شاید تا چند روز پیش و قبل از شروع جشنواره، اهالی سینما و رسانه‌های سینمایی انتظار جشنواره‌ای متفاوت را در این دوره داشتند، اما با گذشت چهار روز از جشنواره باید گفت که هیچ شکوهی وجود ندارد و چهل و سومین جشنواره فیلم فجر طبق روالی که در این سال‌ها پیش گرفته، قصدی برای احیای خود و سینما ندارد.
عملا از سال ۹۸ و با شروع کرونا، جشنواره فیلم فجر دیگر آن رونق و شکوه خود را از دست داد.
در سال‌های کرونایی، سینماگران و رسانه‌ها مانند دیگر مردم باید رعایت اصول بهداشتی و کرونایی را انجام می‌دادند و در سال ۹۹ جشنواره‌ای برگزار شد که فقط بگویند جشن سینمای ایران برگزار شده است.
سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۹۹ با ۱۶ فیلم برگزار شد و از قضا فیلم‌های خوبی هم بودند و در آن دوره، صرف برگزاری جشنواره به نوبه خود جای تقدیر داشت.
اما در سال ۱۴۰۰ و با تغییر دولت و روی کار آمدن دولت سیزدهم تغییراتی در نوع برگزاري جشنواره فیلم فجر شکل گرفت و یکی از خنثی‌ترین جشنواره‌های فیلم فجر با دبیری مسعود نقاش‌زاده در این سال برگزار شد.
جشنواره‌ای که فراز و نشیب و حاشیه‌های بسیاری داشت و در آخر هم با بارگذاری لیست برندگان سیمرغ بلورین روی یک سایت فروش بلیت سینما تیر خلاص را زد و تمام.
حال پس از سال‌ها حاشیه و فراز و نشیب سیاسی و اجتماعی به چهل و سومین جشنواره فیلم فجر رسیدیم.
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر بعد از تغییر دولت به دلیل شهادت رئیس جمهوری با فضاسازی بسیاری شروع به کار کرد.
منوچهر شاهسواری که سابقا مدیرعامل خانه سینما و جزو تهیه‌کنندگان باسابقه بود به عنوان دبیر انتخاب و معرفی شد.
با حضور این تهیه‌کننده پیشکسوت همه اهالی سینما و رسانه انتظار زیادی از جشنواره داشتند اما خواسته و توقعات از شاهسواری در حد همان انتظار باقی ماند.
ناگفته نماند در بسیاری از بخش‌ها جشنواره فیلم فجر درست برگزار شد و سعی کرد از دو دوره گذشته خود فاصله بگیرد اما در برخی از بخش‌ها با توجه به تجربه شاهسواری انتظار بیشتری از جشنواره وجود داشت که انتظاری نابه‌جا بود و دبیر جشنواره در سپردن کار به برخی از مدیران و کارمندان خود به هیچ وجه موفق نبوده است.
از برگزاری افتتاحیه تا انتخاب و برنامه‌ریزی فیلم‌ها و برنامه‌ریزی برای اکران فیلم‌ها برای سینمای رسانه و… هیچکدام در حد نام جشنواره فیلم فجر که نام دبیری چون شاهسواری را یدک می‌کشید، نبود.
افتتاحیه‌ای که با وجود برخی حاشیه‌های خودخواسته یا ناخواسته باز هم نتوانست نگاه‌ها را به خود جلب کند.
در این افتتاحيه حتی شوخی‌ها و طعنه‌های فرزاد حسنی هم باعث شکستن یخ مراسم نشد و شاید هم دیگر این نوع صحبت‌های مجری چون حسنی جذابیتی برای مخاطبان ندارد.
دو روز اول جشنواره هم که کم فروغ و بی‌حال بود و روز سوم دو فیلم خوب و یک فیلم با حضور سیاسیون اکران شد تا بلکه بتواند جشنواره را از این رخوت نجات دهد.
در روز چهارم هم فیلم‌ها چنگی به دل نمی‌زنند و حاشیه آن فقط درگیری لفظی یک بازیگر با کارگردان برای کم شدن نقشش در فیلم شمال از جنوب غربی بود.
شاهکار این دوره از جشنواره انصراف بهرام رادان یکی از داوران جشنواره بود. این انصراف در شب سوم جشنواره اعلام شد.رادان در نامه‌ای به دبیر جشنواره اعلام انصراف کرده و گفته است که به دلیل مسافرت و حضور در خارج از کشور نمی‌تواند فیلم‌های جشنواره را داوری کند.
آیا رادان و دبیر جشنواره خبر نداشتند که او در مسافرت خارج از کشور است و نمی‌تواند فیلم‌های جشنواره را داوری کند، یا اینکه این یک سناریوی از پیش تعیین شده بود که جشنواره و داوری‌ها را به حاشیه ببرند.
در روزهای باقیمانده باید منتظر بود و دید که بالاخره چه اتفاقی یخ جشنواره را شکسته و باعث حال و هوایی تازه در این دوره از جشنواره فیلم فجر خواهد شد.
روزهای آینده را با امیدواری برای یک اتفاق خوب برای سینمای ایران سپری خواهیم کرد.
انتهای پیام/
source