ترکیب رقابت المپیک و میدان جنگ در یک فیلم کوتاه

کارگردان «تفنگ چخوف» در گفت‌وگو با دفاع‌پرس مطرح کرد؛

عباس حسینی، کارگردان فیلم کوتاه «تفنگ چخوف» از جمله آثار حاضر در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، درباره شکل‌گیری ایده اولیه این فیلم اظهار داشت: ایده فیلم از آنجا شروع شد که من شعری از گروس عبدالملکیان خواندم که متن آن، این بود «دوستم از دمشق زنگ زده بود، می‌گفت: امروز عصر ماهواره داشت دائم‌الخمر‌های لندن را نشان می‌داد که خوابگاه‌شان کوچک بود. آنها جایی برای زندگی نداشتند، ما جایی برای مرگ».

وی ادامه داد: تصویری که این شعر در ذهن من ایجاد کرد، این بود که آدم‌ها چه در میدان جنگ و چه در مسابقه المپیک مشغول دویدن‌اند، اما آن‌ها برای چه و این‌ها برای چه. ترکیب این تصویر با نظریه فراواقعیت ژان بودریار منجر به خلق «تفنگ چخوف» شد.

حسینی درباره ویژگی مهم «تفنگ چخوف» اظهار کرد: فیلم‌های آرشیوی المپیک اساس این کار بود و من فیلمنامه را بر اساس آن نوشتم. به گمانم این استفاده گسترده از آرشیو و تلاش برای دست بردن در گذشته، به این معنا که تاریخی که از آن فیلم هم وجود دارد، حقیقتی متقن و ثابت نیست، چالش‌سازترین بخش این پروژه بود. در واقع هدف من، نه خوانشی جدید، بلکه خلق یک واقعیت جدید از اتفاقی بود که مدت‌ها پیش رخ داده است.

این فیلمساز جوان مشهدی عنوان کرد: «تفنگ چخوف» اولین فیلم من است و خوشحالم که این فرصت را پیدا می‌کنم که برای اولین بار در جشنواره حضور پیدا کنم؛ چراکه این حضور هم سبب آشنایی بیشتر با جریان فیلمسازی کوتاه در کشور می‌شود و هم می‌تواند مسیر ساخت فیلم‌های بعد را برایم هموارتر کند.

وی درباره احتمال ورودش به سینمای بلند بیان کرد: از آنجا که مدیوم فیلم کوتاه، فرصت تجربه‌گرایی بیشتری در اختیار فیلمساز قرار می‌دهد، ترجیح می‌دهم برای ورود به فضای فیلم بلند عجله نکنم و از این امکان فیلم کوتاه بیشتر استفاده کنم.

سازنده «تفنگ چخوف» خود را اهل تماشای آثار همکارانش دانست و تصریح کرد: آثار هنری را می‌توان به شیوه‌های مختلفی دسته‌بندی کرد. یک دسته‌بندی این است که بگوییم ریشه‌های هر اثر هنری یا بر پایه دیگر آثار هنری شکل گرفته یا بر اساس واقعیت و تجربه‌های زیسته خالق. هرچند این تقسیم‌بندی طیفی است و عموم فیلم‌ها تنها به یک بخش تعلق ندارند. از آنجایی که روش خلق من بیشتر به مورد اول نزدیک است، تماشای فیلم کوتاه یکی از مشغله‌های همیشگی من در این مدت بوده است.

حسینی گفت: به گمانم جشنواره تهران مهم‌ترین ویترین فیلم کوتاه کشور و یکی از اصلی‌ترین دلایل رشد کیفی فیلم‌ها طی سال‌های اخیر بوده، اما چیزی که در این لحظه به ذهنم می‌رسد، این است که فرایند دسترسی به نشست‌های تخصصی جشنواره آسان‌تر گردد. برای مثال امکان حضور آنلاین یا حتی تهیه نشست‌ها بعد از جشنواره فراهم نیست و این منجر به مرکزگرایی بیشتر آموزش خواهد شد.

انتهای پیام/ 121