بهترین سریال‌های درام تاریخ تلویزیون آمریکا | «گمشدگان» و «خانه پوشالی»

ژانر درام، چتر بزرگی دارد؛ هم می‌تواند قصه‌های کوچک یک خانواده مرده شور در «شش فوت زیر زمین» باشد، هم می‌تواند درباره تشخیص اولیه پزشکان در «دکتر هاوس» باشد و هم می‌تواند سراغ سبک زندگی کابوی‌ها در «یلواستون» برود.

باتوجه به اینکه اکثر مخاطبان با قصه‌های این آثار آشنا هستند، در این فهرست به سراغ نکات کمتر شنیده‌شده از پشت صحنه‌ها می‌رویم.

بهترین سریال‌های درام در تاریخ تلویزیون

«گمشدگان» Lost

نکات جالب:

«گمشدگان» شخصیت‌پردازی (Character development) را در سریال‌سازی را به قبل و بعد از خود تقسیم کرد. البته هنوز هیچ سریالی به گرد پای این سریال در شخصیت‌پردازی نمی‌رسد.

کاراکتر ساویر قرار بود که یک مرد مسن خوش‌پوش و هفت‌خط نیویورکی باشد. اما جاش هالووی حین تست بازیگری، یکی از دیالوگ‌های خود را فراموش کرده و یک لگد به صندلی زد و فحش داد. نویسندگان از این جنبه هالووی خوششان آمد و این نقش را به یک مرد جنوبی (تگزاسی) و مرموز تبدیل کردند.

در ابتدا قرار بود که مایکل کیتون در نقش جک ظاهر شود و وقتی که گروه گمشدگان به دریچه می‌رسند، هیولا او را می‌کشد. اما مدیران شبکه به خالقان سریال گفتند که قهرمان قصه را نباید به این زودی‌ها بکشند. کیتون که قصد نداشت به یک بازیگر ثابت سریال تبدیل شود، از پروژه کنار رفت.

«شش فوت زیر زمین» Six Feet Under

نکات جالب:

مرگ خواهر الن بال، الهام‌بخش او در نوشتن این سریال بود.

الن بال معتقد است که لس آنجلس، پایتخت انکار مرگ است و بنابراین سریال را در این شهر ساخت.

اولین نقش مایکی سی هال در تلویزیون یا سینما. او پیشتر فقط روی صحنه تئاتر رفته بود.

گلفروشی نیکولای، یک گلفروشی واقعی در بلوار ونچورا است. این گلفروشی پیشتر یک پمپ بنزین بوده و دقیقا همان پمپ بنزینی است که جیمز دین پیش از تصادف مرگبار با ماشین‌اش، ایستاده بود تا بنزین بزند.

«خانه پوشالی» House of Cards؛ فقط سه فصل اول

نکات جالب:

یکی از بزرگترین جنایات هنری در حق یک اثر هنری این بود که رابین رایت به پشتوانه جنبش توانمندسازی زنان، خواستار حقوق و نقش برابر با کوین اسپیسی شد. علاوه براینکه کاراکتر کِلِر، قدرتمندتر شد، کارگردانی و جهت‌دهی به قصه نیز در اختیار رایت قرار داده شد.

تولید دو فصل اول، ۱۰۰ میلیون دلار هزینه داشت.

لوکیشن فیلم در یک سوله ۳۰ هزار متری است. در این سوله، دفتر رئیس‌جمهور آمریکا، مجلس کنگره، دفاتر نمایندگان کنگره، و اتاق هتل‌های لوکس ساخته شده بود.

علت اینکه نام بزرگی نظیر دیوید فینچر حاضر به مشارکت در ساخت این سریال شد این بود که آزادی عمل بی‌سابقه‌ای به تیم نویسندگی و کارگردانی داده شد.

از کوین اسپیسی در یک مصاحبه پرسیده شده بود که چه حرفه‌ای را به غیر از هنر دوست دارد امتحان کند؟ او گفت: سیاست.

