به توجیه برخی از رفتار‌های سیاسی کمک کند؛ مانند واکنش مقامات اروپایی به هوش مصنوعی و اینکه این واکنش‌ها چه پیامد‌هایی ممکن است برای کشور‌هایی مثل استرالیا داشته باشد.
در چند دهه اخیر، سیاستمداران اروپایی از اینکه بتوانند سلطه فناوری آمریکا را به چالش بکشند، ناامید بودند. اروپایی‌ها تصور می‌کردند که راه انجام این کار، دستورات دولتیِ از بالا به پایین است ؛ مانند تلاش فرانسه برای ساخت موتور جستجو به‌منظور مقابله با گوگل که صد‌ها میلیون یورو را هدر داد.
در همین حال، شرکت‌های فناوری آمریکایی بیشتر پیشرفت کردند. امروزه ۵۱ استارت‌اپ جهانی به ارزش ۱۰ میلیارد دلار یا بیشتر وجود دارد که ۳۰ مورد آن آمریکایی و فقط یکی اروپایی است.
سیاستگذاران اتحادیه اروپا چگونه به این واقعیت که رویکرد آنها قطعا شکست خورده است، واکنش نشان داده‌اند؟ آیا آنها به روش دیگری مانند کاهش موانع کارآفرینی روی آورده‌اند؟
نه. آنها دیدگاه دولت‌گرایانه خود را دو چندان و مقررات و جریمه‌های سخت‌تری را برای سرکوب فناوری‌های بزرگ ایجاد کرده‌اند.
اما قسمت مورد تاکید مخالفان، قانون نیمه‌کاره هوش مصنوعی اتحادیه اروپاست که به‌عنوان اولین قانون هوش مصنوعی در جهان اعلام شد.
طبیعتاً نتیجه عجله برای تنظیم قانون درباره چنین فناوری نوظهور و جدیدی، تدوین قانونی مملو از نقص و خلأ است، با حدود ۶۰ قانون ثانویه که احتمالاً برای رفع شکاف‌های قانون اولیه تدوین شده است.
تأثیر نقص در این قانون کاملا احساس می‌شود، زیرا اپل اعلام کرده که خدمات جدید هوش مصنوعی خود را به اتحادیه اروپا ارائه نخواهد کرد. البته، بار تشریفات اداری بیش از همه بر دوش کسب و کار‌های کوچک خواهد بود.
همانطور که رئیس نهاد «اروپای دیجیتال» گفته، استارت‌اپ‌های اروپایی وکیل به‌کار می‌گیرند در حالی که بقیه دنیا کدنویس استخدام می‌کنند.
این چه ربطی به استرالیا دارد؟
قوانین هوش مصنوعی اتحادیه اروپا ظاهراً در مورد امنیت هستند و این امر فشار بسیاری را بر سیاستمداران کشورهای دیگر وارد می‌کند تا از روش آنها پیروی کنند در غیر این صورت هر زمان که هوش مصنوعی مشکلی ایجاد می‌کند، مورد سرزنش قرار می‌گیرد، زیرا آنها اقدامی را که اروپایی‌ها تعیین کرده‌اند، انجام نداده‌اند.
قانونگذاران در انگلیس و آمریکا پیشنهاد می‌کنند که توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی باید در قبال هر کاری که کاربران نرم‌افزار انجام می‌دهند، مسئول باشند. این یک اثر وحشتناک بر فناوری خواهد داشت؛ مثل اینکه بگوییم اگر شخصی از اکسل برای ارائه یک طرح مالی متقلبانه استفاده کند، باید از مایکروسافت شکایت کرد.
اما در حالی که قانونگذاران جهانی به تحریک اتحادیه اروپا در حال تهیه پیش‌نویس قوانین مبهمی هستند، فرصتی مهم برای استرالیا ایجاد شده است چرا که با عجله‌نکردن در قانون‌گذاری برای یک فناوری که مرز‌های آن به سرعت در حال تغییر است، شانس زیادی برای جذب استعداد‌های هوش مصنوعی و سرمایه‌گذاری در آن وجود دارد.
نوآوری مخرب عصر اینترنت به این دلیل اتفاق افتاد که سیاستگذاران سعی نکردند حوزه نوپا را تنظیم کنند. واضح است که عصر هوش مصنوعی متفاوت خواهد بود، بنابراین آنچه قانونگذاران تصمیم می‌گیرند انجام دهند، تأثیر قابل توجهی بر نوآوری هوش مصنوعی خواهد داشت.
تلاش برای تحریک نوآوری هوش مصنوعی از طریق وضع مقررات عجولانه به اندازه باور اینکه فرازمینی‌ها شما را با خود خواهند بُرد، ساده نیست. سران استرالیا هم تصمیم دارند که معقول و آرام بمانند و در برابر وسوسه دنبال کردن اروپا در مسیر اشتباه مقاومت کنند.
source