این روزها همه خوبان نقاشی دور هم جمع هستند تا چهره انسان را به ما نشان دهند؛ پابلو پیکاسو، ونسان ونگوگ، فرانسیس بیکن، اندی وارهول، کمال‌الملک، آیدین آغداشلو، بهمن محصص، ژازه تباتبایی، مهدی سحابی، مارکو گریگوریان و…
به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، دکتر جمال عرب‌زاده که نمایشگاه‌گردانیِ «چشم در چشم» را بر عهده داشته، تلاش کرده سیر تحولات هنری و مفهومی پرتره را در هنر مدرن و معاصر به ما نشان دهد. به همین خاطر، هنگام ورود به نمایشگاه تایم لاین مفصلی را تعریف کرده که طبق آن سیر پرتره و ابعاد مختلفش را با چند دقیقه وقت گذاشتن می‌توان دید و از همان ابتدا با ذهنی آماده و منسجم به تماشای قسمت‌های مختلف رفت. این سیر از یکصد سال قبل از میلاد با تصویری از پیکره همسر آخناتون (پادشاه مصر)، به نام نفرتیتی، اثر توتموس شروع می‌شود با این توضیح که: «نفرتیتی در دوران فرمانروایی شوهرش زنی متنفذ بود و تصویرش به تعدد در تزئینات معابد در ابعادی هم‌اندازه شوهرش به چشم می‌خورد. این پیکره همانند دیگر پیکره‌های فراعنه، ابزاری در خدمت پروپوگاندای اقتدار و شکوه حکومت مصر آن دوران بوده است.»
پس از این مرور، نمایشگاه با اثری از بهمن محصص با عنوان «سر یک مرد» شروع می‌شود. اثری که در کنارش توضیحی درباره ارتباط روان و پرتره نوشته شده است: «امروزه می‌دانیم که پرتره نسبتی ناگزیر با درونیات سوژه برقرار می‌کند. اما تا اواخر قرن نوزدهم بین حالات ذهنی سوژه و ظاهر او ارتباطی مکانیکی فرض می‌شد.»
پس از آن است که نوبت می‌رسد به اثر پابلو پیکاسو با عنوان «زن گریان یک». اثری که در سال ۱۹۳۷ خلق شده و ابعاد ۷۴ در ۵۵ سانتی‌متر دارد.
نمایشگاه با آثار متعددی از فرانسیس بیکن، سالوادور دالی و… ادامه پیدا می‌کند. از سالوادور دالی، اثر «پروانه‌ها در عالم ضد ماده» از مجموعه فتح کیهان 1 که در سال ۱۹۷۴ خلق شده، به نمایش گذاشته شده است.
از مهدی سحابی اثری با نام «صورتک» به نمایش گذاشته شده که خلق آن به سال ۱۳۷۹ برمی‌گردد.
باز هم نوبت می‌رسد به پیکاسو و آثار متعددی که از او در گنجینه موزه هنرهای معاصر وجود دارد.
و البته یک اثر از ونسنان ونگوگ که در میان دیگر آثار، متفاوت به چشم می‌آید. اثری که قدمتش برمی‌گردد به سال ۱۸۸۲.
از آلبرتو جیاکومتی دو اثر به چشم می‌خورد. یکی پرتره یانایهارا در سال ۱۹۶۰ و دیگری نیم‌تنه‌ای برنزی که ساختش به سال۱۹۵۶ برمی‌گردد.
در این نمایشگاه بیش از ۱۲۰ اثر در قالب نقاشی، مجسمه، و عکس، از هنرمندانی مثل فرانسیس بیکن، لوترک، پیکاسو، ونسان ونگوگ، اندی وارهول، جیاکومتی، جیمز انسور، ادوارد مونه، جیم داین، رابرت راشنبرگ، فرنان لژه، خوان میرو، کمال‌الملک، بهمن محصص، مارکو گریگوریان، محمود جوادی‌پور، آیدین آغداشلو، احمد اسفندیاری، ژازه تباتبایی، کامبیر درم‌بخش، غلامحسین نامی، مهدی سحابی، فرشید ملکی، کوروش گلناری و… در پنج گالری موزه به نمایش درآمده است.
البته اگر از این نمایشگاه دیدن کنید، در سالن‌های انتهایی می‌توانید سری به نمایشگاه «همسفر آفتاب» نیز بزنید که مروری است بر آثار فرخ شایسته. بیش از ۲۰۰ اثر از این هنرمند از سه دوره کاری او به نمایش درآمده است. فرخ شایسته از آن دسته هنرمندانی است که کارش را با نگارگری و هنرهای سنتی ایرانی شروع کرد و بعد از آن که برای تحصیل به غرب رفت، با گرایش‌های جدید هنری آشنا شد و توانست تلفیقی میان این دو ایجاد کند. او بیشتر از سه دهه در ژاپن زندگی کرده و مشغول تدریس هنر آکادمیک بوده.
فرخ شایسته تجربه خاصی در هنرش را از سر گذرانده. او بعد از آن که آثار هنرمندان مهم دنیا را در اروپا و از نزدیک دید، به قاب کوچک نگارگری خود بازگشت و تلاش کرد تا این شیوه کهن را در محیطی جدید تجربه کند. هرچند کارش ابتدا از سوی دوستان و استادانش شوخی تلقی می‌شد، و حتی رد شد، اما بعدها، توانست توجه همه آنها را به خود جلب کند. او کمی بعد با برگزاری یک نمایشگاه در ژاپن راه جدیدی در برابر خود دید. و حالا مجموعه‌ای از آثارش را در موزه هنرهای معاصر می‌توانید ببینید. این نمایشگاه تا 27 آبان 1403 برپا است.
source