«مد من» Mad Men

نکات جالب:

سندروم توانمندسازی زوری زنان نیز گریبان فصول آخر این سریال را گرفت.

جان هَم (بازیگر نقش دان دریپر) در مصاحبه‌ای گفته بود که دقت این سریال به جزئیات تاریخی نظیر آب‌وهوا، تیتر اخبار و فرهنگ عامه برهه‌های زمانی که سریال در آن‌ها اتفاق می‌افتد، خیلی بالا بود.

متیو وینر خالق سریال در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز گفته بود که بازیگران، سیگار واقعی نمی‌کشند. چون ممکن است که پس این همه سیگار، استفراغ کنند یا دچار اضطراب شدید شوند. آن‌ها سیگارهای گیاهی بدون نیکوتین و تنباکو می‌کشیدند. جان هم نیز به وبسایت ولچر گفته بود که این سیگارها بسیار بدمزه بودند و انگار ترکیبی از ماریجوانا و صابون می‌کشید.

خالق سریال گفته است که از سبک فیلمسازی هیچکاک، الهامات فراوانی برای ساخت «مد من» گرفته است.

«بوستون لیگال» Boston Legal

نکات جالب:

شوخی‌ها و قصه‌هایی در این سریال وجود دارد که هالیوودِ امروز، به‌علت نازک‌نارنجی بودن نسل زد و میلنیال، به‌ هیچ عنوان جرات بیان کردن آن‌ها را ندارد.

هر وقتی که کاراکتر ویلیام شتنر موبایل خود را در این سریال باز می‌کند، صدای موبایل کاراکتر کاپیتان کِرک در سریال «سفر ستاره‌ای» شنیده می‌شود.

جیمز اسپیدر و ویلیام شتنر در تمامی اپیزودهای این سریال، حضور دارند و اکثر اپیزودها با درد و دل این دو روی بالکن دفتر حقوقی، تمام می‌شود.

«یلواستون» Yellowstone

نکات جالب:

سریالی که آغازگر امپراتوری تیلور شریدان در زیرمجموعه سریال‌سازی کمپانی پارامونت شد.

این سریال به «بازی تاج و تخت» ایالت‌های جمهوری‌خواه و سریال محافظه‌کاران معروف است.

پربیننده‌ترین سریال آمریکا برای چند سال متوالی در زمان پخش.

عموما در فیلم‌ها و سریال‌ها، دیالوگ‌ها و اتفاقاتی می‌افتد که صرفا جهت خوشنودی هواداران پروپا آن‌ها قرص صورت می‌گیرد. «یلواستون» نیز دیالوگ‌ها و اتفاقات هرچند کوچک صرفا برای خوشنودی محافظه‌کاران دارد. نظیر جان داتن به یک مرد چینی: «اینجا آمریکاست، ما اینجا زمین تقسیم نمی‌کنیم.» (کمونیست نیستیم)

ایستگاه قطار این فیلم، بر این اساس است که در آن محدوده، هیچ انسانی زندگی نمی‌کند. باتوجه به اینکه دادگاه‌ها در آمریکا باید با حضور و رای هیئت منصفه برگزار شود، نمی‌توان متهمی که در این محدوده مرتکب جرم شده را به دادگاه کشاند؛ چون هیچ انسانی برای قرار گرفتن در هیئت منصفه، در آنجا زندگی نمی‌کند.

«وراثت» Succession

نکات جالب:

ادام مکی، تهیه‌کنندگان را راضی کرد تا این سریال را روی نگاتیو بجای دیجیتال، فیلمبرداری کنند. چون معتقد بود که نگاتیو، حس ثروتمندی اصیل را بهتر القا می‌کند.

این سریال، سبک لباس پوشیدن «ثروت نهان» و «لاکچری آرام» را رواج داد. بسیاری از لباس‌های مردان و زنان، رنگ‌های ساده داشته و جیغ نیستند. علاوه براین، لوگو و یا تصاویر بزرگ نیز روی لباس‌ها نیست. چون افراد خیلی ثروتمند، نمی‌خواهند برند دیگری را علنا تبلیغ‌ کنند.

«وراثت» می‌خواهد پشت‌پرده‌ای اغراق‌آمیز از روپرت مورداک و شبکه فاکس نیوز و در مجموع مواضع سیاسی جمهوری‌خواهان را سوژه خود قرار دهد. شبکه فرضی خبری در این سریال، ATN است که در یکی از گزارشات تصویری آن‌ها می‌بینیم: «اتباع بیگانه غیرقانونی مجهول‌الجنسیت، دوباره به کشور می‌آیند.» یعنی این افراد یک بار به‌عنوان مرد دیپورت شده‌اند و دفعه بعد، با جنسیت جدید، دوباره غیرقانونی وارد کشور می‌شوند.

«آمریکایی‌ها» The Americans

نکات جالب:

این سریال از داستان واقعی زندگی چند خانواده روسی جاسوس در آمریکا، الهام گرفته است. این خانواده‌ها، در آمریکا بچه‌دار شده بودند و هیچ یک از همسایگان و همکاران آن‌‌ها نمی‌دانستند که این افراد مهره کرملین هستند. در سال ۲۰۱۰، این چند خانواده طی تبادل اسرا میان آمریکا و روسیه، به سرزمین مادری خود فرستاده شدند.

جوزف وایزبرگ خالق این سریال، پیشتر در سازمان CIA کار می‌کرده و به‌عنوان یک مامور سابق، تمامی فیلمنامه‌های او باید در ابتدا مهر تایید ناظر CIA را بگیرند.

باراک اوباما از شیفتگان سریال بود و دو بازیگر اصلی را به صرف شام در کاخ سفید دعوت کرد.

«بال غربی» The West Wing

نکات جالب:

بهترین نمونه از شست‌وشوی مغزی مردم آمریکا. لیبرال‌های هالیوود، در این سریال می‌خواستند بگویند که اگر دموکرات‌ها زمام قدرت را در واشنگتن در دست داشته باشند، چقدر وضع کشور خوب است؛ چقدر نگران مردم عادی هستند و چقدر جمهوری‌خواهان بی‌ملاحظه، نمی‌گذارند تا دموکرات‌ها، به یاری مظلومان بشتابند.

مارتین شین قرار بود که تنها در ۴ اپیزود در هر فصل حضور داشته باشد. اما پس از فیلمبرداری قسمت اول سریال، او به یکی از کاراکتر‌های اصلی تبدیل شد.

یک زن که حوله حمام پوشیده بود، به همراه چند مرد سر صحنه فیلمبرداری این سریال می‌رود و به آن‌ها می‌گوید: «اینجا چه غلطی می‌کنید؟ من یک جلسه در وزارت خارجه دارم. این را هم به شما بگویم که چرا یک وزیر خارجه در سریالتان ندارید؟ به نظرم این وزیر، باید یک زن باشد.» زنی که به صحنه فیلمبرداری رفته بود، مدلین آلبرایت وزیر خارجه دولت بیل کلینتون بود.

«دکتر هاوس» House

نکات جالب:

برایان سینگر (مدیر تولید) به دیوید شور (خالق سریال)، پس از تست بازیگری هیو لری می‌گوید: «ببین، من چنین کسی می‌خوام، یک آمریکایی» سینگر نمی‌دانست که لری، بریتانیایی است. 

لهجه آمریکایی لری در این سریال، از سوی بسیاری ستایش شده است و برخی معتقدند که او بهتر از بومیان آمریکا، آمریکایی حرف می‌زند.

برای ادای دین به شرلوک هولمز، آدرس خانه هاوس، 221B است.

دستمزد هیو لری برای هر اپیزود فصل اول، ۵۰ هزار دلار بود. دستمزد او برای بازی در هر اپیزود فصل هشتم چند برابر شد و به ۷۰۰ هزار دلار رسید.

هاوس به یکی از بیماران بیمارستان می‌گوید که آیا تابحال فیلم «انجمن شاعران مرده را دیده است؟» این بیمار، در حقیقت در این فیلم بازی کرده بود.

انتهای پیام/